MARK BURGESS

Erkenning komt nooit te laat. Jaren na datum worden de Chameleons door talloze bands aanzien als één van de uitvinders van de postpunk, wat ze ongetwijfeld ook zijn. Zonder meer één van de blikvangers op W-Fest. We hadden dan ook een uitgebreide babbel met het brein achter de band: Mark Burgess.

Beste Mark. Het is nu al meer dan 30 jaar dat ik interviews maak met bands. Wat me de laatste jaren opvalt, is hoeveel artiesten lijken te verwijzen naar The Chameleons als één van hun invloeden. En dan gaat het vaak over jonge mensen die niet eens geboren waren toen jullie eerste platen uitkwamen. Hoe voelt het om een ​​inspiratie te zijn voor een nieuwe generatie?
Het voelt geweldig eigenlijk. Ik bedoel, zoveel bands en artiesten hebben mezelf beïnvloed toen ik jong was. Om dan deel uit te maken van deze keten geeft me een enorm gevoel van trots, vooral als ik echt leuk vind wat ze doen. Nick McCabe stuurde me een cd van hun eerste album toen die uitkwam, samen met een hele mooie brief en ik werd nadien een grote fan van The Verve. Ja, het is een goed gevoel.

Misschien ben ik wel verkeerd, maar is het niet zo dat je muziek nu meer impact heeft dan vroeger?
Bands als de Editors zien jou als een invloed.
Nog een van mijn favoriete bands. Nou, ik weet het niet, ik bedoel, de thema’s in de muziek zijn nu relevanter. Zoveel is zeker, met liedjes als A Person Is not Safe Anywhere These Days wenste ik dat dit niet zo was, maar de meer existentiële thema’s zijn behoorlijk universeel, ongeacht tot welke generatie je behoort. Dus wat dat betreft, is dat mogelijk. Nieuwe mensen ontdekken de muziek van de band en de opkomst bij optredens ligt nog even hoog als in de jaren 80, dus al met al zou ik zeggen dat je opmerking juist is.

Nooit gedacht dat je te vroeg geboren was? Ik bedoel, op The Sound na, kan ik niemand bedenken die zo tijdloos als The Chameleons is.
Hemel nee! Als ik later was geboren, zou ik een aantal geweldige concerten gemist hebben zoals T.Rex, Roxy Music met Eno, Hawkwind met Lemmy en Michael Moorcock, Queen als support act in het Manchester Opera House, de White Riot-tour van The Clash in het Electric Circus samen met The Jam, The Buzzcocks, The Damned, The Adverts, The Sex Pistols, The Birthday Party, Closer van Joy Division. Ik was gelukkig als een kind toen ik deze acts zag.

De jaren 80, sommigen zeggen dat het een gouden tijdperk was, maar er was ook iemand als Thatcher. OK, nu zitten we met Trump opgezadeld, maar waren de jaren 80 dan zo briljant? Zou je willen terug keren?
Nee, eerlijk, ik denk niet dat de jaren 80 zo goed waren. Ik bedoel, er zijn toen wel geweldige platen gemaakt, maar heel wat popmuziek was verschrikkelijk, vooral omdat we eerder de punk hadden. Als ik terug zou gaan in de tijd dan zou dat halverwege de jaren 70 zijn of in het begin van de jaren 60 en een Beatles-show op de Reeperbahn meepikken, haha.

Volg je de huidige muziekscene nog en welke bands zijn het volgen waard?
De enige echt indrukwekkende dingen die ik de laatste tijd heb gehoord zijn Girl’s Names uit Belfast. Ik ben ook een grote fan van het Amerikaanse Beach House. En ik hou echt van het laatste album van The Last Cry uit Brighton. Maar mijn favoriete albums van vorig jaar waren toch die van Sparks, één van de eerste bands die ik zag toen ik 12 was, en het album van Iggy Pop.

Vreemde vraag misschien, maar ik denk dat ik het moet vragen. The Chameleons komen uit Manchester. Gedurende tientallen jaren was deze stad het Mekka van alle goede muziek, maar nu lijkt het (althans voor mij toch) dat deze dagen een beetje voorbij zijn, of heb ik het helemaal mis?
Nou, net als Liverpool heeft Manchester een sterk erfgoed, dus er komt altijd iets goeds uit die steden, maar het is tegenwoordig moeilijk om mensen naar buiten te lokken om bands te gaan zien waarvan ze nog nooit gehoord hebben. In de glorietijd van Manchester was het relatief goedkoop om bands te zien spelen, ik deed twee of drie optredens per week. Er zijn nog steeds echt goede bands in Manchester. Cabbage bijvoorbeeld, of The Evil Poor. Maar mensen moeten wel ophouden om in pubs te zitten zeuren over Joy Division, of wie dan ook, en daadwerkelijk nieuwe bands steunen. Ik ging vroeger naar het Circus en The Factory en ik had geen flauw idee wie er speelde, op puur geluk was dat.

