Kyrill is een solo-indiepopartiest die zijn thuisbasis heeft in zowel Brussel als Parijs. Zijn muziek kenmerkt zich door subtiele vocale klanken en een weemoedig geluid dat het spanningsveld tussen indie-pop, elektronica en folk verkent. Hij groeide op in de Canarische Eilanden als kind van Nederlandse en Russische ouders, wat hem altijd het gevoel gaf een soort kameleon te zijn, zwevend tussen verschillende werelden. Met zijn veelzijdige aanpak van songteksten onderzoekt hij thema’s als vervreemding, identiteit en het gevoel van ergens bij horen. Kyrill haalt inspiratie uit een breed scala aan invloeden, variërend van artiesten als Thom Yorke en Tame Impala tot Balthazar en Halehan.
Waar komt de naam vandaan en stel je eens voor!
De naam is Kyrill, dat is ook mijn naam (ik ben half Nederlands, half Russisch, op de Canarische eilanden opgegroeid). Ik ben begonnen met muziek uit te brengen en te spelen toen ik in Parijs woonde. Sinds een aantal jaar ben ik in Brussel gevestigd waar ik een residentie bij Volta volg en bezig ben met mijn eerste album. Een half jaar geleden heb ik via via Sasja Maekelberg ontmoet. Wij hadden meteen een wederzijdse muzikale crush op elkaar. Zodoende heeft hij zich bij het project aangesloten. Daarna hebben wij om onze act uit te bouwen Wouter Reggers er bij gehaald, een zeer getalenteerde pianist uit Gent.
Hoe ziet jouw muzikale geschiedenis er uit?
Ik ben begonnen met folky-singer-songwriter nummers, maar de elektronische muziek zit diep in mij (dat is ongetwijfeld mijn Hollandse kant!) en de drang naar experimenteren ook, dus in de loop der jaren ben ik steeds meer in de richting gegaan van indie, elektronica, alternatieve pop. Maar ik maak echt van alles! Wat ik uiteindelijk uitbreng is 5% van wat ik maak.
Wanneer wisten je dat muziek spelen je passie is?
Ik kan niet namens de anderen spreken, maar ik kom zelf uit een muzikaal gezin. Mijn moeder en beide zussen spelen klassieke viool. Ik heb dat ook tot mijn veertiende gedaan, maar toen heb ik (vooral uit luiheid) gekozen voor de gitaar. Toen ik op mijn zolderkamer mijn eerste nummer op Garageband opnam, wist ik dat ik nooit meer terug zou gaan naar de bladmuziek. Ik wilde zelf mijn eigen nummers schrijven. Er gaat niets boven het gevoel om uit het niets iets te creëren.
Wie zijn voor jou inspiratiebronnen en hoe zou jouw muziek het beste omschreven worden?
Thom Yorke, Frank Ocean, James Blake, Radiohead, Arctic Monkeys, Balthazar, Tame Impala, alt-J, Sufjan Stevens, Billie Eilish, Biig Piig, Puma Blue… Groovy, melancholische indiepop.
Met welke band of artiest word je vergeleken, hoewel je dat absoluut niet wil?
Harry Styles
Voor welke band wil je graag het voorprogramma spelen en waarom?
Ook Harry Styles… grapje! Als Billie Eilish het aanbiedt, zouden we geen nee zeggen 😉
Wat maakt je anders dan andere bands?
Mijn internationale ervaring en meertaligheid, eigenzinnige smaak en sound.
Wat wordt de volgende (grote) stap voor de jou?
Sound Track winnen en in 2024 op tournee door België, Nederland en Frankrijk.
Wat is je favoriete plaat aller tijden en waarom?
In Rainbows van Radiohead. Die plaat heeft zoveel emoties losgemaakt, ik krijg er nog steeds telkens kippenvel van. En die sound! De leegte van de arrangementen, en toch is het zo’n rijke klank…
Wat is het mooiste en minst mooie aan muziek?
Zonder muziek zou het leven grijs zijn, maar het is soms wel heel hard werken.
