Maak kennis met Indalo, een frisse indieband uit Gent. Het avontuur begon met twee boezemvrienden, Victor Haché en Aaron De Wispelaere, waarna later Maaike Niemegeerts en Karel Nauwelaerts zich bij hen voegden. Hun muziek is een spannende mix van alternatieve rock en indiepop, gekruid met een unieke, pakkende en toch melancholische ‘Indalo-toets’. Op 4 mei zullen ze het podium van JC Juvenes delen met vier andere getalenteerde acts tijdens de finale van Lokaal Kabaal.
Waar komt de naam van de band vandaan en stel jullie eens voor!
Hey! Wij zijn Indalo, een bandje uit Gent dat eigenlijk sinds oktober nog maar volledig gevormd is. We zijn begonnen met twee: Aaron en Victor. Zij kennen elkaar sinds het eerste middelbaar en zijn dus al jarenlang boezemvrienden. Maaike en Victor hebben elkaar leren op de unief waar ze samen geschiedenis studeerden en Karel is er als laatste bijgekomen. We hadden wat moeite met het vinden van een drummer tot een vriendin plots vertelde dat ze leiding gaf aan iemand op de scouts die wel geïnteresseerd was!
Onze naam komt van een grottekening die teruggevonden is in het Spaanse Almeria die de naam Indalo draagt. In die streek wordt het teken gezien als een soort geluksbrenger voor reizigers. Toen Victor vijf jaar was is hij met zijn ouders naar Almeria op vakantie geweest en heeft zijn vader heeft er een ketting met dat logo gekocht. Het is een symbool dat hij al z’n hele leven kende en toen Aaron en Victor namen aan het zoeken waren voor hun band op restaurant in Boedapest kwam “Indalo” plots naar boven als optie. Het klonk goed en was makkelijk om te onthouden, zo simpel kan het zijn.
Hoe ziet jullie muzikale geschiedenis er uit en wanneer wisten jullie dat muziek spelen jullie passie is?
Dat was voor iedereen anders. Aaron en Maaike hebben van kleins af aan muziekschool gevolgd. Aaron klassieke gitaar, waarna hij zijn liefde voor gitaar niet meer is verloren. Na het 6de middelbaar en 9 jaar muziekschool had hij zin in andere uitdagingen. Op een elektrische gitaar thuis begon hij zijn eigen stijl te ontwikkelen. Hij voelde snel de behoefte om met andere mensen samen muziek te maken. Maaike is begonnen met viool en klassieke gitaar (later basgitaar). Ook Karel is beginnen drummen als klein manneke simpelweg omdat hij een drum het meest stoere instrument vond. Daarna heeft hij nog ruim 10 jaar les gevolgd bij een privéleerkracht. Bij hen zat de muzikaliteit er dus altijd al in. Victor is pas gitaar beginnen spelen in 2021. Hij droomde er al langer van om een instrument te leren en corona was de ideale mogelijkheid daarvoor.
Het is eigenlijk pas sinds een dik jaar dat we hebben beseft hoe leuk we het vinden om zelf muziek te schrijven en op het podium te staan. Niks geeft een grotere rush dan een geslaagd optreden in een energieke zaal.
Wie zijn jullie inspiratiebronnen en hoe zou jullie muziek het best omschreven worden?
De inspiratiebronnen zijn eindeloos en ook weer voor iedereen verschillend. Voor de Engelse muziek die we maken putten we inspiratie uit namen als Balthazar, The Backseat Lovers, Absynthe Minded, Jeff Buckley, King Krule, Mac DeMarco... Voor de Nederlandstalige muziek, waarmee we nu ook mee in de wedstrijd van Lokaal Kabaal staan, baseren we ons sterk op Gorki en Noordkaap.
We vinden het steeds een moeilijke vraag om een precies genre op onze muziek te plakken, omdat we van zoveel verschillende genres houden, maar we zouden onze sound het beste kunnen omschrijven als een fusie van alternatieve rock en indiepop, gekruid met een eigen catchy, melancholische ‘Indalo-toets’.
