Red Zebra doet het laatste tijd opnieuw opvallend goed, klimmen in allerlei lijstjes, ze treden meer op (ook in het buitenland) en binnenkort kunnen jullie ze ook aan het werk zien op W-Fest! Tijd voor ons om Peter Slabbynck (de zanger van Red Zebra) nog eens aan het woord te laten.
Opvallend is dat Red Zebra in allerlei lijstjes het opnieuw goed doet, er lijk wel een revival aan de gang?
Als we het goed doen, is het dankzij de stemmen van al die fans. Waarvoor grote dank. Maar een revival? Ook tijdens de EX-RZ jaren heb ik er samen met Frits Standaert, nu gitarist van Red Zebra, er voor gezorgd dat de belangstelling voor Red Zebra bleef. Dat werpt nu zijn vruchten af.
Anderzijds is het toch sneu dat nummers als Blue Nothing Day, Don’t Ease My Pain of Paradise Lost amper op de radio komen en verzamel cd’s komen. Is dat niet ietwat frustrerend en probeer je daar af en toe iets aan te doen?
Ach, ik ben dat al lang gewend. Onze beste nummers staan op Bastogne, vind ik toch. Maar daar draaien ze niks van op de radio, of een keer uitzonderlijk The Art Of Conversation. Het doet mij vooral plezier dat het publiek in het buitenland veel meer nummers kent dan alleen I Can’t Live In A Living Room. En ze beginnen ook meteen te dansen, van bij het eerste nummer. Hier wordt er vaak gewacht op Living Room voor ze los komen.
Inderdaad, jullietreden ook vaker op in het buitenland, vanwaar die plotse en wel erg leuke interesse?
We hebben een booker voor België en een aparte booker voor het buitenland. Pieter van Dark Independent Bookings maakt er werk van, vandaar dat er nu zeer regelmatig optredens in het buitenland zijn. Zo eenvoudig is de verklaring. Maar met EX-RZ traden we ook al op in Duitsland en Italië.
Wat waren zo al de leukste ervaringen?
In Parijs waren ze zeer enthousiast, maar dat was dan ook nog maar de tweede keer dat Red Zebra ooit optrad in Frankrijk. Ze willen ons nog eens terug in de zomer. In Griekenland was Larissa de grote verrassing, een stad die ik hiervoor niet eens wist liggen. De eigenaar van de club vond het ongelofelijk dat we er waren en het publiek ging helemaal uit de bol. Dat was eentje om in te kaderen.
Je staat bekend als een man die vele projecten uitwerkt, waarmee ben je recentelijk bezig?
Nu Red Zebra weer terug is, hou ik mij wat in. Het was een hele strijd om weer te kunnen optreden onder de naam Red Zebra. Die strijd heeft krachten gekost, ook op mentaal vlak. Ik wil nu vooral genieten en nog niet te veel toekomstplannen maken. Maar een puur elektronisch project en nog eens een Nederlandstalige groep, als opvolger van De Lama’s, zie ik wel zitten.
Met EX-RZ werkte je aan een nieuwe plaat, toen kwam er plots dat bericht dat Red Zebra toch weer samenkwam, wil dat nu zeggen dat er nieuwe materiaal komt van Red Zebra?
Er was daarvoor al beslist geen volledige plaat te maken met EX-RZ, ondanks het feit dat we al behoorlijk wat nummers hadden. Er kruipt immers immens veel energie in het maken van een plaat. Die energie was er op een bepaald moment niet meer, het momentum was weg. En misschien had ik wel het voorgevoel dat er net dan een mogelijkheid was om Red Zebra weer bijeen te krijgen. Het kan zijn dat we nu proberen zo’n EX-RZ nummer om te zetten naar Red Zebra. We gaan het binnenkort proberen met Black Market Kitney, geen idee of het zal lukken. Ik ben wel benieuwd.
Over de jaren heen werkte je met heel wat mensen, wie staat er nog op je bucketlist en aan wie beleefde je het meeste plezier?