De muziek van The Chameleons heeft een donker gevoel, heeft dat iets met Manchester te maken? Ik ben er nog nooit geweest, maar in de muziekliteratuur wordt de stad vaak omschreven als een grijze, industriële stad.
Nee, het had niets met Manchester te maken. Ik noemde Joy Division eigenlijk Joy Depression. We waren erg los van dat alles. De duistere aard van de muziek kwam waarschijnlijk van alle drugs die we gebruikten en als tekstschrijver had ik steeds een punkhouding, gewoon omdat punk een houding is en ik stopte dat in de muziek. De muziek zelf was naar mijn mening erg etherisch en helemaal niet deprimerend.

Maakten The Chameleons deel uit van de Manchester-scene of was het meer dat elke band op zichzelf stond?
Nee, we wilden daar geen deel van uitmaken. Ik bedoel, wat er uit de stad kwam vonden we leuk, maar we wilden ons eigen ding doen en niet door dat alles beïnvloed worden. En veel van die mensen wisten niet wat ze met ons moesten aanvangen. Ik hou niet van kliekjes.

Ik vond dat Strange Times je beste plaat was, gewoon omdat die zo anders was. Enerzijds klonk het als een nieuw begin, maar in feite was dat het einde. Hoe kan dat?
Nou, we werden volwassen als een schrijfeenheid en dat hoor je duidelijk op het album, maar de spanningen waren enorm over welke richting de band zou moeten inslaan en waar onze kansen lagen. Toen stierf Tony Fletcher en die had daar een grote stabiliserende invloed op, dus vanaf toen begon het bergafwaarts te gaan. We namen demo’s op voor het vierde album. John stopte plotseling en ongeveer een maand later volgde ik.

Wees hard, wat zijn je favoriete Chameleons-liedjes?
Het hangt echt van mijn humeur af. In Shreds was altijd mijn favoriete plaat, Second Skin ook, Is It Any Wonder, Singing Rule Britannia. Neen jong, het hangt echt af van mijn humeur.

Ik moet het weer over The Sound hebben, maar samen met hen waren The Chameleons de enige band die zo’n effectieve songteksten kon schrijven. Nooit gedacht dat je soms te diep ging, omdat sommige teksten echt wel gemaakt zijn om je aan het huilen te maken.
Nee, ik denk er nooit over na. Ik werk door totdat het goed aanvoelt. Het is echt zo simpel als dat.

Ben jij een melancholisch mens?
Ik kan dat zijn, maar niet van nature uit. Ik geniet niet van mijn eigen melancholie. Ik heb een diep besef van de realiteit, en wat eronder ligt, maar van nature uit ben ik geen ellendig persoon. Zeker niet!

The Chameleons hebben het nooit gemakkelijk gehad met de muziekindustrie. Op dit moment is die dood door Spotify en andere gelijkaardige mediakanalen. Hoe voelt het?
Het heeft echt geen effect op me, ik werd sowieso nooit eerlijk betaald voor mijn werk toen de muziekbusiness in bloei was. Dat zou nu niet anders zijn. Ik ben begonnen om platen te maken en dat is wat ik probeer te doen en mensen naar de shows laten afzakken. Mensen nemen nu gewoon contact met mij op en de zaken zijn nog nooit zo goed geweest als nu. De muziekindustrie heeft onze hele carrière gestolen, dus ik hoop dat ze allemaal ten onder gaan.

Is er een kans dat we nieuw materiaal van je zullen horen, Mark?
Ik hoop het. Ik bedoel, ik heb ongeveer 26 nieuwe songs geschreven waarvan ik zeker weet dat ik ze wil doen en ben in gesprek met een studio-eigenaar en een labelmanager die graag voor me wil werken. Ik zou graag een plaat in Amerika willen opnemen omdat ik dat nog nooit eerder gedaan heb en ik denk dat het huidige klimaat voor creativiteit zou kunnen zorgen, dus daar werk ik aan.

Dit jaar sta je op W-Fest in België, wat kunnen we verwachten?
Je zult moeten afwachten (lacht). Nee, ik weet niet wat we zullen spelen, we beslissen meestal op de dag van de show op basis van wat we hebben gedaan tijdens de repetities.

