MONOLITHE NOIR

Hij heeft net zijn nieuwe album Moira uit en dat laat Antoine Pasqualini met zijn soloproject Monolithe Noire graag horen op zaterdag 29/2 in de Kinky Star in Gent. Hét uitgelezen moment om hem beter te leren kennen!

Eerst en vooral gefeliciteerd met je knappe album Moira, dat net is uitgebracht! Naar wie of wat verwijst de titel?
De titel verwijst naar de naam van mijn grootmoeder die eind jaren 50 uit Glasgow naar Bretagne kwam. Ze was ook een muzikante, maar niet professioneel en ik zag haar altijd als voorbeeld.

Wat zijn elementen die niet mogen ontbreken in je geluid?
Als je naar mijn muziek luistert, moet je het gevoel krijgen dat er een  afstand is die ik heb afgelegd tussen de eerste versie van het geluid dat ik neerzette en hoe het klinkt wanneer het samen met zijn geluidsvrienden in het nummer wordt geplaatst. Die dimensie van ambacht, imperfectie en menselijkheid is voor mij essentieel.

Hoe komt een Monolithe Noir-nummer tot stand?
Het heeft veel weg van de eerste shows die ik speelde. Er zijn zo veel verschillende muzikale voorstellingen van mijn nummers, dat er niet altijd veel samenhang is tussen alle nummers die ik heb geschreven. En dan moet ik een stuk uit deze puinhoop heropbouwen. Ik werk ook met drummer Jakob Warmenbol die de neiging heeft om onvoorspelbare aanvullingen te doen in een reeds bestaande track. Dat helpt om gestage structuren meer leven te geven in wat ik probeer te ontwikkelen met mijn synths.

Je muziek wordt beschreven als electrodrone, maar hoe omschrijf je je geluid liefst zelf?
Het is rock, het is pop, besmet met ideeën uit experimentele werken. Drone is een van de bouwmaterialen die de hele muzikale structuur aan mekaar laat stollen.

Kun je je een leven zonder muziek voorstellen?
Muziek is primair, dus absoluut niet.

Wat is je eerste muzikale herinnering?
Mijn eerste muzikale herinnering komt wellicht van de Franse band Gold. Het is ook de eerste hoes die ik me herinner en bleef aanstaren.

Wat is je muzikale droom?
Mijn muzikale droom zou zijn om weer verrast te worden door de dingen die ik produceer. Het gevoel dat ik nog steeds enige vooruitgang boek en dat de ruimte tussen mijn handen en mijn hersenen steeds kleiner wordt terwijl ik muziek maak.

Bedankt dat je jouw muzikale gedachten wou delen met ons, Antoine!

ENGLISH VERSION

First of all congratulations with your handsome album Moira, which has just been released! Where / to whom does the title refer?
The title refers to my grandmother’s name who came from Glasgow in the late 50’s to Brittany. She was also a musician, yet not professional, and I always took her as an example.

What are elements that should not be missing in your sound?
One’s always should feel listening to my music that there’s a distance that I walked between the first state of a sound I used and how it’s like when put together with his sounds-friends inside the track. That dimension of craft,  imperfection and humanity is essential to me. 

How is a Monolithe Noir number created?
It had lots of different forms from the first shows I played. Though there are lots of different musical propositions, that things are no so unified among all the tracks I wrote, I have to rebuild a single piece out of this mess. Also I work with drummer Jakob Warmenbol who tends to bring unpredictable fills to a pre-existing matter which helps to give life to these steady structures and sticks to what I’m trying to develop with my synths. 

Your music is described as electrodrone, but how do you like to describe your sound yourself?
It’s rock, it’s pop tainted with ideas brought from experimental works. Drone is one of the building material that solidify the whole musical structure. 

Can you imagine a life without music?
Music is primal, so definitively not.

What is your first musical memory?
My first musical memory might come from the French band Gold. It’s also the first cover I remember staring and staring at again.

What is your musical dream?
My musical dream would be to be surprised again by stuff I produce. Feeling that I’m still making some progress and that the space between my hands and my brain is shrinking more and more while I’m making music.

Thank you for sharing your musical thoughts with us, Antoine!