Wåvery is het nieuwe project van Jessie Thijs. Wåvery speelt op 14 oktober in JH Wollewei in Turnhout, maar eerst vuren we nog wat vragen af!
Waar komt de naam vandaan en stel je eens voor!
Het woord ‘wavery’ kwam ik tegen in een Engels woordenboek tijdens het songwriten. De definitie, ‘moving in a quivering way; flickering’, vond ik perfect aansluiten bij mijn karakter. Ik kan soms enorm energiek en sociaal zijn om me vervolgens even volledig alleen terug te trekken onder een dekentje om tot rust te komen.
Muziek balanceert voor mij die hoge pieken en de onvermijdelijke lows. Zingen en schrijven brengt mij tot rust. Die safe space wil ik met wåvery ook heel graag tot bij het publiek brengen.
Hoe moeten we je muzikale geschiedenis tot nu voorstellen?
Muziek heeft altijd een grote rol gespeeld in mijn leven. Het bracht me van amateurmusicals tot bij kunstbende, The Voice van Vlaanderen en uiteindelijk ook bij een muziekopleiding op de Jazz Studio en aan PXL music waar ik mijn bandleden leerde kennen: Kirstie Dialegria (keys en zang), Tim Martens (drums) en Bouke Couls (multi-instrumentalist).
Toch is wåvery een relatief nieuw project, we zijn vlak voor de coronaperiode samen beginnen spelen. Voor de eerste keer kan ik mijzelf volledig tonen en dat is best nieuw en spannend!
Wanneer volgde het besef dat muziek spelen je passie is?
De passie voor muziek merkte ik al heel snel. Al sinds de kleuterklas kan ik niet stoppen met zingen. Voor mij is het dan ook vanzelfsprekend dat ik dit ga blijven doen tot ik met pensioen ga. (Daarna waarschijnlijk ook, kan ik mij al ergens inschrijven voor een seniorenkoor?)
Wie zijn voor jou inspiratiebronnen en hoe kan jouw muziek het best omschreven worden?
Mijn inspiratiebronnen zijn enorm uiteenlopend. Dat kan gaan van indiepopartiesten zoals Maggie Rogers en Daughter naar echte powervrouwen met soul zoals Nao en H.E.R. Zolang het verhaal van het nummer volledig klopt en het me meeneemt kan ik me erin terugvinden.
Ik hoop dat mijn kalmere muziek de luisteraars een bepaalde rust kan bieden en de dansbare nummers ruimte kunnen geven om even alle zorgen weg te dansen.
Met welke band of artiest word je vergeleken, hoewel je dat absoluut niet wilt?
Persoonlijk vind ik het altijd jammer wanneer artiesten te hard met elkaar vergeleken worden. Artiesten die echt zichzelf zijn en een persoonlijk verhaal vertellen trekken dan ook meer mijn aandacht. Mijn doel is om volledig mijzelf te zijn op het podium waardoor ik makkelijker wegblijf van vergelijkingen.
Voor welke band willen je graag het voorprogramma spelen en waarom?
Als ik echt groot mag dromen zou ik Eefje De Visser zeggen. Ik kijk echt op naar de manier waarop zij haar eigen wereld naar het podium kan brengen.
Wat maakt jou anders dan andere bands?
Het liefst van al wil ik tonen dat er een enorme kracht zit in kwetsbaarheid. Dit probeer ik door te trekken in mijn muziek, maar dit is ook iets waar ik zelf echt in geloof. Ik probeer dus ook steeds zo open en eerlijk mogelijk te zijn en ben niet bang om mijn emoties te tonen. Als ik mij ergens volledig mijzelf heb gevoeld en mijn publiek met een warm gevoel naar huis kan dan is de show voor mij geslaagd.
Wat wordt de volgende (grote) stap voor de band?
Meer muziek uitbrengen en meer live spelen! Door corona hebben we na de release van de eerste 3 singles even stilgelegen. Nu heb ik echt zin om te blijven creëren en daar zijn we dan ook volop mee bezig. Ik kijk er echt naar uit om die nieuwe muziek dan ook te kunnen delen met de buitenwereld.
En wat is je favoriete plaat aller tijden en waarom?
Aangezien mijn muzieksmaak zo uiteenloopt is deze vraag echt een onmogelijke vraag voor mij. Mijn favoriete plaat verandert elke week en hangt enorm af van mijn huidige mood.
Momenteel draai ik Heard it in a past life van Maggie Rogers, The Miseducation of Lauryn Hill en An Awesome Wave van Alt-J plat. Volgende week staan dan waarschijnlijk Lianne La Havas, Jhene Aiko of misschien zelfs The Clash op het menu.
Wat is het mooiste en het minst mooie aan muziek?
Muziek kan mij echt meenemen op reis. Ik kan ermee wegdromen, crazy op dansen of mijn emoties mee uiten. Het brengt mensen ook samen op een heel mooie manier en het maken van muziek heeft zelfs heel wat positieve bijwerkingen op je fysieke en mentale gezondheid. Ik heb over muziek zelf alleen maar positieve dingen te zeggen.
De muziekwereld daarentegen heeft een paar minder mooie kanten. Er is een enorm groot overaanbod aan ijzersterke acts waardoor het moeilijk is om uit de massa te springen. Dat zorgt af en toe wat voor een sfeer met onnodige concurrentie, terwijl het net echt top is dat er zoveel mensen hun creativiteit kwijt kunnen in muziek. Het lijkt me vooral belangrijk om ook als Belgische artiest gewoon je ding te doen en ervan te genieten. De rest volgt dan wel wanneer het zo hoort te zijn.