Bepaalde bands die je zelf wilt zien op W-Festival?
Helaas krijg ik zelden of nooit de kans om een band te zien wanneer ik zelf moet optreden omdat zoveel mensen selfies en foto’s willen of iets door mij getekend willen hebben of gewoon willen babbelen. Het is onmogelijk en ik ben veel te beleefd om ze te vertellen dat ze kunnen ophoepelen wanneer ik probeer om naar een band te kijken. Treffen was goed dit jaar omdat ze een afgesloten balkon hadden waarvan je kon kijken, maar dat is zeldzaam.

Wat heb je het liefst op een festival: ijscrème, bier of frieten?
Ik denk dat ik ijscrème ga kiezen, haha.

Wat is je favoriete plaat aller tijden en waarom.
DAMN! Dat is een onmogelijke vraag. Nou, als je een album bedoelt, dan is dat Please Please Me van de Beatles omdat dit het eerste album was dat ik ooit bezat. Het werd op één dag opgenomen, wat geweldig is, en het was de Hamburg-set, die mijn favoriete Beatles-periode is. Als je een single bedoelt, dan wordt het Are Friends Electric? van Gary Numan omdat ik NOOIT een plaat heb gehoord die zo klonk, het is de perfecte popsong en het doet me nog steeds tintelen als het begint.

Met wie zou je 8 uur alleen in een lift willen zitten en wat zou je dan doen?
Nou dat is makkelijk, met mijn verloofde Lydia en we zouden elkaars hersens steeds opnieuw kapot neuken totdat de lift gerepareerd was.

De laatste woorden zijn…
Wees cool voor elkaar.

ENGLISH VERSION

Dear Mark. I think I’ve been doing interviews for more than 30 years now. In the recent years it strikes me how many artists seem to quote The Chameleons as being their influence, and especially young people who weren’t even born when the first stuff came out. How does it feel to be an inspiration for a new generation?
It feels great actually. I mean, so many bands and artists influenced myself when I was young. Being part of that chain gives me a tremendous sense of pride, especially when I really like what they’re doing. Nick McCabe sent me a CD of their first album when it came out along with a really nice note and I became a big fan of The Verve over the following years. Yeah it’s a good feeling.

Perhaps I’m wrong, but isn’t it so that now your music has more impact than it used to be then. I mean you’re considered now as the band who influenced massive bands like Editors.
Another one of my favorite bands. Well I don’t know, I mean the themes in the music are more relevant now that’s for sure. With songs like ‘A Person Isn’t Safe Anywhere These Days’ I profoundly wish that wasn’t true, but it is. The more existential themes are pretty universal, regardless of which generation you belong to. So in that aspect, possibly. New people are discovering the band’s music all the time and the attendances are still gradually getting back to what they were when we wrote this stuff back in the 80’s, so all in all I’d say that was a fair comment.

Never had the thought that you were born too early? I mean I can’t think of any other band, apart from The Sound, that has such a timeless sound.
Heavens no! If I’d been born later I would have missed some great live experiences, T.Rex, Roxy Music with Eno, Hawkwind with Lemmy and Michael Moorcock, Queen as a Support band at Manchester Opera House, The Clash’ White Riot tour at the Electric Circus along with The Jam, The Buzzcocks, The Damned, The Adverts, The Sex Pistols, The Birthday Party, Joy Division debuting ‘Closer’. I was lucky to be a kid when I was!

The 80’s, some say it was a golden era, but there was someone like Thatcher around. OK, now we have a bully named Trump, but apart from that: were the 80’s that brilliant? Would you ever like to go back?
No I didn’t think the 80’s were all that, to be honest. I mean some great records were made, sure, but for pop music it was dire, especially in the wake of Punk. If I were to go back, it’d be to the mid to late 70’s or early 60’s, catch a Beatles show on the Reeperbahn, haha.

Do you follow the current music scene and which bands are worth checking out?
The only truly impressive things I’ve heard lately are a band called Girls Names from Belfast. And I’m a huge fan of the American band Beach House too. And I really like that last album from Brighton band The Last Cry. But my favorite albums of last year were from Sparks, who were amongst the first bands I ever saw back when I was like 12, and the Iggy Pop album.