Voor welke band willen jullie graag het voorprogramma spelen en waarom?
Als we echt mogen dromen dan blijven we toch op eigen bodem, er is hier zoveel talent! Dan denken we bijvoorbeeld aan Absynthe Minded, dEUS, Balthazar of Intergalactic Lovers.
Wat maakt jullie anders dan andere bands?
Ik denk dat de manier waarop we maatschappelijke problemen verwoorden en in muzikale vorm proberen te gieten onze grootste kracht is. Onze teksten gaan vaak over actuele problemen en door die te verwoorden in het Nederlands komen die extra hard binnen. We schrijven zeker ook over de meer klassieke muzikale onderwerpen zoals de liefde (want hoe geraak je daar ooit over uitgepraat), maar het is denk ik de mix van de twee die ons ‘uniek’ maakt.
Wat wordt de volgende (grote) stap voor de band?
Het winnen van Lokaal Kabaal!
Haha nee, we zien wat er op ons pad komt! 26 april komt onze eerste ep uit Kijk Naar Haar, waarvan we de releaseshow in de Charlatan spelen in Gent. Daar kijken we allemaal heel erg naar uit. Dat is iets wat vorig jaar dezelfde tijd zo onbereikbaar leek, dat het moeilijk is om te voorspellen waar we volgend jaar zullen staan. We zien wat er komt en genieten van elke kans die we krijgen om ons ding te doen.
En wat is jullie favoriete plaat aller tijden en waarom?
Victor: Mijn favoriete plaat aller tijde verandert met de seizoenen, maar degene die ik al het meest heb opgelegd is 6 Feet Beneath The Moon van King Krule. De manier waarop hij op zo jonge leeftijd een perfecte sfeer kon scheppen met zijn muziek dat een fusie is van alles waar ik van hou, is op z’n minst bewonderenswaardig.
Maaike: Mijn favoriete album is al jarenlang hetzelfde, zonder enige twijfel: The Empyrean van John Frusciante. Ik ben altijd een grote fan geweest van zijn solowerk naast zijn werk met de Red Hot Chili Peppers, maar dit conceptalbum springt er voor mij echt uit. Zowel muzikaal als emotioneel gaat dit album van hoog naar laag, met een ietwat experimentele toon die mij enorm aanspreekt.
Karel: mijn favoriete album is een album waar ik super random op gebotst ben het heet Bismillah van Peter Cat Recording Co. Ik had het eens opgezet omdat ik de titel grappig vond maar toen ik het echt eens volledig uitluisterde, ben ik ook echt hooked geraakt aan het album. Het is zo een mooie opeenvolging van prachtige gelaagde nummers.
Aaron: Afgezien van de urenlange twijfel die deze vraag vervolgde, zegt mijn buikgevoel momenteel Dire Straits van Dire Straits. Mijn fascinatie met de speelstijl van Mark Knopfler is sindsdien niet meer vervaagd, integendeel…
Wat is het mooiste en het minst mooie aan muziek?
Het mooiste aan muziek maken is dat er geen regels zijn, wat je maakt is wat je maakt en of iemand het nu goed vindt of niet maakt in sé niet uit. Het is een prachtige vorm van zelfexpressie en een uitlaatklep waarin je jezelf kan terugvinden. Dat geldt ook als je gewoon naar muziek luistert, het is een soort metaforische roze zonnebril die je kan opzetten in donkere dagen, een slok koud water op een zonnige dag. Het is een gevoel dat mensen met elkaar verbindt, emoties oproept, ons doet voelen en ons doet leven
Op muziek zelf kunnen we moeilijk iets aanmerken, zoals gezegd, ieder zijn ding. Al ergeren we ons allemaal wel aan de nieuwe hits die eindeloos herhaald worden op de radio (Metejoor). Ook hebben we al gemerkt dat het voor ons niet super vanzelfsprekend gaat zijn om ons bezig te houden met alles wat erbij komt kijken in de muziekwereld. Social media posts, netwerken, het zit niet in onze natuur. Een werkpuntje dus !