Debutanten in de metalwereld ? Helemaal niet, want ook al begon Rawdriguez in 2016 als een studioproject, de vier bandleden hebben eerder al wat ervaring bij mekaar gespeeld. Zanger Gunther Uytterhoeven (Damn Your Idol), gitarist John Pollentier (Cowboys & Aliens), bassist Stefaan Bonte (Locus Control) en Christophe Depree (Channel Zero, After All) versmolten ondertussen tot Rawdriguez, een indrukwekkende band die net hun debuutalbum Asylum Of The Arcane klaar heeft. Hét ideale moment dus om onze vragen op Christophe Depree af te vuren.
De vier bandleden hebben een rugzak vol muzikale ervaring. Jullie kwamen mekaar in het verleden wellicht af en toe tegen, maar hoe kwam het tot die versmelting, tot Rawdriguez?
Stef (bassist) contacteerde me, de drummer van zijn band Locus Control had er net de brui aan gegeven. Hij vroeg me of ik niet wist van een band die een bassist zocht. Bij After All was onze toenmalige zanger ook net gestopt. Tijdens de zoektocht naar een nieuwe drummer en zanger voor onze respectievelijke bands hadden we allebei wat tijd over en zo ontstond het idee om samen een studioproject op te starten. Ik wou altijd al eens drummen in een band en zag dit als de uitgelezen gelegenheid. Ik vroeg John (gitarist, Cowboys & Aliens) of hij geen zin had om eens te jammen. Met drie maakten we een eerste reeks van vier nummers. De repetitie-opnames daarvan stuurde ik naar Gunther (zang, ex Damn Your Idols) met de vraag of hij er iets wou op inzingen.
Jullie maken groovy, rauwe metal, maar wat maakt jullie sound uniek? Wat mag er in een Rawdriguez-nummer niet ontbreken?
Catchy riffs en een goede groove zijn voor ons het startpunt voor een Rawdriguez-nummer. De combinatie van de stonerachtige riffs van John, de metalgeörienteerde ritmesectie en het ninetiesgevoel van Gunthers stem is wat Rawdriguez maakt tot wat het is.
Jullie spelen alle vier ook in andere bands. Beschouw je Rawdriguez als een nevenproject? Of net als die uitdaging waar je de meeste energie in steekt, maar ook uit haalt?
Het ontstond initieel inderdaad als studio-/nevenproject. Gaandeweg hadden we er echter zoveel plezier in dat de ambitie ontstond om de nummers op te nemen, een full release te doen en er ook mee te gaan optreden. Ondertussen hebben we dus tien nummers ingeblikt en komt onze debuut-cd Asylum Of The Arcane uit op PolderRecords op 10 april. Rawdriguez is niet het ei wat we bij onze andere bands niet kwijt kunnen. Persoonlijk ga ik voluit in alles wat ik doe. Er is niet echt een groter plan, we moeten er plezier aan beleven en de kwaliteit van wat we brengen is een prioriteit.
Het is gewoon eens iets anders, een iets anders muzikaal genre en in mijn geval zelfs een ander instrument. Maar voor alle duidelijkheid: Rawdriguez is voor ons niet zomaar een nevenproject, maar wel een volwaardige band.
Hoe komt een Rawdriguez-nummer tot stand?
We repeteren met z’n drie instrumentaal. John schudt een riff uit zijn mouw en als Stef en ik het iets vinden gaan we daarmee aan de slag. Meestal hebben we na 1 of 2 sessies een nummer. De repetitie-opname daarvan sturen we dan door naar Gunther die er thuis een tekst en zanglijn op bedenkt. Hij neemt zijn bijdrage op en stuurt die dan terug naar ons.
Waar halen jullie inspiratie uit? Muzikanten waarnaar jullie opkijken? Rustige natuurwandelingen? Persoonlijke ervaringen?
We spelen alle vier al tientallen jaren muziek en luisteren ook naar vanalles. Onbewust gaan we dus wel door een veelheid aan stijlen beïnvloed zijn. Moeilijk om hier specifieke namen op te noemen. De invloeden gaan zich wel allemaal wel in de hardere, gitaar georiënteerde muziek bevinden vermoed ik. Iedere muzikant is volgens mij in beginsel een grote muziekfan en absorbeert wat hem of haar aanspreekt hetzij muzikaal, hetzij tekstueel.
