Luminous Dash BE

Sonderwålt.

Vorige zomer bracht deze vierkoppige Gentse band hun goed onthaalde eerste ep Citadel uit. Warme lo-fi indiepop die zich ergens tussen Cigarettes After Sex, Courtney Barnett, Simon&Garfunkel en Fleetwood Mac situeert. Met veel enthousiasme kondigde de groep onlangs hun grote platendebuut aan. Het muzikale gezelschap kruipt immers in de studio met Miguel Costermans van MC Home Studio. Luminous Dash heeft een oor voor talent, tijd dus om enkele vragen te stellen aan deze veelbelovende jonge band. Dat leverde enkele interessante weetjes en verrassende muzikale idolen op.

(c) Sonderwalt

Hoe is de muzikale samenwerking tot stand gekomen?
Elisa: Manon, Jan en ik kennen elkaar al enkele jaren uit vorige projecten. Manon heb ik leren kennen via een online zoekertjesplatform voor muzikanten. Zij heeft Jan kort daarna geïntroduceerd en Filip is er dan deze zomer bijgekomen. Toen we hem voor het eerst aan het werk zagen, dachten we “dit is het”, et voilà. Naast het muzikale aspect klikte het ook gewoon goed, zo koken we bijvoorbeeld altijd samen voor we beginnen met repeteren.

Jullie hebben het ongetwijfeld al zoveel keer moeten uitleggen, maar van waar komt de naam Sonderwålt?
Elisa: “Sonder” betekent zoveel als “the realisation that each passer-by has a life that is as vivid and complex as your own”. Dat vinden we een leuke gedachte; kijken en stilstaan bij andere mensen, je tijd nemen om dingen te realiseren. “Walt” staat voor “woud” en geeft een bepaalde mystieke, rustgevende sfeer. Het bolletje op de “å” is puur voor het visuele aspect. We hebben dus geen specifieke banden met Scandinavië zoals sommige mensen wel eens vragen.  
Jan: We vonden het ook belangrijk dat je de naam kan uitspreken in elke taal en met elk dialect. Dus hoe je het ook uitspreekt; het is steeds goed.

De demo-ep Citadel is een feit en jullie kondigden onlangs een debuutalbum aan? Hoe verloopt het creatieve proces voor het muziek schrijven bij jullie?
Manon: Ofwel worden de nummers geschreven door Elisa en werken we ze op de repetitie samen uit, ofwel beginnen we te jammen op een paar akkoorden en komen daar dingen uit.
Jan: We hebben geen uitgeschreven partituren, het improvisatie aspect is belangrijk voor ons. Sommige solo’s hebben bijvoorbeeld geen vaste structuur en volgen de sfeer en dynamiek van het moment.

Hoe zouden jullie je sound omschrijven?
Manon: Een millennial steak op een sixties/seventies grill?

We lazen ook dat jullie invloeden o.a. Fleetwood Mac, Simon and Garfunkel zijn. Niet direct muziek van jullie generatie. Hoe hebben jullie deze muziek leren kennen?
Manon: Voornamelijk via het internet. En in platenwinkels.
Elisa: Een paar Simon & Garfunkel-platen komen van onze ouders, maar we hebben vooral zelf de muziek ontdekt via het internet, inderdaad. Ergens door een drang om meer stijlen en nieuwe dingen te leren kennen, meer dan wat er bijvoorbeeld op de commerciële radio wordt gespeeld.

Wat staat er in de nabije toekomst op het programma voor de band?
Elisa:  Als eerste de opnamesessie, daar kijken we echt naar uit. Nu zijn we ons daar volop voor aan het voorbereiden. Daarna komt de albumrelease, met concertjes en de mogelijkheid om het album ook op cd aan te schaffen. We zullen de plaat voorstellen op enkele plekken in Vlaanderen. Deze zomer zouden we ook graag op wat kleine festivalletjes spelen.

Met welke Belgische zanger(es)/artiest/band/producent zouden jullie graag eens samenwerken?
Manon: Raymond Van het Groenewoud. Die man is van alle stijlen thuis en daar houden we wel van. We hebben zelf ook geen vaste stijl. Daarnaast spreekt bijvoorbeeld Black Box Revelation ons ook wel aan. We houden wel van Jan Paternoster zijn stem (doet wat denken aan Iggy Pop) en de energie van hun songs.

Wat is (van elk van jullie) je favoriete album aller tijden?
Filip: Voor mij de debuutplaat TC Matic uit ‘81. Ik ben Arno onlangs tegengekomen in cafe Ventura in Gent en heb er een babbeltje mee geslaan. Fijne vent.
Jan: Ride The Lightning van Metallica.
Manon: The Jimi Hendrix Experience en recenter Wilder Mind van Mumford & Sons.
Elisa: Hunky Dory van David Bowie.

Wat doen jullie het liefst: in de studio werken of live optreden?
Elisa: We hebben nog niet zoveel studio-ervaring, maar we houden wel van de sfeer en focus tijdens het samenwerken en het bijschaven van onze songs. Onze samenwerking met Miguel Costermans van MC Home Studio voor de demo-ep was wel fijn, vandaar de keuze om voor het album met hem nog eens samen te werken. Nu, de boog moet niet altijd gespannen staan. Naast de “klassieke” repetities jammen we in de zomer ook graag eens tijdens een barbecue, op het terras of in het park. In het Citadelpark zijn zo onze eerste nummers ontstaan, tussen de afhaalpizza en een pintje. Soms blijven voorbijgangers dan even staan om te luisteren of komen ze zelfs nummertjes aanvragen. Ergens kan je dit ook zien als live optreden. We spelen gewoon graag en als het publiek het apprecieert zijn we dubbel zo tevreden.

Wat zijn jullie goede voornemens voor 2020?
Elisa: Meer barbecues!
Jan: Die eerste plaat uiteraard!
Manon: Het maximaal uitwerken van de nummers en energie steken in ons album en de release.
Elisa: Nadien zouden we graag op zoveel mogelijk (nieuwe) plaatsen gaan spelen.

Bedankt voor dit interview en veel succes met de debuutplaat!

Mobiele versie afsluiten