Hun debuutalbum Key 23 (2018) liet het al vermoeden, maar de nieuwe singles Baby Blue en Lose It, die we onlangs van zanger / gitarist Sander Van Broekhoven, Alexander Van Gestel (drum), Pieter-Jan Van Gestel (bas), Tomack Ceyssens (gitaar) en Nickolas Janssens (synths) te horen kregen, bevestigen: er schuilt jong talent in Balen, onder de noemer Red Stags. Hoog tijd om dit vijftal beter te leren kennen dus!
‘Red Stags’ vertalen we als ‘rode herten’? Maar wat betekent de bandnaam voor jullie? Vanwaar de keuze?
Stag kan ook vertaald worden als vrijgezel, zoals in ‘stag party’, maar hier kwamen we pas later achter eigenlijk. Het was onze zanger Sander die op de naam is gekomen tijdens een trip in Schotland. De naam straalt iets wild, vrij en energiek uit en past zo bij de muziek die we maken, zowel live als op plaat.
Hoe moeten we jullie muzikale geschiedenis tot nu voorstellen? Waar leerden jullie elkaar kennen en wanneer volgde het besef dat muziek spelen jullie passie is?
We waren allemaal al langer individueel met muziek bezig, maar het is eigenlijk te danken aan andere gemeenschappelijke hobby’s dat de band het licht zag. Tijdens een trip naar de Ardennen van de Balense Brailleliga voor Bijzonder Bijzienden (‘de Balense Stags’) kwam het idee van enkele leden om samen een band op te starten. Intussen zijn er wel enkele ledenwissels geweest en momenteel schieten Sander, onze zanger, en Alex, onze drummer, nog over van de originele bezetting.
Sander leerde Tomack kennen als collega op de plaatselijke onderwaterpingpongfederatie en vond met hem een ideale nieuwe gitarist voor de band. Na het vertrek van de oorspronkelijk bassist kocht Alex een basgitaar voor zijn Spaanse adoptiebroer Juan Pedro die zich in no time omschoolde tot bassist en dan ook maar een Belgische naam aannam: Pieter-Jan (JP voor de vrienden).
Met zijn vieren namen we de songs op die we momenteel aan het releasen zijn. Toch hadden we allemaal nog het gevoel dat er iets ontbrak aan de band om de sound te creëren die we zochten. Daarop besloot JP zijn danspartner van de Puertoricaanse salsales mee te nemen, Nickolas, die buiten een ongezien danstalent ook een meester op het keyboard is. Sindsdien waait er een frisse nieuwe wind door de band en we hopen dit binnenkort aan iedereen te kunnen tonen.
We horen Britpopelementen, maar hoe beschrijven jullie de Red Stags-sound het liefst zelf? Wat mag er in jullie geluid niet ontbreken?
Britpop past wel het best om onze stijl te omschrijven. Sander speelt op een Vox- gitaarversterker met zijn typische sound en zijn rauwe, nonchalante stem past in het laantje van The Libertines, Stereophonics of Liam Gallagher. We experimenteren nog wat met onze stijl momenteel, aangezien we nog niet zo lang met vijf spelen. Nickolas is nu ongeveer een half jaar geleden bij de band gekomen. Afgelopen half jaar zat Alex dan weer op Erasmus in Portugal, dus hebben we jammer genoeg nog maar weinig repetities gehad voor de quarantaine. Toch hebben we in die korte tijd enkele oudere nummers herwerkt en een handvol nieuwe ideeën klaar.
Hoe komt een Red Stags-nummer tot leven? Ontstaat dit uit samen experimenteren of heeft elk een specifieke rol bij het componeren?
We beginnen vaak spontaan een jam of zoeken naar wat akkoorden. Iedereen voegt naar eigen gehoor wat waarde toe aan de song. Zo zijn we soms wel enkele uren bezig met experimenteren, structuur aanbrengen, schrappen en herschrijven. Sander heeft het uitzonderlijke talent om direct zanglijnen en soms ook tekst klaar te hebben tijdens de jam.
Waar halen jullie inspiratie? Andere muzikanten waar je naar opkijkt? Ervaringen uit het dagelijkse leven?
