Op 16 oktober speelt MOTSUS in Muziekclub 4AD in Diksmuide. Tijd voor ons om eens nader kennis te maken met dit trio.
Waar komt de naam vandaan en stel jullie eens voor!
Toen de brainstorm rond een bandnaam startte, hadden we het idee om een superlange naam te verzinnen. Naar onze voorbeelden, zoals: Drums Are For Parades, Eagles of Death Metal, Queens of the Stone Age, Maria isn’t A Virgin Anymore, etc…. Vooral die laatste, die dan hun naam in MIAVA veranderde, bracht ons op het idee om ervoor te zorgen dat de afkorting ook goed klonk. Die klonk eigenlijk zo goed, dat we gewoon bij de afkorting zelf gebleven zijn. Af en toe organiseren we wedstrijdjes en laten we onze fans raden naar waarvoor MOTSUS oorspronkelijk stond. Intussen hebben we al een mooie lijst, met echt knappe antwoorden tussen, maar nog niemand kon het raden. Bij deze, voel jullie vrij om zelf de naam te kraken en stuur je oplossing door!
Wij zijn een ’three piece’ ontstaan in de winter van 2012 en afkomstig uit de drassige polders van Oudenburg. We brengen instrumentale polder rock, een mix van zware stoner riffs, tijdloze sludge-metal en old school hardrock. Onze sound is ruw, mysterieus en donker.
Hoe moeten we jullie muzikale geschiedenis tot nu voorstellen?
Na een klein jaartje nummers schrijven was ons tweede optreden ooit een Rock Rally: Latent Talent in Bredene. We wonnen daar studiotijd en konden zo onze eerste demo opnemen. In 2014 organiseerden we onze eigen tour doorheen de Vlaamse jeugdhuizen met partner in crime: Idealus Maximus. Dat zelfde jaar nog doken we opnieuw de studio in, deze keer bij Brecht van MIAVA. Demo II was een feit! Drie nummers die nieuwe deuren openden. Het daaropvolgend jaar werden we geselecteerd voor Westtalent (De Zwerver, Leffinge) en speelden we de finale van Golfbrekers (De Grote Post, Oostende). Er kwam een interview in de Rocktribune en we hadden een nummer op de Belgofuzz sampler. In de periode 2016-2017 speelden we een dozijn shows langsheen de Vlaamse jeugdhuizen en festivalletjes zoals Winterfuzzfestival, Doomsauce, Stonernight en Desert Goats om het voorjaar van 2017 af te sluiten met een voorprogramma voor Briqueville in de 4AD (Diksmuide).
Meteen daarna doken we de ‘much luv’ studio’s in van Tim de Gieter (Amenra, Doodseskader) voor onze eerste ep Oumuamua. Deze brachten we in 2018 helemaal DIY uit op het label van onze gitarist: POLDERRECORDS. De cd-doosjes hebben we zelf gezeefdrukt en de releaseshow was zo goed als uitverkocht. Na een promo tour met een twintigtal shows door heel Vlaanderen doken we het repetitiekot terug in om aan nieuwe nummers te werken.
In 2020 waren we net gestart met een nieuwe reeks show om de nieuwe nummers uit te testen en in de vingers te krijgen… en daar was corona. We waren net naar een hoogtepunt – Alctraz Metal Fest (Kortrijk) – aan het toewerken en alles ging in lockdown. Helaas ook het repetitiekot. Gelukkig konden we in de zomer een eerste livestream doen met een nieuw opgenomen nummer ‘dopjesut’ die eerder dat jaar uitkwam op de exclusieve POLDERRIFFS – Volume I vinyl.
Nu zijn we volop onze nieuwe songs aan het fine-tunen en staan te springen om ze live te brengen. We hopen volgend jaar onze debuutplaat te kunnen opnemen en uitbrengen.
Wanneer volgde het besef dat muziek spelen jullie passie is?