A bit of a strange question perhaps, but I think I need to ask. The Chameleons are from Manchester. During decades this city was the Mecca of all good music, but it seems (at least for me) that these days are a bit over, or am I completely wrong?
Well just like Liverpool Manchester has a strong heritage. So there’ll always be something good coming out of those places, but it’s hard these days to get people to go out and see bands they’ve never heard of. In Manchester’s heyday it was relatively cheap to go hear bands play, I’d go to two or three gigs a week. There are still really good bands around Manchester. Cabbage, The Evil Poor, I think are working again. But people need to stop gassing in pubs about fuckin’ Joy Division or whoever and actually get out and support these venues. I used to go to the Circus and The Factory and I wouldn’t have a clue who was playing, it was often just pure luck.

The music from The Chameleons has a dark feel, has this something to do with Manchester? I’ve never been there, but in music literature the city is often seen as a grey industrial city.
No, it didn’t have anything to do with Manchester. I used to refer to Joy Division as Joy Depression actually. We were very apart from all that. No the dark nature of the music probably came from all the drugs we were taking and as the lyricist I was still very much into the Punk attitude. That’s what Punk was, an attitude and I brought that attitude into the music. The music itself was very ethereal in my view and not depressing at all.

Were The Chameleons part of the Mancunnian scene or was it more something that every band was on its own?
No, we didn’t want to be part of all that. I mean we liked what was coming out of the city, but we wanted to do our own thing and not be influenced by all that. And a lot of those people didn’t know what to make of us. We found it all to be very cliquey and up its own arse to be honest.

Hope you don’t mind for saying, but I always thought Strange Times was your best one, because it was so different. From one part it sounded like a new beginning, but it was in fact the end for a while. How come?
Well we were definitely maturing as a writing unit. I think that’s evident on the album, but tensions were through the roof about the direction the band should take and where our opportunities lay. Then Tony Fletcher died and he’d been a big stabilizing influence on all that, so things began to go downhill. We were recording demos for the fourth album when John suddenly quit and I followed about a month later.

Kill your darlings, which are your favorite Chameleons songs?
It really depends on my mood. In Shreds was always my favorite record, Second Skin was always a favorite, Is It Any Wonder, Singing Rule Britannia, it really depends on my mood.

Again I must come up with The Sound, but along with them, The Chameleons were the only band who could write such effective lyrics. Never thought that at times you were going too deep, as some lyrics are really made to make you cry.
No I never think about it. I work on it until it feels right and then out it goes. It’s really as simple as that.

Are you a melancholic person?
I can be yeah, but not by nature. But it’s not that I enjoy my own melancholy. I think I have a deep sense of reality, the reality we easily perceive and what lies beneath but I’m not a miserable person by nature, no.

The Chameleons never had it easy with the music industry. At this times it’s dead because of Spotify and other media as such. How does it feel?
Well it doesn’ t really affect me. I never got paid fairly for my work when the music business was thriving so now that it’s on its arse, it’s no different. I got into this to make records and that’s what I try and do. People come to the shows, or contact me, and buy them directly, so for me personally business has never been better. But the music industry has been stealing from us for my entire career so fuck ‘em I hope they all go under.

Is there any chance we will hear new material from you, Mark?
I hope so. I mean I have about 26 new arrangements that I’m sure I want to do. And I’m in talks with a studio owner and label manager who’s keen for me to do some work at his place. I’d like to make a record in America because I’ve never done that before and I think the current climate would be perfect creatively, so I’m working toward that.

This year you’re in Belgium at W-Fest. What can we expect this year on stage?
You’ll have to wait and see. No I don’t know what we’ll play yet. We don’t usually decide on a set until the day of the show based on what we’ve done in rehearsals.

Any acts you want to see yourself at W-Festival ?
Sadly it’s rarely I get the opportunity to watch a band when I’m due to perform myself because so many people want selfies and photos, or get something signed, or just want to chat. It’s impossible and I’m much too polite to tell them to fuck off cause I’m trying to watch a band. Treffen was good this year because they had a closed off balcony you could watch from, but that’s rare.

What do you prefer on a festival : ice cream, beer or French fries ?
I’d choose ice cream, haha.

What is your favourite record of all time and please state why.
DAMN! That’s an impossible question. Well if you mean album I’m going to go with Please Please Me by The Beatles because it was the first album I ever owned. It was recorded in a single day, which is great, and it was the Hamburg set, which is my favorite Beatles period. If you mean SINGLE I’m going with ‘Are Friends Electric’ from Gary Numan because I’d NEVER heard a record that sounded like that. It’s the perfect pop record and it still makes me tingle when it kicks in.

With who would you want to be alone in an elevator for 8 hours and what would you do then?
Well that’s easy, my fiancée Lydia and we’d probably fuck each other’s brains out over and over until the elevator got fixed.

The last words are yours…..
Be cool to each other.