Het Gentse vijftal Lapis Lazuli haalt hun inspiratie uit de songs van Tame Impala, Connan Mockasin en George Michael. Ze maken melancholische nummers met smooth drums, warme synth en gitaar geluiden met warme zachte stemmen. Je kan ze aan het werk zien op de Sound Track selecties op 21 september in het Gentse Coyendanspark.
Waar komt de naam vandaan en stel jullie maar eens voor! Lapis Lazuli is een edelsteen die voorkomt in Afghanistan. Het is een hele spirituele steen. Het bevordert spirituele kracht, spirituele vaardigheden, astraal reizen, verlichting, wijsheid en geeft innerlijke rust en vrede. De steen maakt eerlijk, oprecht en helpt innerlijke waarheid te vinden en deze te accepteren. Het helpt je jezelf zijn en je eigen weg te bewandelen. De steen bevordert creativiteit, objectiviteit en helderheid van geest. Maar dit heeft niets met de band te maken; een goede vriend wist dat ik op zoek was naar een naam voor dit project, en stelde “Lapis Lazuli” voor. Ik vond het wel mooi klinken. En nu zijn we hier.
Hoe moeten we jullie muzikale geschiedenis tot nu voorstellen We zijn vijf muzikanten die elkaar leerden kennen op school, met elk een andere muzikale achtergrond. We hebben allemaal andere doelen, en al andere dingen bereikt, maar voor Lapis Lazuli doet dat er niet toe, dit is een relatief nieuw project dat zijn geschiedenis nog moet schrijven.
Wanneer volgde het besef dat muziek spelen jullie passie is? Er was niet echt een moment waarop ik besefte dat ik een passie had. Ik hield me in mijn jeugd gewoon bezig met muziek zoals veel tieners dat doen, maar om één of andere reden groeide die interesse met de tijd. Tot op het punt dat je merkt dat bijna al je vrije tijd in muziek kruipt. Uiteindelijk is die “passie” dan gewoon een uit de hand gelopen, omhooggevallen hobby geworden.
Wat maakt volgens jullie de Belgische muziekscene uniek, of is die helemaal niet uniek? Ik ken niet genoeg van de Franse of Britse of eender welke andere muziekscene om te kunnen vergelijken en zeggen wat de Belgische uniek maakt. Er zijn hier veel bands, veel goede en ook minder goede, maar ik denk dat dat overal wel zo’n beetje het geval is. Wat ik wel denk is dat België uniek is met zijn muziekwedstrijden, ik heb eens gehoord dat er in geen enkel ander land zoveel muziekwedstrijden zijn waaronder je bij sommige zo’n boost kan krijgen als band. Enerzijds handig als je je in één van die wedstrijden kan bewijzen, anderzijds heel moeilijk je nog te kunnen bewijzen als de alleswetende jury’s je niet goed genoeg vinden.
Wie zijn voor jullie inspiratiebronnen en hoe zou jullie muziek het best omschreven moeten worden? Ik luister vaak naar Connan Mockasin, Drugdealer, The War On Drugs, Tame Impala, The Cure, Men I Trust, Mac DeMarco, The XX, veel obscure eighties funk(-jazz) en nog andere rare dingen. Ik weet niet welke van deze bands mensen zouden terughoren in onze muziek, maar ik geloof wel dat er zeker invloeden van inzitten. Ik omschrijf onze muziek niet zo graag omdat ik liever heb dat mensen er gewoon naar luisteren zonder al een idee te hebben van wat ze gaan horen, volgens mij heb je dan altijd al een soort vooroordeel. Dus ik zeg liever: luister gewoon.
Met welke band of artiest worden jullie vergeleken, hoewel jullie dat absoluut niet willen? Maakt niet zoveel uit met wie we vergeleken worden, zolang we ons kunnen ook nog onderscheiden van de artiest in kwestie is er geen probleem. Als we elke keer met dezelfde band vergeleken zouden worden, zouden we misschien toch eens moeten nadenken over onze sound.
Voor welke band willen jullie graag het voorprogramma spelen en waarom? Sunset Rollercoaster misschien.
Wat maakt jullie anders dan andere bands? Moeilijk om te zeggen. Meestal onderscheiden bands zich door hun sound, hun attitude of door een live-reputatie of een speciale frontzanger(es). Ik denk dat het onderscheid ligt in de combinatie van al die dingen. Er zijn veel bands die op elkaar lijken maar er zijn er geen twee dezelfde. We zijn niet bang om inspiratie op te doen bij andere bands, maar wat er anders is aan onze band is dat wij vijf er in spelen, en wij allemaal onze kantjes en onze aparte ideeën samenvoegen tot een combo dat nergens anders kan bestaan.
Wat wordt de volgende (grote) stap voor de band? Zoveel mogelijk optreden en de bal aan het rollen krijgen, we gaan nog een paar singles releasen en dan als de tijd rijp is een ep afmaken en de wereld in sturen. We zijn gedreven maar hebben geen haast. Het belangrijkste blijft clichématig dat we onszelf blijven en het graag blijven doen, de rest komt hopelijk wel. Maar voorlopig ziet alles er goed uit.
Welk album kunnen jullie ‘on repeat’ beluisteren? Connan Mockasin – Caramel
![Connan Mockasin - Caramel [PHLP03]](https://i.ytimg.com/vi/DdCz7zqfvP4/hqdefault.jpg)
En wat is jullie favoriete plaat aller tijden en waarom? Daft Punk – Something About Us. Er wordt zo’n coole sfeer gezet in dit nummer waar ik echt naar op kijk, maar anderzijds een nummer dat ik nooit te veel wil analyseren omdat ik er een band mee heb, en die magie zou misschien verdwijnen dan. Vooral ook de tekst is echt nice.
Wat is het mooiste en het minst mooie aan muziek? Ik vind het interessant dat muziek zowel eindeloos als vergankelijk kan zijn. Langs de ene kant kan je een album voor altijd blijven beluisteren omdat het nooit zal ophouden te bestaan, maar als je op een concert staat kan je je soms zo in het moment voelen; dat besef dat het nu op dit moment is aan het gebeuren, en nooit meer opnieuw zal gebeuren, vind ik nog specialer dan de vorm of inhoud van de muziek. Iets minder mooi aan muziek vind ik waarschijnlijk de industrie erachter. Er zijn veel mensen in de muziekindustrie die werken uit passie of interesse voor muziek, maar er zijn er misschien nog meer bij die het als een product zien dat ze willen verkopen, en daardoor de fun er af halen voor vele anderen.
Met wie zouden jullie het niet erg vinden om 8 uur mee in een lift te zitten en waarom? Op dit moment kies ik Connan Mockasin, zoals je misschien al hebt gemerkt ben ik een grote fan van zijn muziek; maar ook de manier waarop hij er tegenover staat – en dan bedoel ik muziek en de muziekindustrie – is in mijn ogen de juiste. Hij komt vrijblijvend over, en doet niets om zichzelf te bewijzen, maar doet dat dan toch door gewoon zichzelf te zijn en niet hoog te mikken. Ik heb hem nog nooit gesproken dus ik baseer dit op interviews en présence, maar volgens mij zou ik op veel vlakken van hem kunnen leren. Eén tip als je hem niet kent en die sfeer eens wil checken: zijn Sundae Session in Boston.
