Op 11 november maakt Het Depot zich weer op voor een punkfeestje onder de noemer Breaking Barriers. Bezieler Malcolm Nix had een praatje met Stef Irritant.
Het is op voorhand niet heel duidelijk wie deze vragen zal beantwoorden, want het soloproject is een echte band geworden. Is dit een bewuste zet om een geheel van samenwerkende mensen te vormen of is dit gewoon een praktische oplossing om de songs live beter te kunnen brengen?
Is met de tijd zo wel gegroeid, in het begin waren er vele gasten en ledenwissels maar na een tijdje was ik wel op zoek naar een vaste bezetting. Ik had het op dat moment wel echt gehad om telkens opnieuw mensen te moeten inwijden in de wereld van KTAOABC en gaandeweg is er dus een vaste band gekomen. Ondertussen praten we dezelfde taal, wat de muziek alleen maar ten goede komt.
Het is nu wel een echte live-band, maar ik heb gemerkt dat er in de nabije toekomst niet zo heel veel concerten zijn gepland. Wat geniet uw voorkeur: veel spelen om zo veel mogelijk nieuwe toeschouwers aan de band bloot te stellen of slechts selectief spelen en er zo voor te zorgen dat elk concert iets speciaal is waar mensen lang op voorhand naar uitkijken?
Veel spelen! Maar jammer genoeg kunnen we dat als band niet altijd kiezen. Je brengt een plaat uit, doet daar promo rond en hoopt dan dat er genoeg concertorganisatoren warm worden om jou als band te vragen. Tegenwoordig duurt die periode van platenrelease tot laatste concert van die plaat voor een underground band als KTAOABC zonder airplay jammer genoeg maar een dik half jaar tot 10 maanden. Daarna wordt het nog moeilijk om concerten te vinden en moet je als band aan een nieuwe plaat beginnen.
Het mainstreamsucces blijft uit, maar dat geldt natuurlijk voor zowat elke band die zich niet op voorhand laat klaarstomen door een marketingteam. Een cultstatus is aangenaam en artistiek bevredigend, maar is het financieel wel leefbaar voor mensen om muzikaal hun eigen koers te blijven varen?
Je zou versteld staan hoe weinig muzikanten van hun muziek kunnen leven. In België waarschijnlijk nog geen 10%, dus dat wil zeggen dat nagenoeg iedereen moet bijklussen om rond te komen. Nochtans vind ik dat een gezond uitgangspunt. Als je financiëel op het droge staat, hoef je je niet in te spannen om een plaat te maken die geld moét opbrengen. Dus dan maak je interessantere muziek! Daarnaast zijn wij niet uit op mainstreamsucces omdat wij nuchter genoeg zijn dat dat niet aan de orde is voor onze muziek, laat staan een doelstelling om te behalen. Wel hopen we op genoeg aandacht via promo en dergelijke om zoveel mogelijk te kunnen spelen, want dat is toch wat de meeste muzikanten echt willen.
Ik wil jullie even een stelling voorleggen: ‘Niet-professionele muzikanten die daarnaast nog een andere (lees: “echte”) job hebben, zijn eigenlijk onafhankelijker dan professionele muzikanten. Zij zijn immers niet afhankelijk van het publiek om hun dagelijks brood te verdienen en kunnen daardoor veel meer hun zin doen.’ Wat is uw mening hierover?
Ik denk dat alle muzikanten veel minder stress zouden hebben om het ‘te maken’ indien ze hun schaapjes op het droge hebben.
Hoe zit het eigenlijk met de platenverkoop? Kommer en kwel, zoals de muziekindustrie ons wil laten geloven, of valt het nog wel mee? En verkopen jullie nu eigenlijk meer vinyl dan cd’s of is die opmars van de ouderwetse lp ook weer een ongefundeerd verhaaltje dat de media blijven vertellen zonder de feiten te controleren?
Onze platenverkoop tijdens concerten blijft toch overwegend een cd-verkoop, vinyl mag misschien in de lift zitten maar dan bij een kleinschaliger, doch koopgraag, publiek. Cd’s zijn goedkoper en voor een nieuw publiek dan ook een aangenamere introductie voor onze muziek. De die-hard fans zullen sneller vinyl aanschaffen. Voor de rest vermoed ik dat de muziekindustrie haar schaapjes wel op het droge houdt. Blijkbaar is de zomer goed geweest voor een kantelmoment in aankoop van muziek, waarbij online streaming diensten voor de eerste keer hoger scoorden dan de cd- of vinyldrager. En die streamingdiensten gaan natuurlijk hand in hand met de major labels.
Wat vinyl betreft, merk ik wel dat jullie een typische “lp-band” zijn. Hebben jullie er ooit aan gedacht ook singles uit te brengen? Is daar volgens jullie nog een publiek voor of is dat een medium dat zijn beste tijd heeft gehad?
