DIVIDED zijn vier muzikanten die hun muziek omschrijven als luid, hyperkinetisch, sentimenteel en ingewikkeld. Beïnvloed door een dozijn genres proberen ze hun eigen weg te slaan in de wereld van post metal, sludge en mathcore. Ze houden van de schoonheid van muziek en doelen erop om met hun muziek eenheid te creëren op concerten tussen het publiek. Je kan ze tijdens de voorrondes an Sound Track bewonderen in De Kreun in Kortrijk op 5 oktober om 20u. Hieronder kan je alvast lezen hoe ze onze vragen beantwoord hebben!
Waar komt de naam vandaan en stel jullie maar eens voor!
Wij zijn DIVIDED, een band uit het Kortrijkse die een mix van post metal, sludge en mathcore spelen. We zijn een vierkoppige groep bestaande uit:
Torre Maertens: gitaar
Staf Walschap: basgitaar
Jelle Rouquart: gitaar
Pepijn Vandaele: drums en vocals
Pepijn: We hebben heel lang gerepeteerd zonder een naam te hebben. Toen onze eerste show eraan kwam konden we maar niet beslissen over een goeie naam. We waren samen naar een film aan het kijken en ik zei, “het volgende woord dat in de film gezegd wordt is onze naam.”. Het volgende woord was Divided, het kon dus eigenlijk veel slechter hebben uitgedraaid.
Hoe moeten we jullie muzikale geschiedenis tot nu voorstellen?
Pepijn: Nadat ik Jelle ontmoet had in 2013 zijn we beginnen muziek spelen samen. Na wat line-up wisselingen zijn we in 2015 naar buiten gekomen met onze eerste nummers. In 2016 werden we derdes op de finale van Kunstbende, en in 2017 waren we finalist bij Westtalent. In 2017 kwam ook onze eerste ep uit, en voor de rest proberen we zo veel mogelijk shows te spelen.
Staf: Ik ben erbij gekomen in 2016, ik ontmoette Pepijn en Jelle op Kunstbende en nadat hun bassist gestopt was vroegen ze aan mij om erbij te komen.
Torre: Ik ben erbij gekomen in 2018 omdat DIVIDED hun sound wou uitbreiden met een extra gitarist.
Wanneer beseften jullie dat muziek spelen je passie is?
Jelle: Sinds mijn 10/11 jaar, toen speelde ik in mijn eerste bandje, The Funky Boys. Die band nam ik heel serieus ondanks mijn jonge leeftijd. Mijn doel was om veel samen te spelen en daaruit te leren. Ik wou (emotioneel) zwaardere muziek spelen en dus zijn The Funky Boys gesplit en heb ik samen met Pepijn DIVIDED opgericht.
Torre: Mijn vader nam mij mee naar shows toen ik jong was, toen ik de muzikanten zag staan dacht ik: “ Fuck, dat wil ik ook!”
Pepijn: Net hetzelfde als bij Torre.
Staf: Ik moest van mijn papa, die ook bassist is.
Wat maakt de Belgische muziekscene uniek denk je, of is die helemaal niet uniek?
We zijn te weinig bekend met de undergroundscenes in andere landen om te kunnen zeggen dat de onze uniek is. Maar de Belgische scene is wel een die continu hevig aan het bruisen is, er zijn ongelofelijk veel talentvolle bands in ons land.
Wie zijn voor jullie inspiratiebronnen en hoe zou je jullie muziek zelf omschrijven?
Torre: Amenra, STAKE (Steak Number Eight), Tool,…. Ik denk dat je onze muziek het best kan omschrijven als energetische metal die rechttoe rechtaan is met een emotioneel kantje.
Jelle: We luisteren allemaal naar verschillende genres, maar ik denk dat binnen ons genre de grootste inspiratiebronnen bands als Converge, The Dillinger Escape Plan, de volledige Church Of Ra, enz. zijn.
Pepijn: Mijn grootste invloeden zijn Zach Hill (Death Grips, Hella) en praktisch iedere band in de Belgische (underground) scene.
Staf: Qua techniek: Levy Seynaeve (Amenra, Wiegedood). Qua sound: Brian Cook ( Russian Circles)
Pepijn: Ik zou onze muziek omschrijven als een epilepsieaanval met af en toe eens een momentje om adem te halen.