Aan de opname van de single No Kitchen In The House met Mauro als producer bewaar ik zeer goede herinneringen, hij is dan ook grote fan van Red Zebra. Opnieuw samen werken zie ik dan ook goed zitten. Een bucketlist heb ik niet echt. Niet alles moet gepland worden, soms komen de dingen gewoon op je af. Mijn grote marketingplan ligt veilig en wel in een kluis, maar ik ben de cijfercombinatie vergeten, haha.
Stel nu dat Belgian Asociality je zou vragen om een nummer van hen te coveren en in de studio op te nemen (welk nummer zou je kiezen) of dat Fleddy Melculy je vraagt voor een bijdrage aan de nieuwe cd, zou je ja zeggen en waarom?
Fijn als iemand mij zou vragen maar ik wil mij nu vooral concentreren op ons eigen werk. Het verbreden van de huidige setlist zodat we uit meer nummers kunnen kiezen en af en toe wat kunnen variëren. Anderzijds het aanscherpen van een paar nummers in de setlist, het kan altijd beter, vind ik. En het houdt de groep scherp. Eens kiezen voor minder voor de hand liggende cover is ook interessant.
Deze zomer staan jullie op W-Fest, zijn er groepen of artiesten die je zeker aan het werk wil zien? Met wie zou je wel is een pint willen drinken of een gesprek houden?
Ik zou de affiche eens goed moeten bestuderen. Maar ik laat andere artiesten het liefst met rust, uit respect. Een paar jaar terug stond ik aan de toog naast Peter Hook, maar moet ik die mens dan vragen om een selfie? Om wat te bewijzen? Maar als een fan even wil praten met mij of op de foto wil, maak ik daar wel totaal geen probleem van. Ik loop graag eens rond op de wei om de sfeer op te snuiven, de hele tijd backstage zitten is niet mijn ding en VIP-ruimtes probeer ik te vermijden.
Kunnen we iets bijzonders verwachten? Komt er iemand even meedoen?
Ik ben er nog niet te veel mee bezig. Vorig jaar stond er redelijk wat druk op ons. Het eerste echte optreden in de nieuwe bezetting en dan nog afsluiten ook. Ik werd er uitzonderlijk toch een beetje nerveus van. Ik had nooit gedacht dat er zo veel volk zou blijven staan, na Front 242. Deze keer spelen we in de namiddag, dat zal dus zeer relaxed zijn. En het zou best kunnen dat we wat extra volk meebrengen.
Voor héél wat festivals lijkt het alsmaar moeilijker te worden om nog rond te komen, merk je daar zelf ook iets van?
Dat zou je eigenlijk vooral aan onze booker moeten vragen. Er vallen er weg, er komen er bij. Natuurlijke selectie heet dat. Maar als ik zie wat sommige bands vragen, verwondert het mij niet dat sommige festivals het moeilijk hebben. Ze hebben een paar hitjes op Studio Brussel en meteen gaat de prijs de hoogte in als een raket van Elon Musk. Een paar jaar later is iedereen ze al vergeten, maar ze houden die hoge prijs aan. Anderzijds zijn er ook festivals die heel snel groeien. Te snel? Ik veronderstel dat de organisator van W-festival perfect weet wat hij doet.
Wat mogen we nog verwachten voor deze zomer en voor het najaar?
Ik heb met de andere zebra’s geregeld dat we allemaal dezelfde weken met vakantie gaan zodat er voldoende weken overblijven om te spelen. Dus we zullen hier en daar wel opduiken deze zomer. In het najaar komt er mogelijk een samenwerking met De Brassers, ik ben er over aan het praten met Willy. Hopelijk wordt het wat.
Is er nog een ultieme droom of staat er nog iets op je bucketlist?
Tja, er zijn zeker festivals waar ik graag eens wil spelen maar ik ga er geen namen op plakken. En nieuwe nummers zou ook fijn zijn. Ik wil echter streng zijn. Een nummer moet echt goed zijn voor we het in de setlist droppen of een opname doen. En voorts zou het goed zijn, mocht I Can’t Live In A Living Room eindelijk een officiële clip krijgen.
Dit laatse lijks ons alvast een mooie oproep die we met plezier lanceren!