Vinyl is, hoe je het draait of keert, toch het betere en knappere medium onder de muziekdragers. Cd heeft een beetje een wegwerpstatus, terwijl vinyl in de platenkast van je living thuishoort. Vinylsingles zijn geweldig maar helaas voor een DIY band onbetaalbaar. Als je prijzen vergelijkt van 10”, 7” en 12” dan kan je als kleine band en label niet zomaar lp’s en vinyl singles doen. Record Store Day vangt die exclusiviteit voor een stuk op maar zomaar albums, remixes, singles op vinyl uitbrengen kon enkel tijdens de hoogdagen van de muziekindustrie tot de opkomst van het internet even alle fundamenten wegblies.
De single is natuurlijk een typisch verschijnsel uit de oldschool punkperiode, toen bands aan de lopende band 7”s en slechts af en toe een echte lp uitbrachten. Heeft KTAOABC nog een band met de punkscène of is dat niet meer dan onderdeel van jullie achtergrond?
Enkel ikzelf heb een geschiedenis in de Gentse punk- en kraakscène van eind jaren 90 / begin 2000. De rest van de band komen uit andere, diverse windrichtingen. Deze geschiedenis is voor mij nog steeds een belangrijke waarde in mijn leven en muziek. Ze heeft mij gevormd en mijn leven gekleurd en alhoewel ik met gemengde gevoelens terugkijk, vind ik de basis van ‘mijn’ vorming zeer waardevol. En dan heb ik het over het DIY-gebeuren, ook niet-muzikaal, waarbij de meesten onder ons iets waardevol hebben, en velen nog steeds, trachten op te bouwen.
Op 11 november spelen jullie op de tweede editie van het Breaking Barriers festival in Het Depot. Ik citeer even de website: “Het festival staat ook volledig in het teken van bands die de grenzen van de oorspronkelijke punkscène hebben verkend en misschien zelfs overschreden.” en “Deze dag is opgedragen aan zij die een onafhankelijke koers varen en dat ook zullen blijven doen.” Slaat dit volgens jullie ook op KTAOABC? Voelen jullie zich thuis in een dergelijk concept?
Ik kan mij niet inbeelden ooit een andere koers te zullen varen, misschien wel muzikaal, maar inhoudelijk zal de rode draad steeds dezelfde zijn. Dit draad is ontstaan in de punkscene en is ondertussen toch al ver doorgetrokken, van folk naar wave en hopelijk nog veel verder. Onafhankelijkheid is niet per se een betrachting, maar vermits er muzikaal weinig compromis gemaakt wordt om mainstream te klinken, zal KTAOABC gedoemd zijn om onafhankelijk te blijven werken.
De andere bands op de affiche zijn Red Zebra, The Bollock Brothers, Struggler en het gloednieuwe Donder, Hel & Hagel. Voelen jullie een zekere verwantschap met die bands of zijn het gewoon muzikanten die daar toevallig ook zullen spelen?
De muziek van de meeste andere bands op de affiche is ons zeker niet onbekend, maar enige verwantschap is er niet echt, vermoed ik. Misschien is KTAOABC wel de vreemde eend in de bijt aangezien wij niet echt met een bepaalde muzieksubcultuur aansluiting zoeken en vinden. KTAOABC speelt over de muziekgenres heen!
Heeft het eigenlijk nog zin tegendraadse muziek te maken? Kunnen jullie zich nog motiveren om tegen de stroom in te blijven roeien, goed wetende dat gestroomlijnde marketingconcepten met alle aandacht van de media en het grote publiek gaan lopen?
Het is vaak frustrerend om te zien hoe de muziekindustrie de touwtjes in handen heeft, maar het spel meespelen is voor ons geen doelstelling. Tegendraads zijn evenmin. Wij maken gewoon muziek die, in de eerste plaats, voor onszelf inspirerend is. Het is dus gewoon een kwestie van smaak en energie die ons van plaat naar plaat brengt. Daarnaast willen ook wij dat onze plaat geen slag in het water is, maar de juiste aandacht krijgt in pers en media. En daarbij gaan we wel in zee met labels en bookers die ons daarbij kunnen helpen.
Tot slot nog een vraag over de bandnaam. Stoort het jullie eigenlijk dat veel mensen die naam afkorten tot KTAOABC, wat in alle eerlijkheid toch niet zo bijzonder vlot klinkt of leest? Hebben jullie er ooit aan gedacht die naam te veranderen in iets gebruiksvriendelijker?
Ik vind de afkorting wel een visueel mooie samenstelling van letters en gebruik de afkorting heel vaak op sociale media om nieuws aan te kondigen. Bij onze vijfde plaat ‘Weltuntergangsstimmung’ was zelfs de volledige naam weggelaten op de platenhoes. Een andere naam zou enkel gebruikt worden om een zijproject of zoiets te duiden.
MALCOLM NIX