Dolores, in haar dagelijks leven wel vaker Steffie Defossé genoemd, is een indiepopartieste die naar eigen zeggen de pure aard van het mens zijn terug wilt brengen. Dit doet ze met robuuste baslijnen, etherische elektronica en akoestische elementen. Tijdens de voorrondes van Sound Track kan je haar live aan het werk zien op 27 september, 20u in Kavka, Antwerpen. Hieronder kan je alleszins al lezen wat we haar te vragen hadden en vooral wat zij te antwoorden had!
Waar komt de naam vandaan en stel je maar eens voor!
Er is een liedje dat erg vaak in mijn hoofd springt. ‘Wie gaat er in bad, Dolores, Dolores!’ een liedje dat Goofy (Disney) zingt voor zijn olifant in het Circus. De dag waarop ik met de (toenmalige) elektronicaman (Vik Hardy van Gyseghem) een gesprek had over ‘wat is een fijne bandnaam?’, sprong opnieuw dat nummer in mijn hoofd. Daar is het idee geboren geloof ik. ‘Elephants carry the same emotions as people, only they still feel everything instinctively. With solid pumping basslines, ethereal electronics and acoustic elements Dolores conjures a sound as thick as elephant skin. The message being; ‘we want to feel again.’
Hoe moeten we je muzikale geschiedenis tot nu voorstellen?
Dolores kende 3 jaar geleden een snelle opstart. Wij waren een zeskoppige band die met enorm veel repetities snel een ijzersterke set hadden klaargestoomd. Een jaar lang hebben wij opgetreden, opnames gemaakt en geïnvesteerd in promotiemateriaal (videoclips etc). Helaas doofde Dolores na twee jaar een beetje uit. Vik kreeg het aanbod om bij Tamino te gaan spelen en had minder en minder tijd. Ook onze vaste gitarist Yassin Joris had andere prioriteiten en zo viel de band stilaan uiteen. Ik heb toen een jaar de tijd gehad om te schrijven, producen en vooral na te denken over ‘wat nu?’. Na een tijdje had ik opnieuw een groot repertoire bijeen geschreven en enorm veel bijgeleerd op vlak van organisatie, management en ook het creatieve aspect. De twee jaar die ik heb mogen meemaken met de vorige muzikanten hebben mij heel veel bijgeleerd. Ik heb op dit punt een beter beeld over wat ik wil bereiken met mijn muziek en ook meer en meer mijn eigen stijl ontwikkeld. Met een nieuw nummer Yours Clearly schreef ik me in voor soundtrack. Een nummer dat ik met mijn broer Dimitri Defossé heb geschreven in het jaar dat Dolores stil lag. Toen ik in Noorwegen op vakantie was kreeg ik het telefoontje dat Dolores geselecteerd was. Dit is het punt geworden van de ‘heropstarting’ van Dolores. Op een week tijd had ik nieuwe muzikanten bijeen. Allemaal nieuwe muzikanten, buiten mijn broer. Op dit punt hebben wij nu 1 repetitie achter de rug. Voor ons optreden in de Kavka voor Sound Track hebben we er nog vier gepland. Dit is dus op zen minst ‘enorm spannend’.
-Arne Vyt (Gitarist)
-Nina Kortekaas (Keys)
-Marcos Della Roche (Drum)
-Jelle Appada Meeze (Bas)
-Cedric van Overstraetn (Trompet)
-Dimitri Defossé (Electronica)
Mijn broer Dimi zit jammer genoeg in Australië op de dag van het optreden in de Kavka, dus wordt er gewerkt met een backingtrack.
Wanneer besefte je dat muziek spelen je passie is?
Aangezien ik nog geen verleden heb met de nieuwe band, zal ik voornamelijk uit mezelf spreken. Ik geloof dat ik dit altijd al wist. Een cliché-antwoord uiteraard, maar zeker niet minder waar. Sinds m’n achtste schrijf ik eigen nummers. Van domweg op de piano met drie akkoorden kloten tot het punt waar ik nu sta ; volledig uitgewerkte producties/arrangementen. Bijna elke dag vertoef ik enkele uren achter mijn laptop. Soms schrijf ik de grootste grap die er bestaat, maar toch ontstaat er af en toe iets magisch. Ik zoek graag uitdagingen in muziek en doe dat op zeer simplistische wijze. In maatsoorten schrijven die ik niet de baas ben, alleen met stem werken, enkel en alleen werken met de basis sounds in een programma… Die ‘beperkingen’ of ‘uitdagingen’ maken de muziek waarvoor ik sta.
Wat maakt de Belgische muziekscene uniek denk je, of is die helemaal niet uniek?
Veel talent en vele stijlen. België kent wel wat grote bands maar zeker ook onbekendere kleine projecten die veel te vertellen hebben. Ik vind dat Belgische bands vaak veel eigenheid hebben. Of het uniek is kan ik niet goed zeggen. Daarvoor ken ik misschien te weinig over bijvoorbeeld de Spaanse scene of .., ik zeg maar wat. Ik geloof dat er overal enorm zotte bands zijn, gekend of onbekend. Maar er is hier wel veel smaakvolle muziek te vinden! Dat vind ik wel zeldzaam.
