Het gaat hard voor Harm Pauwels en diens band Leopard Skull. Het debuut Welcome Home krijgt de lovende recensies die het verdient en als kers op de taart mag de man uit Maldegem zeggen dat hij één van de finalisten van het popconcours Sound Track is geworden. Tijd dus om het één en ander uit te leggen…
Dag Harm, ik denk te mogen zeggen dat alles uitstekend gaat. Jouw plaat wordt overal goed ontvangen en je zit in de Sound Track-finale. Had je dit verwacht?
Nee, helemaal niet! Het is leuk om te horen dat mensen de plaat goed vinden, iets wat je natuurlijk hoopt als je een album uitbrengt, maar waarvan je weet dat het geen evidentie is in een heel diverse muziekwereld als vandaag. En de Sound Track-finale, daar ben ik ongelofelijk blij mee, helemaal niet verwacht ook, want de concurrentie is beresterk, stuk voor stuk topmuzikanten.
Iedereen kent jou van de undergroundscene, maar met al de aandacht lijkt de deur wel op de kier te staan voor wat ik maar zal noemen mainstream aandacht. Hoe voelt dat aan?
Haha, dat is kijken en afwachten hoe dat loopt, het is sowieso heel spannend, maar ik hoop er niet te hard op. Natuurlijk is het wel heel leuk dat Studio Brussel My Thoughts wat airplay gegeven heeft!
Welcome Home is natuurlijk ook een zeer gevarieerde plaat, het lijkt wel psychedelica voor dummies, in de zin dat zowat elke periode en invloed in jouw brein voorbij flusht. Is dat zo?
Klopt ergens wel, hoewel ik tijdens het maken van Welcome Home heel veel luisterde naar muziek van begin de jaren ’70, dus voor mij klinkt het meer als een emotiesynthese van wat ik luisterde op dat moment. Maar ik vind het fijn te horen dat je de plaat op deze manier aanvoelt.
Wie of wat zijn eigenlijk de inspiratiebronnen?
Todd Rundgren, Brian Eno, Kevin Ayers, John Cale, Steely Dan, Forever Pavot, The Beatles, Robert Wyatt, Foxygen, Lemon Twigs,… Ik heb ook een zekere interesse opgebouwd voor Franse filmmuziek van Alain Goraguer, Serge Gainsbourg, Jean-Claude Vannier,… Maar ook synthesizericonen als Klaus Schulze, Jean-Michel Jarre, Space-Art,… Alles wat ik leuk vind klinken en veel te veel om op te noemen!
Je plaat werd uitgebracht door het Belgische Exag’. Hoe kwamen jullie met elkaar in contact?
Charles Antoine Vanderborght, de drummer van Mountain Bike, drumde enkele nummers in op de plaat. Hij liet de demoversies of ruwe mixen horen aan zijn vriendin Noémi Gast en zij heeft uiteindelijk de stap gezet om ons in contact te brengen en zo geschiedde!
En deze keer geen cassette of zo, maar Leopard Skull op vinyl. Trots?
Zeer trots! Voelt lekker aan zo’n zwarte plak én al zeker met dergelijk schoon ontworpen hoes door Jan Vandeplancke!
Op plaat speel je bijna alles zelf. Een bewuste keuze?
Een heel bewuste keuze, ik heb al in veel bands gespeeld waarin er samen nummers geschreven werden. Dat betekent dat je met verschillende muzikanten samen moet overeen komen en compromissen moet sluiten. Ik had het gevoel dat ik het soms compleet anders zou doen klinken, dus besliste ik om alleen muziek te gaan maken. Door het zelf inspelen van de meeste instrumenten leer je soms muzikale ideeën op een compleet andere manier benaderen.
Het is ook leuk om nieuwe instrumenten te leren spelen natuurlijk, dat maakt het proces een pak uitdagender en zo kom je soms per ongeluk op een melodie dat het nummer zou kunnen afwerken.
En hoe los je dat dan live op?
Live komen de nummers tot zijn recht door Lenny, Pieter, Ebert en Bart. Vier goeie vrienden, vier goeie muzikanten. Zonder hen zou het in de soep draaien. Ze geven er ook een totale live-ervaring aan, want op repetities denken ze af en toe partijen uit die de nummers doen opleven of beter doen werken op shows.
Wie jouw plaat hoort zou wel eens durven denken “die Harm ziet ze vliegen”. Juist of niet juist?
Heel juist! Nagel op de kop!
Als gezegd kennen we Leopard Skull uit de Belgische undergroundscene. Die zit toch wel voor zo’n piepklein landje toch stevig in elkaar?
Ongelofelijk stevig en er lijken ook elke dag nieuwe hitmachines deze scene te betreden!
Het leuke aan zo’n scene is dat zo goed als iedereen elkaar kent, als het ware één grote familie met Bront, Budget Trash, Moar, King Dick, Pink Room, Alpha Whale, The Glücks, Frankie Traandruppel,…
Zou er niet eens iemand zijn schouders moeten zetten onder een vinylbox met alle hits van onze huidige undergroundscene?
Nooit gedacht van damn was ik maar in New York geboren in plaats van in Maldegem?
Haha, tot nu toe niet. Was ik in New York geboren had Welcome Home hoogstwaarschijnlijk niet geklonken zoals die nu klinkt. Misschien beter, misschien slechter, we’ll never know!
Soms voelt het aan of jij net als King Dick zo’n Ty Segall-figuur bent die op zijn slaapkamer 500 verborgen liedjes heeft liggen. Klopt dat?
500 lijkt me overdreven, maar ik heb veel demo’s en blauwdrukken liggen die me op dit moment niet meer interesseren of waarvoor ik nog geen tijd heb gevonden om ze de liefde te geven die ze verdienen.
Zelf vind ik dat jouw muziek sterk aanleunt bij de perfecte popsong. Hoe ziet zo’n perfecte popsong ervoor jou uit en kun je een voorbeeld geven?
Zeer lief dat je dat zegt. Ik ga nooit aan de slag met het idee dat ik nu eens de ideale popsong in elkaar ga steken, maar het belangrijkste is dat wat ik schrijf en speel een emotionele snaar raakt bij mezelf en dat ik de demo-versie tot 100 keer kan herbeluisteren zonder dat het me verveelt. Dus de perfecte popsong moet qua emotie en feel good zitten. Vervolgens denk ik dat het een kwestie is van de instrumenten kiezen die deze feel extra in de verf zetten en authenticiteit geven. Een voorbeeld geven vind ik zeer moeilijk, maar je hebt alomgekende genieën zoals Paul Mccartney, Supertramp, Steely Dan,…
The Beatles of Pink Floyd?
The Beatles! Hoe schandalig het ook mag klinken, maar ik begin me pas sinds enkele weken te verdiepen in het uitgebreide repertoire van Pink Floyd. Voorheen kon enkel Piper At The Gates Of Dawn mij interesseren.
Heineken of Cherry Coke?
Cherry Coke, je kan me altijd plezier doen met een frisdrankje met een spannende smaak!
Welke vraag zou jij graag eens beantwoorden, maar die men jou nog nooit gesteld heeft?
‘Wil je 10 miljoen euro van me waardoor je nooit meer hoeft te werken en hele dagen muziek zou kunnen maken en dingen doen waar je zin in hebt?’ Klinkt niet realistisch hé?
Misschien een tikkeltje realistischer: ‘Wil je de soundtrack schrijven voor mijn film?’ of ‘Wil je een plaat opnemen met een orkest?’