Seamy License is de band rond zanger, bassist en songwriter Chesney Vermeulen. De band maakt een unieke mix van retropop, surf- , art- en garagerock en heeft onlangs haar debuut ep Louis’s Legendary Liveshow uitgebracht. Wij hadden een gesprek met deze sympathieke band.
Jullie hebben duidelijk veel geluisterd naar muziek uit de 60’s en 70’s, vanwaar komt deze fascinatie en wat raakt jullie in deze muziek?
Chesney: De fascinatie is bij mij gekomen door toedoen van één van mijn beste vrienden die ook enorm fan van The Beatles, Pink Floyd, David Bowie en Bob Dylan was. Gaandeweg leerde ik zo ook de platenkast van mijn vader kennen, hij was grote fan van The Who en Pink Floyd, maar ook progrock zoals Jethro Tull of zo. Er is iets in die sound wat mij oprecht doet wensen dat ik dat vinylplaatje op het moment van de release had kunnen grijsdraaien. Volledig van voor naar achter. En pas de week later de volgende release.
Tijmen: Mijn stiefvader is zelf zanger en heeft een grote voorliefde voor Neil Diamond. Zo ben ik ook geïnteresseerd geraakt in 60’s en 70’s muziek, waardoor ik uiteraard bij The Beatles terechtkwam. Daar zal ik wel nog even in blijven hangen.
Yari: Voor ik bij deze mannen terechtkwam, luisterde ik vooral naar de pure rockmuziek uit de 70’s en de 80’s. De fascinatie voor die periode daarvoor is er gekomen door bij Seamy License te beginnen spelen.
Hebben jullie ook iets met hedendaagse muziek?
Chesney: Zeker wel, voornamelijk de nieuwe muziek die eveneens inspiratie haalt uit de tijd van toen. Die sound heeft gewoon iets nostalgisch, een zekere melancholie. Ik denk dan vooral aan albums zoals II van Unknown Mortal Orchestra, het materiaal van Vampire Weekend, Eels, White Denim, The Vaccines, Balthazar maar ook veel minder bekende, lokale bands waar ik echt naar opkijk en die mij inspireren. De verwijzing naar Broken Glass Heroes toen we de met Sunday Chimes de beltoon van de week hadden afgeleverd, is ook de max. Ik hou van dat project, dat was trouwens ook één van mijn eerste festivaloptredens op Pukkelpop 2010. Op termijn willen we ook meer experimenteren met allerlei andere genres, gecombineerd met die nostalgische 60’s sound. We willen gewoon nieuwe oude muziek maken. Alsof de tijdsgeest van de 60’s en de nieuwe 20’s om één of andere reden in elkaar versmolten zijn geraakt.
Tijmen: Ja, de meeste hedendaagse bands die ik graag hoor, grijpen net als ons ook terug naar de jaren 60 en 70.
Peter: Ik luister een beetje naar alles eigenlijk, ik hou van alle soorten muziek. Ik heb een Spotify-playlist die ik “Vervlogen klassiekers” noem, maar daar zitten ook klassiekers als Act A Fool van Ludacris in.
Jullie hebben net jullie ep Louis’s Legendary Liveshow uitgebracht, maar door het coronavirus kunnen jullie deze niet live gaan promoten, is dat een streep door de rekening?
Chesney: We hebben in zekere zin geluk gehad dat we de releaseshow op 15 februari 2020 hadden ingepland, nog voor de crisis. We hadden dit volledig zelf georganiseerd, dus er is heel wat figuurlijk bloed, zweet (dit letterlijk) en tranen gevloeid voor het eindresultaat. Het was een enorm succes, we kregen de Koperen Leeuw in Eeklo vol en we hadden nog nooit zoveel animo gehad bij een optreden, echt een topervaring. We konden dit nog bekronen met het winnen van de juryprijs in Lodejo’s Rock Rally eind februari, net voor de digitale release, dus onze eerste golf was voor ons toch zeker een positieve ervaring. Maar we hadden inderdaad wel gehoopt om ons plaatje te kunnen promoten tijdens komende optredens, en we hadden ook echt wel een behoorlijk goed gevulde agenda naar onze normen. We hadden sowieso wel verwacht om dat de komende maanden te kunnen omzetten naar een investering in een volgende plaat. In die zin is dat wel zeker een streep door onze rekening, helaas. Hopelijk kan de schade beperkt blijven wat speelkansen betreft, maar daar vrees ik een beetje voor.
Wat is jullie alternatief om jullie muziek nu dan te promoten?
Chesney: Gezien we ons eigen management zijn, is het wat improviseren. Verlies draaien we sowieso niet, want we hadden het geluk een succesvolle crowdfundingcampagne op poten te kunnen zetten, en we hadden dus op voorhand al behoorlijk wat verkocht. We proberen zoveel mogelijk nog uit deze ep te halen en we zullen de fysieke cd ook blijven verkopen zolang de voorraad strekt, dat spreekt voor zich. Het blijft onze eerste ep en ik vertrouw erop dat mensen die echt van muziek houden en onze muziek kunnen appreciëren, deze cd wel in hun kast zullen willen. Voor de rest hopen we op goede zielen, zoals Luminous Dash, om onze ep in de kijker te zetten!
De songs van Seamy License klinken altijd vrolijk, is dat een bewuste keuze? Of zijn jullie gewoon enorme positivo’s?
