Laten we het even hebben over Kristof Souvagie. Niet alleen omdat hij een fijne gast is, maar ook omdat hij één van de trekpaarden is van twee briljante bands, ook al is het in feite een Dr. Jekyll en Mr. Hyde-verhaal. Met Beech (onlangs verscheen de nieuwe-schitterede-ep Teabag) toont hij zijn dagdromerige kant en met The Mary Hart Attack zie je de zwarte kant van zijn ego. Tien vragen aan Kristof!Welke rol speelt muziek in je leven?
Muziek is nogal alomtegenwoordig in mijn leven. Ofwel luisteren, ofwel zelf creëren. Als het even minder gaat, trekt de muziek er mij altijd wel weer doorheen. Het brengt ook mensen samen, dat vind ik misschien nog het fijnste. Een nummer maken blijft iets mysterieus, het kan uit het niets komen, dat blijft me steeds verbazen.
Wat is de eerste plaat die je in je leven kocht. Niet liegen!
Dat moet Big Willy Style van Will Smith geweest zijn. Grijsgedraaid. Ik heb ook heel wat cd’s van Thunderdome gekopieerd toen ik 12 was van, mijn goede vriend destijds, Mudasir Barlas. Ik herinner me ook Californication van RHCP gekocht te hebben. Vanaf dan begon het stilletjes aan de goede richting uit te gaan.
Welke artiest of band heeft jou op het podium meest geïmponeerd?
Dat moet Mogwai geweest. Ergens in 2003 op Pukkelpop. Die uitbarstingen, ik wist niet wat ik hoorde als zestienjarig manneke. Dan was er ook nog My Bloody Valentine’s reünie optreden op Primavera. Zo een cultband eindelijk live zien, met zicht op zee, mooi was dat! The War On Drugs blaasde mij een aantal jaren geleden ook redelijk omver. Ideale roadtrip muziek trouwens. Yo La Tengo in het oude Depot was ook memorabel, vooral met het instrumentale nummer I Heard You Looking.
Noem drie bands of artiesten van dit moment die we in het oog moeten houden.
The Spectors, ze brachten net een fijne single uit, het bleef dagen in mijn hoofd zitten. Radiostations hallo?
Pastel Ruins, blijkt een éénmansproject te zijn, maar ik heb net het goede nieuws ontvangen dat er een band wordt verzameld.
Voor de rest kijk ik uit naar de reünie van Oasis, de laatste platen van Liam en Noel bleven niet echt hangen.
Welke platenhoes vind jij de meest iconische?
Death From Above 1979; You’re A Woman, I’m A Machine. Worst Case Scenario van dEUS komt ook spontaan in me op.
Wat is volgens jou de meest ondergewaardeerde plaat ooit in jouw ogen?
Steamer Cry Wolf – A Common Story
Wat is volgens jou de meest overgewaardeerde plaat in je ogen?
Die plaat van Karen Damen allicht. Wat een snert programma, maar toch vind ik het lollig om soms eens naar te blijven kijken, tot grote ergernis van mijn vriendin. (lacht)
Welke plaat doet jou wenen?
Wenen zal ik niet snel doen, maar ik krijg nogal een weemoedig gevoel van het nummer It’s Okay van Land Of Talk. Misschien licht het aan de melancholische gitaarstemming, ik weet het niet.Mocht jij voor 24 uur in de huid mogen kruipen van iemand anders, niet noodzakelijk een muzikant. Wie zou het zijn, en wat zou je dan doen?Mag het ook een beest zijn? Mijn kat Fons, hele dagen luieren en eten stelen vanop tafel, ideaal.
Noem eens het meest gênante moment uit je artiestenleven!
Dat moet nog niet zo lang geleden geweest zijn. Mijn allereerste tour met The Mary Hart Attack, zeer low budget. De eerste dag van de tour, in Rennes, Frankrijk, platte band, we mochten meteen een andere geïmproviseerde slaapplaats zoeken. En de andere twee leden werden die avond ook nog eens bestolen (weeral-lacht) door een aantal vredelievende Bretoenen.