Met welke band of artiest worden jullie vergeleken, hoewel jullie dat absoluut niet willen?
Iedereen: Wij zijn de vergelijkingen tussen ons en Niels Destadsbader ondertussen echt wel beu!
Voor welke band zouden jullie wel eens graag het voorprogramma willen spelen en waarom?
Jelle: Pepijn en ik hebben onlangs Ghostemane gezien en ik denk dat we daar wel bij passen, ondanks dat hij eigenlijk een rapper is. Het zou ook wel cool zijn om te openen voor iemand als Miley Cyrus, gewoon om de reactie van het publiek te zien.
Pepijn: Ik volg Jelle, met als enige aanvulling dat Cult Of Luna, STAKE en Converge ook wel heel cool zouden zijn.
Torre: Mastodon, omdat het er hele sympathieke kerels uitzien en omdat het hele goeie muzikanten zijn.
Staf: Een band die ons waardeert en ons kent, geen show geregeld door een of ander label die geen voeling heeft met ons.
Wat maakt jullie anders dan andere bands/artiesten denk je?
We spelen een originele combinatie van verschillende genres binnen het hardere gitaarwerk en we hebben ons nooit tegengehouden om er een ander genre bij te betrekken. En we gaan tot het uiterste, altijd.
Wat wordt de volgende (grote) stap voor de band?
Het Sportpaleis, sowieso.
Welk album kunnen jullie op repeat beluisteren?
Staf: Iets van James Blake of The Streets, Travis Scott kan ook wel.
Jelle: Pink Floyd- Wish You Were Here
Torre: Godspeed You! Black Emperor- Lift Your Skinny Fists Like Antennas To Heaven
Pepijn: Death Grips- Exmilitary en Tender Prey van Nick Cave & The Bad Seeds
En wat is jullie favoriete plaat aller tijden en waarom?
Pepijn: Die vraag is bijna onmogelijk om te beantwoorden maar dan zou het waarschijnlijk gaan tussen Oceanic van ISIS en Niandra LaDes van John Frusciante. Allebei omdat ze een heftig gevoel oproepen, in iedere situatie waarin je ze beluisterd. En ook omdat ze beiden onwaarschijnlijk geniaal zijn op verschillende manieren. Alhoewel dat Kosmokoma van Steak Number Eight ook eigenlijk wel de perfectie nabij is.
Torre: Zie vorige vraag, luister en je gaat het wel weten godverdomme.
Staf: Young Loving van Warhola, een gigantische plaat. Ze zit boordevol met iets en niets. Je gaat volledig mee in het verhaal door zowel tekst als sound, qua productie ook enorm. Dat is wat ik echt afgewerkt noem.
Jelle: F# A# Infinity van GY!BE, toen mijn tante stierf aan kanker op 27 jarige leeftijd was dit het album waarin ik troost vond, het heeft dus een enorme emotionele waarde voor mij.
Wat is het mooiste en het minst mooie aan muziek?
Torre: het mooiste is dat je je helemaal in de muziek kan verliezen, de keerzijde is dat in een band spelen wel de nodige frustraties met zich meedraagt.
Staf: Ik vind alles mooi aan muziek, behalve de prijs van het materiaal.
Jelle: Het mooiste vind ik creatief kunnen bezig zijn met klank en zelf experimenteren en ontdekken. Het minst mooie vind ik net als Staf de prijs van het materiaal.
Pepijn: Het mooiste vind ik dat muziek alle gevoelens kan oproepen, dat het je kan meesleuren in de diepte. Maar dat materiaal is inderdaad wel een beetje heel duur.
Met wie zouden jullie het niet erg vinden om 8 uur mee in een lift te zitten en waarom?
Jelle: Nick Cave en Warren Ellis, het zijn hele interessante mensen denk ik. Ik heb ze op Werchter gezien en het was echt een hele belevenis voor mij, een van de beste optredens die ik ooit zag.
Torre: Danny Carrey (TOOL), de man die altijd lacht.
Staf: Met Jelle, Pepijn en Torre want zij zijn m’n allerbeste maatjes!
Pepijn: Ik neem altijd de trap.
Meer informatie over Sound Track vind je hier.
vi.be / Spotify / Facebook