Op 14 november verschijnt MIMESIS (part one) van Sasja Maekelberg, kortweg Sasja. Met dit project staat de producer/muzikant een dag later – op 15 november dus – op Indietronic in Lede. Een babbel.
Sasja, ik kan je projecten amper bijhouden, maar kun je ze nog eventjes op een rijtje zetten.
De voorbije maanden was mijn focus vooral op mijn solo-project Sasja. Daar komt op 14 november 2025 mijn nieuwe ep Mimesis (Part One) van uit. In het voorjaar bracht ik met Mergel een ep uit, en Larssen. staat momenteel on hold. Mogelijk komt dat ooit in een andere vorm terug. Daarnaast ben ik bezig met producties voor andere artiesten (Kyrill, Kuusi,…). Live heb ik de afgelopen maanden uitsluitend als Sasja opgetreden. Dat waren vooral supportshows in binnen- en buitenland.
Wat maakt Sasja anders dan de rest?
Sasja voelt voor mij als een speeltuin zonder grenzen. Het past niet in één hokje en dat vind ik bevrijdend. Ik werk met een combinatie van synths, tapes, field recordings, verschillende drumcomputers en mijn stem, waardoor het kan schuiven tussen impressionistische texturen en stukken die heel ritmisch en daardoor dansbaar zijn. Het is experimenteler dan wat ik vroeger deed, ik omschrijf het zelf graag als filmisch, dansbaar én intiem.
Ik vind het vrij zwaarmoedig, bijna ambient. Akkoord met die omschrijving?
Ik zou het zelf niet omschrijven als ambient, maar het is zeker een invloed. Je hoort het in de klankkleuren en texturen, maar voor mij is het eerder een blend: leftfield, electronic, soms ambient, soms flarden van popmuziek, maar dan scheef getrokken. Ik probeer niet te veel vast te houden aan vaste songstructuren. Donker? Ja, melancholie is er altijd in mijn muziek. Maar live is alles wel iets uitbundiger en groots.
Wie ambient zegt, zegt ook wat filmische muziek waarbij je zelf van alles mag verbeelden. Het voelt ook dromerig aan. Ben jij een dromer?
Ja, ik zie mezelf wel als een dromer. Ik hou ook van muziek waarbij je je ogen sluit en jouw eigen film start. Dat is de kracht van muziek denk ik, ze brengt je naar plekken in je hoofd waar je misschien al lang niet meer geweest bent. Live helpen de visuals van Ignaas van Cottem daarbij ook. Het is een tweede laag die de muziek versterkt. Abstract en soms ook filmisch, zoals dromen kunnen zijn.
Hoe was dat in feite thuis. Je vader is producer, je broer Jasper is dat en jij ook. Werd er thuis ook over iets anders gesproken?
Er is altijd muziek geweest thuis, zolang ik me kan herinneren. We werden heel hard gestimuleerd maar nooit gepusht. Maar als een huis vol staat met gitaren, een piano en een drum, begin je daar vanzelf op te spelen, denk ik. En ja: vandaag gaat zeker tachtig procent van onze gesprekken over muziek. We zijn elkaars klankbord (letterlijk en figuurlijk) en dat is heel fijn. We delen steeds onze eerlijke mening over elkaars werk. Dat is niet altijd wat je had willen horen maar daarom des te waardevol. We hebben elk onze eigen invalshoek van waaruit we muziek maken, dat maakt het ook des te interessanter. En voor alle duidelijkheid: we praten ook gewoon over het leven.
Elektronische muziek is jouw ding?
Goh, ja, maar ik luister niet enkel naar elektronische muziek. Dat zou ik heel saai vinden. Ik luister echt breed van The Beatles naar Kendrick Lamar en van Stan Getz naar Nils Frahm. Ik heb dus niet één ‘ding’, maar als ik zelf muziek ga maken, ja dan grijp ik toch sneller naar die synth dan naar een gitaar bijvoorbeeld… Ik ben ook gewoon heel getriggerd door die ‘machines’ die zoiets organisch als muziek maken – magisch bijna. Ik ben echt een beetje een nerd op dat vlak.
Als je iets componeert, is dat een kwestie van trial and error of zit dat al klaar in je hoofd?
Beide. Soms heb ik in mijn hoofd al een structuur of melodie en werk ik die in de studio verder uit. Maar dan kan je nog altijd merken dat wat in je hoofd perfect klonk, best slecht klinkt in het echt, haha. Dan begint het schaven en schrappen tot je tot een goed resultaat komt. Even vaak start ik vanuit een field recording of een synthklank. Ik kan uren prutsen aan details tot het klopt. Ik begin heel intuïtief aan songs, maar het afwerken duurt lang en daarbij ben ik dan wel heel technisch.
Sommige mensen vinden dat elektronische muziek koud is. Ik neem aan dat jij het tegendeel zal beweren? Helemaal. Warmte zit niet alleen in akoestische instrumenten; ze zit in een klankkleur en imperfectie. Zet de platen van Boards of Canada maar eens op: zó warm dat die klinken. De ruis bij een oude analoge synth is ook zo warm. Elektronische muziek kan ijzig zijn als je dat wil, maar ze kan net zo goed aanvoelen als een warm dekentje.
Je staat op Indietronic. Wat mogen mensen verwachten?
Een dynamische set, best onvoorspelbaar. Een wisselende maar opbouwende energie. Voor liefhebbers van het zachte en intieme maar evengoed voor stevige dansers. Ignaas van Cottem verzorgt de live visuals en zo nemen we het publiek mee op één grote trip.
Noem nog eens je favoriete platen aller tijden eens en zeg eens waarom!
Dit is werkelijk een onmogelijk vraag, maar ik noem twee platen die nu spontaan in mij opkomen: Felt van Nils Fram, schitterende composities en een piano die fenomenaal klinkt. Anima van Thom Yorke, dat is dansen en huilen tegelijk.
VI.BE – Instagram
Indietronic: Facebook – Facebookevent