We zijn allemaal veel met muziek bezig, luisteren veel naar andere bands en gaan vaak naar live optredens kijken. Daar halen wel veel inspiratie uit, zowel voor nieuwe nummers als voor onze liveshows. Twee jaar geleden zagen we bijvoorbeeld de show van David Byrne op Down the Rabbit Hole, wat een performance! Onlangs nog gingen we naar Cage The Elephant in Tilburg en naar Cory Wong en het Metropole Orchestra in Heerlen. Onlangs werden we nog vierde op een muziekquiz, allemaal toffe ervaringen met de groep. Op de planning stonden Down The Rabbit Hole en Best Kept Secret ook weer, maar dat zal voor 2021 zijn.
Wat maakt jullie anders dan andere bands?
De huidige trend op de radio lijkt momenteel te zijn ‘hoe specialer, hoe beter’. Hier gaan wij niet in mee en we proberen gewoon simpele, catchy songs te schrijven zonder in herhaling te vallen. Ook Tomack is op dat vlak van de oude stempel en is van het principe dat in elke song een vette gitaarsolo of -riff moet.
Wat wordt de volgende (grote) stap voor de band?
De afgelopen jaren hebben we ongeveer alles gespeeld wat er in de omgeving te doen is. We hebben daarnaast enkele coole shows mogen spelen zoals op Brussel Brost, Rock Olmen, Calamartes en Suikerrock (acoustic stage). Dat smaakt wel naar meer. We willen zeker de festivals in België en eventueel Nederland nog spelen. Een groter publiek bereiken en zeker nieuwe songs maken met onze huidige bezetting. De eerstvolgende stap zal in ieder geval de release van onze nieuwe single zijn, Love Train, op vrijdag 15 mei, save the date!
In welke mate heeft de coronacrisis invloed op jullie plannen?
We hadden dit voorjaar enkele optredens gepland, maar deze werden, begrijpelijk, afgelast. Ook de zomerprogrammatie is zeer onzeker momenteel. Samen repeteren zit er momenteel ook niet in, maar we proberen thuis al veel ideeën uit te werken, zodat we hierna meteen weer aan de slag kunnen gaan. Twee weken terug namen we een “live”-clip op vanuit ons kot voor de Kavka Lockdown sessies.
Op deze manier stimuleert de lockdown onze creativiteit wel, al is het op een andere manier dan we gewend zijn. Vorige zomer namen we vijf nieuwe singles op in de studio. De bedoeling was om deze nu te releasen om de mensen warm te maken voor onze shows in de zomer. We hebben besloten om deze singles alsnog uit te brengen, ook al is het niet zeker of we deze zomer nog gaan kunnen optreden. We willen de mensen die thuis zitten en veel tijd hebben graag iets nieuws laten horen. Ook willen we beginnen aan het schrijven van nieuwe nummers, zodat we hopelijk volgend jaar weer enkele nieuwe singles of een ep kunnen uitbrengen. Het is leuk om te zien dat onze singles opgepikt worden door (online) magazines en Spotify, zo kunnen we ons publiek toch wat uitbreiden deze periode.
Voor welke band willen jullie graag ooit het voorprogramma spelen en waarom?
Cage The Elephant! De energie die zij tonen op een podium is ongelooflijk. Hopelijk zou er dan ook wat van deze energie naar ons overkomen. Oasis zou ook mooi zijn, maar dan moeten de gebroeders Gallagher het natuurlijk eerst bijleggen.
Wat is jullie muzikale droom?
Dromen mag hé… net zoals bij elke Belgische artiest staat spelen op Pukkelpop of Werchter zeker op onze bucketlist. Het zou ook een grote eer zijn om eens in de AB te mogen spelen, één van de mooiste concertzalen van ons land waar we veel goede herinneringen aan hebben.
Wat is jullie favoriete plaat aller tijden en waarom?
Hmmm moeilijk om er eentje te zeggen, voor Tomack: Jack Johnson – In Between Dreams, voor Sander: Fleetwood Mac –Rumours, voor JP: The War on Drugs – Lost In The Dream, voor Nickolas: Zucchero – Spiritodivino en voor Alex: The Wombats – A Guide To Love, Loss & Desperation.
Met wie zouden jullie het niet erg vinden om 8 uur mee in een lift te zitten en waarom?
John Frusciante voor de muziek, Donald Trump om op z’n smoel te slaan of Mia Malkova voor de seks, en met elkaar natuurlijk.
Dank je voor dit fijne interview, heren!
