Hoewel ze nog jong zijn, is Bloodflowers absoluut bedreven in het opzwepen van het publiek voor een stevige mosh. Hun liveoptredens zitten boordevol zelfgeschreven punkrocknummers die de zaal keer op keer laten beven. Op 13 oktober kun je ze in actie zien in Jeugdhuis XL in Herk-de-Stad, waar ze ongetwijfeld het dak eraf zullen spelen.
Waar komt de naam vandaan en stel jullie eens voor!
Bloodflowers bestaat uit drummer Cisse Bex, lead gitarist Achilles Reyskens, zanger Alexander Bellemans en bassist Emiel Huybrighs. Alexander is op de naam gekomen vanwege het album Bloodflowers van The Cure maar dit heeft niets te maken met wat voor muziek we spelen.
Hoe ziet jullie muzikale geschiedenis er uit?
Er hebben heel wat muzikanten bij Bloodflowers gespeeld. De band is eigenlijk als cover band begonnen door Alexander en Kaspar Stevens (voormalige drummer). Later zijn bassist Rune en Achilles erbij gekomen. Uiteindelijk hebben Emiel en Cisse Rune en Kaspar vervangen en zijn we tot onze sound gekomen. We hebben heel erg lang voor lege zalen gespeeld maar het belangrijkste is dat we er nooit meer gestopt zijn, zaal vol of zaal leeg.
Wanneer wisten jullie dat muziek spelen jullie passie is?
Vooral door het plezier van live optredens. Repeteren is altijd tof geweest maar dit begon erg te vervelen na een tijd, toen we voor het eerst een paar optredens deden, kregen we voor de eerste keer het gevoel van die connectie met het publiek en zijn we allemaal nog meer gemotiveerd geworden.
Wie zijn jullie inspiratiebronnen en hoe zou jullie muziek het best omschreven worden?
De inspiratiebronnen liggen redelijk uit elkaar, we worden geïnspireerd door metal bronnen van Metallica tot Sepultura of Death terwijl onze muziek hier eigenlijk totaal niet zo op lijkt. Toch proberen we zowat hetzelfde gevoel te vertalen in onze muziek. Duidelijkere inspiratiebronnen komen echter van dichterbij, bands zoals Meltheads, dEUS en Sons hebben een enorme invloed op ons. Ikzelf (Emiel) heb Meltheads ooit live gezien in Café Café in Hasselt als voorprogramma voor Ramkot (zeer goede show) en om hun dan een jaar of twee later Rock Herk te zien vernielen maakt je natuurlijk warm voor het besef dat je dit ook kan.
Ik zou onze muziek vooral beschrijven als rauw en puur. We zijn duidelijk een liveband en we proberen elke keer alles te geven. Onze setlist bestaat ook vooral uit punk georiënteerde nummers maar we staan open voor alles wat stevig is. Zolang het maar energiek en snel is want dit breekt de barrière tussen het publiek en de act voor ons. We vinden het altijd fijn als iedereen helemaal los kan gaan op onze muziek. Het publiek staat voor ons op het echte podium.
Met welke band of artiest worden jullie vergeleken, hoewel jullie dat absoluut niet willen?
We worden vergeleken met The Stooges, Red Zebra en Mötorhead. Dit zijn natuurlijk alleen maar complimenten alleen zien we zelf de gelijkenissen niet echt.
Voor welke band willen jullie graag het voorprogramma spelen en waarom?
Als we echt mogen kiezen denk ik dat Turnstile het enige juiste antwoord is. Die gasten hebben gewoon zo een geweldige energie live, ongelooflijk gewoon. Het is heel mooi om te zien dat hun muziek wereldwijd zo wordt geapprecieerd want ze stonden dit jaar zelfs op de mainstage van Pukkelpop. We zeggen altijd tegen elkaar dat als we ooit een festival zouden organiseren, dat we ook – al houden we heel erg van oude muziek – alleen maar jonge bands op het podium zouden zetten.
Wat maakt jullie anders dan andere bands?
Ik denk vooral onze eenheid met het publiek en gewoon de overvloed aan energie die er altijd aanwezig is in de zaal. We komen aan en we spelen de zaal plat, meningen over dingen doen er helemaal niet toe, iedereen is welkom.
Wat wordt de volgende (grote) stap voor de band?
Het wordt eens tijd dat we ons debuutplaatje uitbrengen, we hopen heel erg dat we op de een of andere manier onze live-energie op cd gaan kunnen vastleggen. En we willen natuurlijk ook heel erg graag eens op Rock Herk en Pukkelpop spelen.
En wat is jullie favoriete plaat aller tijden en waarom?
Persoonlijk (Emiel) ga ik voor Siamese Dream van The Smashing Pumpkins. Dat album is gewoon zo perfect in mijn ogen, ik kan het mezelf op geen enkele manier beter voorstellen dan het is. De drums, de songwriting, de fuzzy gitaar sound en de ongelooflijk goede productie door Butch Vig. Er staat geen enkel slecht nummer op die plaat. Maar langs de andere kant denk ik ook aan platen zoals Thriller, Beneath The Remains of Illmatic.
Voor mij (Alexander) verandert dit voortdurend. Er zijn zoveel goeie platen die me inspireren die gaan van Kill Them All (Metallica) tot de vijfde symfonie van Beethoven. Al deze platen raken me op andere plekken waardoor het wel heel moeilijk is voor mij om er maar één te benoemen als mijn favoriet.
Ik (Achilles) ben fan van het album Headhunters van Herbie Hancock en van Ride the Lightning van Metallica. Ik heb deze nu gekozen, maar ik heb zoveel albums die ik goed vind en het is moeilijk, en in mijn ogen bizar, om “het beste album te kiezen” muziek is een kunstvorm, geen wedstrijd.
Ik (Cisse Bex) zou dan toch kiezen voor het album Aja van Steely Dan. Ik vind dit een van de beste platen ooit gemaakt. Steely Dan is hele goeie en coole muziek en grooved heel hard.
Wat is het mooiste en het minst mooie aan muziek?
Het mooiste aan muziek is ongetwijfeld hoe het mensen met elkaar verbindt, muziek is het enige middel dat elke taalgrens overschrijdt. Je ziet ook nergens anders mensen met compleet verschillende meningen met elkaar dansen dan op een concert.
Het nadeel er aan is natuurlijk de fragiele ego’s waar alle muzikanten, waaronder wij, aan lijden. Het is soms moeilijk om – zeker binnen de band – overeen te komen als sommige keuzes gemaakt moeten worden.