Chesney: Het is misschien het “countryrockeffect”, want vaak zijn de teksten wat cynisch, wat satirisch, wat absurdistisch en van andere nummers die we nu al klaarhebben voor volgende platen ook wel melancholisch en zelfs nu en dan existentieel. We zijn sowieso enorme “positivo’s”, wij kunnen letterlijk nog lachen om een scheet. Maar voor mij als songwriter zijn songs echt gewoon mijn chaotische dagboek dat ik nooit deftig heb bijgehouden. De ene keer is dat superbanale, triviale nonsens, de andere keer geef ik mijn ziel bloot, nog een andere keer zoek ik het absurdisme op. En dat vertaalt zich ook wel in de muziek, waar ik vele verschillende richtingen mee uit wil. Het klopt dat deze ep een wat vrolijkere toon heeft, maar dat is ook het concept van Louis’s Legendary Liveshow. Het is de bedoeling dat dit een trifonie / trilogie wordt waarin het eerste deel, deze ep, wat zorgelozer klinkt. Het tweede deel zal meer absurdistisch worden met Zappaiaanse invloeden en het derde deel zou meer psychedelisch moeten worden, wat meer Pink Floyd-achtig, zelfs.
Vanwaar komt de bijzondere ep-titel?
Chesney: Ik leg nogal bizarre links in mijn hoofd, dus om dit volledig uit de doeken te doen kunnen we waarschijnlijk wel een uurtje gebruiken, maar ik hou van zaken die uniek klinken. Ik wou een “parode”, een parodie en ode, aan Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band maken, sowieso één van de grootste inspiratiebronnen van het album, dus ik wou ook op zoek gaan naar een dergelijk concept. Het is een mix geworden tussen het idee van The Beatles in het niet-charismatische jasje van Flight Of The Conchords. Ik wou in de huid kruipen van een megalomane, zichzelf koning wanende, arrogante zak, dus ik dacht meteen aan de Zonnekoning Louis XIV, en het moest allitereren, dus al gauw kwam de titel Louis’s Legendary Liveshow tot stand. Dat ik het zelf nauwelijks deftig kan uitspreken in een gewone zin, maakt het des te leuker! De titeltrack is uiteraard een ferme knipoog naar Sgt. Pepper’s, en in het vervolg zal dit dus ook wel nog als een reprise terugkeren.
Jullie komen uit het Meetjesland, krijgen jullie daar veel speelkansen, of moeten jullie meer afzakken naar Gent om te kunnen spelen?
Chesney: We krijgen vaak dezelfde speelkansen (die we met plezier aannemen) en vaak is dit voor eenzelfde publiek. Dat maakt dat onze optredens vaak wel geanimeerd zijn, dat we het publiek wel meekrijgen, maar hier in het Meetjesland vraagt men vaak naar covers, hoe hard ze je eigen materiaal ook appreciëren. Ik wil dit label wel zo snel mogelijk kwijt, want we speelden eigenlijk al heel snel voornamelijk eigen materiaal. In het Gentse hebben we momenteel onze weg nog niet gebaand. De vraag naar optredens is groot, maar het aanbod lijkt wel nog een pak groter. Het plan is toch wel om meer richting de grote steden te trekken, en Gent staat daar uiteraard bovenaan de lijst op dit moment. Er wordt wel werk gemaakt om de scene in het Meetjesland de aandacht te geven die ze verdient en daar geloof ik wel in, er is veel potentieel. Maar onze afkomst zullen we alleszins niet verloochenen!
Onlangs wonnen jullie de jury award van Lodejo’s Rock Rally, krijgen jullie hier meer optredens en aandacht door?
Chesney: Dat valt helaas ook wat tegen door de coronahetze. Maar het blijft een fantastische toevoeging aan ons bescheiden palmares, want de concurrentie was toch wel sterk en de spanning was dan ook te snijden! Het geeft zeker ook een morele boost om ons eigen pad te blijven volgen.
Als jullie als band in een teletijdmachine zouden kunnen kruipen om het voorprogramma te spelen van een legendarische band, welke zou dat dan zijn en waarom?
Chesney: Moeilijke vraag! Niet The Beatles denk ik. Allez, sowieso wel The Beatles, that’s the dream, maar ik denk dat vóór hen spelen niet de meest dankbare positie kan zijn geweest, gezien hun eigen positie al niet de meest dankbare blijkt te zijn geweest. Misschien als The Beatles circa 1967 hun meer experimentele muziek nog live zouden hebben gebracht, dan zouden we hun aanbod nog overwegen (hehe). Nee, ik denk dan eerder aan The Kinks begin jaren 70, toch afgaande op het livemateriaal dat we op YouTube te zien krijgen, zoals Apeman (live 1970) en Waterloo Sunset (live 1973). Dat lijkt wel echt iets voor ons.
Wat zijn de toekomstplannen van Seamy License?
Chesney: We spelen nu al veel nummers live die ik nog in volgende ep’s wil kunnen gieten. Hoe we dat zullen doen, dat is nog wat onzeker. Studiotijd is kostbaar, en dan heb je nog geen producer betaald. Met de juiste producer ben ik ervan overtuigd dat onze sound nog meer distinct, uniek en tegelijkertijd toegankelijker zou kunnen worden. Al zijn we nu wel al zeer tevreden over het resultaat, er is nog veel groeimarge, ook zeker als muzikanten. Dus een vervolg breien aan Louis’s Legendary Liveshow, en onze livesound optimaliseren en zo meer optredens verzilveren, liefst voor een nieuw publiek dat op zoek gaat naar nieuwe (oude) muziek, dat is zo’n beetje het plan. Ik ben zelf ook van plan werk te proberen maken van een soloproject, muziek die ik nu minder in het plaatje (hehe) van Seamy License zie. Van de zonnige kant bekeken, geeft de coronacrisis mij dus wat meer tijd om me hierop te focussen, uiteraard zonder Seamy License uit het oog te verliezen.