Dilly is een elektropop singer-songwriter-producer uit Brussel die zijn muziek omschrijft als een ‘utopische genderfuck met stevige bassline en reality-check storylines’. Zijn muziek vertelt vaak verhalen waarmee hij tracht om het binair denken te doorkbreken. Tijdens de voorrondes van Sound Track kan je Dilly bewonderen in Zinnema (Anderlecht) op 27 september, 20u. Naast muziek maken heeft ie ook onze nieuwsgierigheid geblust door een aantal vragen te beantwoorden. Deze kan je hieronder lezen!
Waar komt de naam vandaan en stel je maar eens voor!
Dilly is eigenlijk een oud Engels woord dat niet meer gebruikt wordt en dat vertaald kan worden als “een beetje speciaal”. Ik denk dat dit in dezelfde familie kan worden geplaatst als het woord “queer”, hoewel “queer” de dag van vandaag dan weer wel een nieuwe betekenis heeft gekregen. In Polari (een codetaal uit de jaren 50 onder de holebigemeenschap) betekent Dilly rechtuit prostituee. En zo is eigenlijk alles gezegd…
Hoe moeten we je muzikale geschiedenis tot nu voorstellen?
Ik ben 4 jaar geleden begonnen met elektronisch producen maar muziek schrijven zit al veel langer in mijn vingers. Dus van singer-songwriter stuff op de akoestische gitaar zijn er wat toeters en bellen bijgekomen (lees beats en snares) en is de basis van de muziek ontstaan. Ilse is er dan een paar jaar geleden bijgekomen en heeft het hele synthgebeuren tot leven gebracht en verder zijn er enorm veel invloeden geweest die muziek hebben doen evolueren naar wat het nu is.
Wanneer besefte je dat muziek spelen je passie is?
Ik kwam al zingend de baarmoeder uit.
Wat maakt de Belgische muziek scène uniek denk je, of is die helemaal niet uniek?
België is zo een klein landje maar heeft toch een zeer grote variatie aan muzikanten. Wat ik altijd enorm interessant heb gevonden aan Belgische artiesten die het in de “populaire” sferen hebben gemaakt, is de simpele eerste indruk die ze achterlaten om die dan helemaal door elkaar te schudden met een verborgen excentriciteit. Ik denk aan Praga Khan die dagelijks naar de supermarkt gaat maar dan ook overduidelijk vanop een andere planeet komt, of Arno, de simpele man tot hij begint te zingen. Of laatste voorbeeld misschien. Stromae die af en toe eens crossdresst… I say yes!
Wie zijn voor jou inspiratiebronnen en hoe zou je je muziek zelf omschrijven?
Moeilijkste vraag aangezien inspiratie uit verschillende kunstvormen wordt gehaald naar mijn mening en ik dus een plethora aan namen zou kunnen opnoemen en waarschijnlijk de helft onbewust zou vergeten. A quick try dan maar: Muzikaal gezien zou ik zeker Moby en Aphex Twin willen vernoemen, Lyrics gewijs van Plato tot The Matrix tot Cervantes, en algemene ‘feel’ misschien en snuifje Beatles en wat Queen vibes…
Met welke band of artiest word je vergeleken, hoewel je dat absoluut niet wilt?
Ik word soms vergeleken met een alarmsysteem omdat mijn frequenties ook verontrustend hoog kunnen zijn en ik veel aandacht trek op straat…
Voor welke band zou je wel eens graag het voorprogramma willen spelen en waarom?
Ongetwijfeld Wednesday Campanella! Wat een vrouw!
Wat maakt jou anders dan andere bands/artiesten denk je?
Rho, een jaar geleden had ik hierop ‘een muzikale genderfuck’ geantwoord maar nu zou ik eerder antwoorden langs de lijnen van ‘een utopische genderfuck met stevige bassline en reality-check storylines” omdat ons binair systeem al wat vaker wordt doorbroken.
Wat wordt de volgende (grote) stap voor jou?
Graag een paar nummers opnemen en een ep’tje releasen!
Welk album kun je op repeat beluisteren?
Liever geen routines, zorgt voor erosie!
En wat is je favoriete plaat aller tijden en waarom?
Abbey Road van de Beatles heb ik ontdekt op een 24 uur lange busrit door het Amazonewoud in Bolivië en door de bumpiness van de aardeweg in combo met de trippiness van de bomen heeft dit voor mij een soort van bovenmenselijke ervaring gemaakt die veel heeft betekend in mijn leven…
Wat is het mooiste en het minst mooie aan muziek?
Het mooiste aan mijn muziek vind ik de fruit metaforen en dissonante synths (die veel mensen vaak niet willen horen trouwens) en het minst mooie aan mijn muziek zijn… well… mijn dissonante synths?
Met wie zou je het niet erg vinden om 8 uur mee in een lift te zitten en waarom?
Arca, haar wereld, haar visie! Daar wil ik graag eens op bezoek inderdaad!
Meer informatie over Sound Track vind je hier.
vi.be / Facebook