Wie zijn je inspiratiebronnen en hoe zou je je muziek zelf omschrijven?
Met welke band of artiest worden jullie vergeleken, hoewel jullie dat absoluut niet willen?
Er zijn wel wat mensen die mij inspireren op vlak van songwriting. Feist, Eefje De Visser, D’angelo, Emily king, Anderson Paak., Hiatus Kaiyote, Kings Of Convenience… Ik denk dat de grootste vergelijking met onze band Feist zal zijn. De muziek heeft vaak een ‘cute’ element maar kan ook zeer ‘ruig’ zijn. Ik zou Dolores omschrijven als een Indie Electronic Dream pop band. We zijn nog niet zozeer vergeleken met een band of naam waarvan ik dacht ‘oh nee’. Wat positief is!
Voor welke band zou je wel graag het voorprogramma willen spelen en waarom?
Het zou een droom zijn om voorprogramma te kunnen spelen voor Eefje De Visser! Iemand waar ik echt enorm veel naar geluisterd heb doorheen mijn eigen traject en muziek waar ik volledig los op kan gaan.
Wat maakt je anders dan andere bands/artiesten denk je?
Moeilijk. Want er bestaat zoveel. Er zijn altijd wel dingen die te vergelijken zijn in muziek. Dolores is vrij ‘simplistische’ muziek maar zal nooit zo erg simpel klinken. Aangezien ik geen drummer/bassist/gitarist/pianist ben, maar wel demo’s volledig arrangeer, komen er wel eens abstracte beats of ritmische aspecten in leven. De melodieën zijn vaak catchy en geven ook een ‘nostalgisch’ gevoel. Dat, in combinatie met de ‘cuteness’ (die mijn muziek vaak opgestempeld krijgt) en de elektronische vettige sounds creëert een atmosferische wereld waarmee ik elke dag opsta. Ik zou mijn muziek de vertaling van mijn brein noemen.
Wat wordt de volgende (grote) stap voor de band?
Wanneer de set volledig op punt staat zou ik enorm graag : 1. veel optreden, 2. in de studio kruipen. Er zijn enkele nummers die het potentieel hebben om als eerste single gereleased te worden en ik kijk er naar uit om deze levend te zien worden in de studio. Aangezien ik ook zot ben van ‘beeld’ en mij graag verdiep in het creëren van videoclips, ben ik nu al bezig met het verzamelen van materiaal. Het zou fijn zijn om vrij snel een manager te vinden die bij ons past en daarna ook een booker.
Welk album kunnen jullie op repeat beluisteren?
Riot On An Empty Street van Kings Of Convenience.
Wat is jullie favoriete plaat aller tijden en waarom?
Black Messiah – D’angelo. Prachtige muziek. Super graaf en toch zo fragiel. Extreem vette drums en prachtig ingezongen. Ik ben fan van bijna elk aspect op deze plaat. Het is de vertaling van een onbestaande film voor mij. Ik zie meteen beeld, kleuren en voel de muziek alsof ik er zelf een deel van ben.
Wat is het mooiste en het minst mooie aan muziek?
Moeilijke vraag. Wat is het mooiste aan muziek… Muziek op zich. Wat dat inhoudt. Een creatie van iemand, een stukje eigenheid vertaald in geluiden, een samensmelting van verschillende muzikanten, een nieuwe sfeer, de grootste trigger voor emotie, de hoop, de dansbaarheid, de stilte die je ervaart wanneer je ernaar luistert, de ongelofelijke schoonheid van geluiden, maar ook van de rust nadien, de overrompeling dat het met zich meebrengt… Muziek kan omverblazen. En tot het diepste genezen. Het minst mooie lijkt me de praktische kant van ‘het gezien’ worden. Promotie van muziek. Iets wat altijd, ik denk voor bijna alle muzikanten, als een bijzaak voelt, maar vaak enorm belangrijk is. Je wil je muziek laten horen, het kunnen delen en liefst ook een zo groot mogelijk publiek bereiken met wat je doet. Hoe meer mensen het waarderen, hoe meer je kan optreden, hoe reëler de kans wordt dat je daadwerkelijk ook geld kan verdienen met het maken van muziek.
Met wie zou je het niet erg vinden om 8 uur mee in een lift te zitten en waarom?
Ik zou het niet erg vinden om met Greta Thundberg vast te zitten. Totaal niks te maken met muziek, maar een slimme ‘vrouw’ die mij op 8 uur tijd wel wat levenslessen zou kunnen bijleren. Ik kijk enorm op naar mensen die zich smijten op de belangrijkste zaak van de wereld; ‘de wereld’, en zou hier zelf ook nog iets in willen betekenen. Het begint bij jezelf, dat is waar, maar toch is de ondernemingsdrang iets groter dan dat en zoek ik nog een juiste ingang op dit pad.
Meer informatie over Sound Track vind je hier.
vi.be / Facebook