De kosmische, dansbare synth/indiepop van Future Messiah, de nieuwe band rond multi-instrumentalist Daan De Clerck, houdt het midden tussen Goose, Moderat, James Blake en Editors. Debuutsingle Starnight is een regelrecht schot in de roos. Sound Track koos de band dan ook uit voor de Limburgse preselecties. Je kan hun op 28 september live aan werk zien tijdens de voorrondes in De Serre te Hasselt. Reden genoeg om eens een babbel te slaan met de Limburgers.
Waar komt de naam vandaan en stel jullie maar eens voor!
Eigenlijk is er bitter weinig nagedacht over de naam. Het is niet dat er een hele gelovige bijbedoeling aan gekoppeld is zoals vele mensen denken. Een vraag die we vaak krijgen is: “Zijn jullie echt zo gelovig?”. Het woord “Messiah” triggerde ons wel, omdat het verwijst naar de “verlossing” of de “verwachte redding”. Het is niet dat we met onze muziek een Messiaanse sfeer willen creëren of dat Daan (zanger) wil dat we hem als een goddelijke figuur aanzien. Het woord “Messiah” heeft gewoon iets mysterieus en ongrijpbaar en daar houden we wel van. Het is dus wachten op de toekomstige messias. Sinds kort bestaan we uit vier bandleden. Bert op basgitaar, Joshua op drums, Martijn gitaar en backings en Daan speelt synths, piano, gitaar en is ook leadzanger. Future Messiah is eigenlijk opgebouwd rond Daan die de nummers schrijft.
Hoe moeten we jullie muzikale geschiedenis tot nu voorstellen?
Met ons vier spelen we nog maar net samen. Daan was op zoek naar bandleden om een liveband rond hem uit te bouwen en toen heeft hij Bert hiervoor gecontacteerd. Voor we het goed beseften zaten we met ons vier in een groepsgesprek op Facebook.
Wat maakt volgens jullie de Belgische muziekscene uniek, of is die helemaal niet uniek?
Wat de Belgisch muziekscene uniek maakt is het feit dat iedere persoon in de samenleving ‘aan zijn trekken’ kan komen. Elke genre heeft beginnelingen, subtoppers en absolute toppers. Er zullen altijd genres blijven die ondergewaardeerd zijn, maar dat zal je overal hebben. Maar het feit dat al die genres en vertegenwoordigers van deze genres zo naast elkaar kunnen leven, maakt onze scene wel uniek.
Wie zijn voor jullie inspiratiebronnen en hoe zou jullie muziek het best omschreven worden?
We hebben meerdere inspiratiebronnen. Daan, die de nummers schrijft, heeft een beetje de gewoonte om sterk beïnvloed te zijn door muziek waar hij op dat moment naar luistert. Uit elk nummer kan je invloeden uit verschillende hoeken halen. Voor de sound waar we op dit moment het meest naar op zoek zijn moet je teruggaan naar het vroege werk van Coldplay en Editors. De muziek die we nu spelen en de nummers die er aan zitten te komen kunnen dan ook best omschreven worden als alternatieve indierock. We proberen om een goede combinatie te vinden tussen alternatief en commercieel, omdat we muziek willen maken die voor iedereen toegankelijk is.
Met welke band of artiest worden jullie vergeleken, hoewel jullie dat absoluut niet willen?
In onze oude bezitting speelden we veel elektronischer en minder dynamisch dan nu. Mensen die ons nog kennen van die periode (zo’n twee jaar geleden) vergelijken ons nog steeds met bands zoals Goose en Oscar & The Wolf, omdat dat toen ook onze grote referentiepunten waren. We vinden het absoluut niet erg om dat nog af en toe te horen. Nog niet iedereen weet dat we nu een andere kant zijn opgegaan, maar aan hun om het te ontdekken tijdens toekomstige shows en singles.
Voor welke band willen jullie graag het voorprogramma spelen en waarom?
Het voorprogramma van Florence & The Machine of van Nick Cave & The Bad Seeds zouden we wel zien zitten. We zijn van mening dat voorprogramma’s nooit te fel in dezelfde lijn mogen liggen als de hoofdact. Ik heb de shows van Florence en Nick Cave op Rock Werchter gezien en was dan ook echt (buiten verwachting!) zwaar onder de indruk. Op dit moment zou het voorprogramma van elke band mooi zijn, maar dromen doen we altijd.
Wat maakt jullie anders dan andere bands?
Elke band gaat op zoek naar zijn eigen sound, maar ik denk dat Future Messiah nog net iets meer uit de comfortzone probeert te stappen door veel te experimenteren met geluiden en verschillende sounds uit alle hoeken en genres. Moderne gitaargeluiden, 00’s drums, 80’s synths en soundscape vocals kunnen dus allemaal in eenzelfde song. We hebben er dan ook totaal geen probleem mee om in een setlist veel diversiteit te steken qua genre. Dat houdt het voor onszelf ook interessant en spannend.
Wat wordt de volgende (grote) stap voor de band?
De release van onze tweede single Dreamer in oktober. Daarnaast ook de volgende zomer die hopelijk vol met leuke shows gaat zitten. Alles hangt ook af van “kleinere” dingen zoals deelnames aan wedstrijden die wel een aanzienlijke invloed kunnen hebben op het traject van een band. Het kan dan soms heel snel gaan allemaal, maar wij leven van dag tot dag en laten alles op ons afkomen.
Welk album kunnen jullie ‘on repeat’ beluisteren?
Currents van Tame Impala staat toch minstens een keer per week op.
En wat is jullie favoriete plaat aller tijden en waarom?
Viva La Vida Or Death And All His Friends van Coldplay is mijn all time favourite. Voor dat album hebben ze samengewerkt met Brian Eno als producer en zijn ze rondgetrokken door heel de wereld om het album op te nemen. Zo zijn ze zelfs naar een kerk/kapel in Spanje geweest om vocals op te nemen om een natuurlijke reverb te creëren. Daarnaast is de invloed die Eno heeft op de sound van het album ook onbeschrijfelijk goed.
Wat is het mooiste en het minst mooie aan muziek?
Het allermooiste aan muziek is dat het van, voor en door iedereen is. Je kan er elke mogelijk emotie mee beschrijven en muziek kan ook elke mogelijke emotie losweken bij mensen. Dat die emoties soms negatief zijn, heeft ook zijn charmes. Het minst mooie aan muziek is misschien wel dat de drempel om te beginnen met muziek spelen voor sommigen groot is waardoor talent verloren zou kunnen gaan.
Met wie zouden jullie het niet erg vinden om 8 uur mee in een lift te zitten en waarom?
Met elkaar misschien. We kennen elkaar al wel, maar nog niet zo goed als een band die al tien jaar samenspeelt. Acht uur in een lift zitten zou misschien wel een manier zijn om elkaar op een andere manier te leren kennen dan op het podium of in het repetitielokaal.