Dimitry Kouchnir is een singer-songwriter, gitarist en producer uit Antwerpen. Hij speelt op 9 oktober in De Club in Mechelen.
Waar komt de naam vandaan en stel jezelf eens voor!
De naam heb ik simpelweg gekregen van mijn ouders. In het verleden heb ik regelmatig zitten denken over een passend pseudoniem, maar er schoot niet iets te binnen dat mij direct aansprak. Vervolgens realiseerde ik mij dat vermits mijn muziek momenteel een autobiografische connotatie heeft, ik geen karakter hoef te scheppen om te vertolken wat in mij omgaat, dat kan ik zonder daar een bepaald imago aan te kopellen. Het is wel zo dat mijn achternaam eigenlijk Veyt is. Mijn moeder haar familienaam is Kouchnir, en sinds ik mijn leven tot nu toe heb doorgebracht als Dimitry Veyt wou ik voor de verandering een hommage brengen aan mijn moeders kant van de familie, en daarbij ook aan mijn Russische roots. (Kouchnir klinkt ook gewoon cooler).
Hoe moeten we je muzikale geschiedenis tot nu voorstellen?
Eigenlijk ben ik een ‘writer at heart’. Rond 14-jarige leeftijd begon ik met het schrijven van poëzie. Daarnaast heb ik ook een achtergrond in dans waarin mijn liefde voor muziek enorm is gegroeid. De combinatie van beide bezigheden in mijn leven zorgde ervoor dat ik op een stelselmatige manier meer begon te flirten met het maken van muziek. Tijdens mijn tijd als danser luisterde ik nogal veel J-Dilla instrumentals, dat in combinatie met een liefde voor woord zorgde er nogal snel voor dat ik mijn teksten probeerde rappen over de instrumentals.
Vervolgens waren er tot nu toe heel wat individuen, en invloeden in mijn jonge leven die mij richting muziek hebben geduwd zonder dat ik er eigenlijk bij stilstond. In 2017 opende ik voor de eerste keer Ableton, en leerde ik mijzelf de basics van muziekproductie, 3 jaar later tijdens lockdown kocht ik mijn eerste gitaar en leerde ik mijzelf spelen door middel van tutorials op YouTube. Dat brengt mij dan uiteindelijk naar de release van mijn recentste ep Blurred Out. Alomvattend een vrij traag proces waarin ik op subtiele wijze door de gang van het leven telkens meer in aanraking ben gekomen met muziek tot op het punt dat ik het zelf begon te maken.
Wanneer volgde het besef dat muziek spelen je passie is?
In 2017 zat ik ’s avonds in een coffee shop in Seoul, Zuid-Korea op mijn laptop te experimenteren met Ableton. Ik zocht naar een sound dat het gevoel kon grijpen dat ik kreeg door in Seoul te zijn. Het was mij toen voor de eerste keer gelukt om een sound te pakken te krijgen die in overeenstemming was met wat ik voelde. Ik werd ontroerd door de high die ik ervan kreeg, en alles viel op z’n plek. Ik had het gevoel mijzelf en de wereld om mij heen beter te begrijpen in een tijd waarin dat heel moeilijk was voor mij. Het was vanaf toen dat ik wist dat muziek hetgeen was dat ik voor de rest van mijn leven wilde doen.
Wie zijn voor jou inspiratiebronnen en hoe zou jouw muziek het best omschreven worden?
Als we het hebben over sound haal ik het meeste van mijn inspiratie uit Shlohmo, Frank Ocean, en Nirvana. Alles er omheen haal ik uit mijn leven als een geheel. Ik heb nogal een neiging om alles om mij heen te willen begrijpen. Muziek helpt mij erbij de moeilijkere vraagstukken die ik heb deels te kunnen beantwoorden en soms ook los te laten. Over het algemeen zou ik kunnen zeggen dat vragen stellen een grote bron van inspiratie voor mij is. Zelf omschrijf ik mijn muziek als alternatieve pop met invloeden van elektronische muziek, rock, en sporadische hints van hiphop en drum & bass.
Met welke band of artiest word je vergeleken, hoewel je dat absoluut niet wilt?
Ik heb tot nu toe nog niemand iets horen zeggen dat mij dat gevoel gaf. So far so good dus.
Voor welke band wil je graag het voorprogramma spelen en waarom?
Het voorprogramma voor BROCKHAMPTON lijkt mij wel een interessante ervaring. Zeker omdat zij er naar mijn mening telkens in slagen een perfecte balans te bewaren tussen pop en hiphop. Iets wat ik binnen mijn werk in het kader van alternatieve rock ook streef om te doen. Die twee invalshoeken samen: hiphop/oop en alternatieve pop tijdens één event lijkt mijn een boeiende combinatie.
Wat maakt jou anders dan een andere bands of artiesten?
Dat vind ik een moeilijke vraag om te beantwoorden. Iedereen verschilt van elkaar, en iedereen vult die verschillen en/of gelijkenissen voor zichzelf in. Om de vraag verder te beantwoorden heb ik het gevoel dat er een onzekere fragiliteit zit in de manier waarop ik mijn stem gebruik. Na verloop van tijd heb ik mijzelf en mijn stem stelselmatig meer leren accepteren, daardoor kreeg ik de nodige dosis zelfvertrouwen. Het contrast van zelfvertrouwen en de onzekere fragiliteit in mijn stem is wat ik denk dat mij uniek maakt.
Wat wordt de volgende (grote) stap voor jou?
Buiten soundtrack ben ik aan het skelet begonnen van mijn volgend project. Voor dat project ga ik mijn tijd nemen, dus zelf kan ik er nog geen termijn op plakken omtrent wanneer het uit zal komen. Ik ben wel van plan om in de nabije toekomst nog wat singles te droppen.
En wat is je favoriete plaat aller tijden en waarom?
Ik heb er drie, en woorden schieten mij tekort om te omschrijven waarom deze projecten mij zo nauw aan het hart liggen. Het is de zelfde high waar ik het over had in mijn antwoord op de derde vraag. Wanneer ik luister naar deze projecten valt alles op z’n plaats, en is het alsof ik meer vat heb op mijzelf. Ik rangschik de nummers van eerste tot derde plaats.
- Shlohmo – Rock Music
- Fishmans – Long Season
- Manual – 1986
Wat is het mooiste en het minst mooie aan muziek?
Ik zou niet zo zeer zeggen dat er iets is dat muziek minder mooi maakt. Wel van hoe het behandeld wordt binnen de industrie. Artiesten steken dikwijls hart en ziel in een project, en het project krijgt dan dikwijls niet het respect dat het verdient, maar wordt louter aanschouwd als een product dat moet presteren. Daarin de balans bewaren tussen kunst en product is een taak die soms minder mooie resultaten met zich meebrengt jammer genoeg.
Het mooiste aan muziek is dat het mij een platform biedt waarop ik mijzelf en de wereld beter leer begrijpen. Het is een medium waardoor ik uit mijn hoofd raak, en op een veilige manier terug dichter kom bij mijn gevoel. Muziek is simpelweg als meditatie voor mij.