Jullie nieuwe album biedt Asiel Voor Het Geheimzinnige. Vanwaar de titel? Welke geheimen/ geheimzinnigheden zitten er verborgen in jullie nummers?
Het is ook de titel van het eerste nummer van de cd, het leek ons passend en goed klinkend. Die specifieke tekst gaat trouwens over iemand die gek wordt door te focussen op al het negatieve in de wereld. In het algemeen blijken alle teksten min of meer te gaan over de strijd met de innerlijke demonen.
Wat is het mooiste en minst mooie aan muziek maken?
Het mooiste voor mij is dat je start vanuit een riff, een idee en dat dit uitgroeit tot een nummer. Je bouwt verder op dat idee en ziet het van niets uitgroeien tot iets moois. Zeker als je in de studio zit komt het allemaal mooi tezamen. Je doet dit bovendien samen met gelijkgestemde zielen, vrienden. Eenmaal je een tiental nummers hebt, vormt dat een album.
En dan ga je, als het goed is, dat geheel ook nog eens live gaan vertolken en gaan andere mensen mee in je trip. Aan muziek maken op zich is er niets dat niet mooi is. Het businessaspect, wat er onvermijdelijk bij komt kijken, is soms knokken, op je strepen staan, maar het is wat het is, je kunt daar niet omheen.
Wat is jullie ultieme Rawdriguez-droom?
Veel plezier beleven, een coole cd uitbrengen (check), mooie shows en festivals spelen.
Wat is de meest gênante / legendarische belevenis die je meemaakte als muzikant?
Met After All heb ik door de jaren heen al heel wat mooie tours gedaan met jeugdhelden. Sommigen daarvan mag ik ondertussen zelfs tot mijn vrienden rekenen. Steeds waren het memorabele ervaringen waar ik met veel plezier en trots op terugkijk. Ik pik er twee momenten uit.
In 2012 deden met we After All het voorprogramma van Saxon en Judas Priest in de Antwerpse Lotto Arena. Tijdens onze set zag ik een kale man in de frontstage met zijn iPad wat nummers van ons filmen. Toen ik wat meer in detail keek bleek het Rob Halford, The Metal God, zanger van Judas Priest zelf te zijn! Zoiets had ik als tiener zelfs niet durven dromen.
Ook het feit dat ik na 32 jaar muziek spelen vrij spontaan en zonder enige vorm van groter plan in 2017 gevraagd werd om toe te treden tot Channel Zero, toch één van de grootste metalfenomenen in België, is iets wat ik zeker niet als vanzelfsprekend ervaar. De ondertussen ettelijke coole shows en supervriendschappen neem ik er uiteraard met het allergrootste plezier bij.
Wat is je vroegste muzikale herinnering.
Een keerpunt alvast voor mij was toen ik als 13-jarige na de schoolexamens met een vriend die een gitaar wou kopen en een ervaren gitarist mee ging gitaarshoppen. Ik wist meteen wat ik wou, nee, moést doen. Twee maand later kocht ik ook een gitaar en de rest is, zoals ze zeggen, geschiedenis.
Heeft het coronavirus invloed op de planning van jullie cd-release?
Op de cd-release op zich niet. Die is voorzien voor 10 april en dat gaat gewoon door. De promo-campagne daarrond is volop bezig. Het zou bovendien flauw zijn vind ik persoonlijk om dat nu allemaal on hold te zetten. We hadden echter ook een releaseshow gepland in Brugge diezelfde dag en die is helaas, om begrijpelijke redenen, geannuleerd. Ik hoop dat alles binnenkort terugvalt op een iets normaler stramien en we toch de verder geplande shows (en meer) kunnen gaan spelen. Alles zal uiteraard afhangen van de evolutie van het virus en de officiële maatregelen die nog getroffen worden. Ik kan de fans/lezers alleen maar vragen om muziek te blijven steunen bijvoorbeeld door middel van de aanschaf van onze nieuwe worp.
Dank je wel, Rawdriguez-heren voor dit interview!