Moeilijk om daar één moment op te plakken. Ik denk dat je dat al zou kunnen afleiden uit spreekbeurten op school, of door die lade vol festivalbandjes en zelfgemaakte mixtapes, of de verhalen die beginnen met ‘die ene keer tijdens dat concert van ….’. Een houten lat van 30cm met wat elastiekjes rond… zelfs die wekelijkse playbackshow in de badkamer zal ergens weg geholpen hebben. Het is altijd een heel belangrijk deel geweest van alles wat we deden, ook buiten het repetitiekot. Getuige daarvan ook de vele zij-projectjes en het platenlabel van onze gitarist.
Wie zijn voor jullie inspiratiebronnen en hoe zou jullie muziek het best omschreven worden?
Het leuke aan onze band is dat elke muzikant wel zijn eigen inspiratiebronnen heeft, maar dat we ook hier en daar overlappen. Red Fang en The Melvins, maar zeker ook Drums Are For Parades en Raketkanon zijn zo van die gemeenschappelijke bands. Hardwerkende bands zoals Brutus en Stake zijn ook een enorme inspiratiebron voor ons. Misschien kan je onze muziek nog het best omschrijven als RIFFS met een MOTSUS-sausje eroverheen… “Rechtdoor met je hoofd door een muur”, past perfect bij ons bizon logo.
Met welke band of artiest worden jullie vergeleken, hoewel jullie dat absoluut niet willen?
Soms worden we al snel in het vakje stonerrock geduwd en omdat we instrumentaal spelen, kom je dan snel uit bij Karma2Burn. Zeker geen slechte band, maar onze muziek is toch net iets te ruw, traag met momenten en zeker niet altijd netjes rechtdoor om vergeleken te worden met een K2B.
Voor welke band willen jullie graag het voorprogramma spelen en waarom?
Tom (gitaar): maakt mij helemaal niets uit, zoveel mogelijk spelen voor gelijk welke band!
Wouter (drum): dat is een moeilijke vraag. Wat me wel interessant lijkt is om ergens geprogrammeerd te staan als opwarmer voor een donkere drum & bass avond. Bad Company, Technical Itch, … Dat is eens iets helemaal anders!
Wouter (bas): samen met Dozer een Bart Peeters show inleiden lijkt mij wel wat.
Wat maakt jullie anders dan andere bands?
De hele beleving staat voorop. We nemen je mee naar een ‘RIFF-filled land! Worship the RIFF!’
Wat wordt de volgende (grote) stap voor de band?
Ons eerste album! Momenteel nog in preproductie, maar we hopen toch volgend jaar naar een top studio te kunnen trekken en misschien zelfs eens met een producer samen te kunnen werken.
Wat is jullie favoriete plaat aller tijden en waarom?
Tom (gitaar): dat wisselt eigenlijk van dag tot dag. Eén is echt moeilijk te kiezen. De ene dag is dat Nirvana, de andere terug Kyuss. Een klassieker als Masters of Reality van Black Sabbath staat ook altijd bovenaan mijn lijstje. Maar evengoed de ‘self titled’ van Queens of the Stone Age of eentje van the Melvins, yah!
Wouter (drum): er zijn er veel te veel! Als ik dan toch één moet kiezen dan misschien toch Amon Tobin – ISAM. Voor die release was ik al grote fan van zijn albums, van Bricolage tot Foley Room een muzikale evolutie die je kon volgen in de verschillende album releases. Dan kwam in 2011 ISAM uit. Op dat moment was ik verbaasd en gefascineerd, ik weet nog dat ik met m’n koptelefoon op de trein zat.
Wouter (bas): als ik kijk naar de langst meegaande cd met de meeste luistersessies dan dien ik Queen – Greatest hits 2 te bekennen. Bohemian Rapsody kan heden ten dage nog steeds niet beluisterd worden zonder de Waynes world versie te brengen.
Wat is het mooiste en het minst mooie aan muziek?
Het mooiste aan muziek is de connectie die je kan maken. Met de fans, maar ook met elkaar als muzikant. Moeilijk te beschrijven, maar het gevoel dat je samen creëert overstijgt alles.
Het minst mooie aan muziek is misschien wel de hele industrie die er soms achter steekt. Het bewust hypen van project, of die echt met het doel maken om een hype te creëren. Van die bands die in elkaar geknutseld worden door op winst jagende bedrijven.
