Voor singersongwriter Ilayda Ciçek, ILA, was het afgelopen jaar een sneltrein. Met haar pittige melancholie en ruwe stem gaat ze door merg en been. Eén van haar eerste optredens was de finale van Limbomania 2017. Daar behaalde ze meteen de tweede prijs. Vanaf toen ging de bal aan het rollen. ‘Ik heb altijd het gevoel dat ik niet verbeter, maar als ik terugkijk op het afgelopen jaar is dat wel zo.’
Verder in dat jaar werd ze geselecteerd voor Humo’s Rock Rally 2018 en enkele dagen na Limbomania 2017 voor De Nieuwe Lichting 2018 van Studio Brussel. ‘Ik was mijn materiaal uit de wagen aan het laden voor de opnames van een livesessie toen Studio Brussel belde,’ zegt Ilayda,’ ze vertelden me dat ik was geselecteerd, maar ik wist niet eens meer dat ik me had ingeschreven.’ De singersongwriter speelde ook op ons Luminous FEST. En binnenkort een tweede keer!
Op 22 februari in datzelfde jaar nam Ilayda een akoestische ep op. De vier nummers hierop zijn live ingespeeld. ‘Als ik de ep met een volledige band zou opnemen dan zou het contrast te groot zijn met mijn liveoptredens’, zegt Ilayda. In de toekomst wil ze wel meer instrumenten toevoegen, maar op een rauwe manier. ‘Ik zeg altijd less is more, ik probeer alles eenvoudig en rauw te houden.
Om haar eigenheid te behouden wil Ilayda zich zo min mogelijk laten beïnvloeden door anderen in haar project. Zeker nu ze zich volop concentreert op het maken van nieuwe muziek en zoveel mogelijk optredens geven.
Eerlijkheid duurt het langst
De depressieve toon van Ilaydas muziek staat haaks op haar karakter. Ze staat ontzettend vrolijk in het leven en beschikt over de kunst om met alles te lachen. Humo beschreef haar muziek ooit als melancholisch hikken in een onbestaand dialect. ‘Ik vond dat een heel grappige recensie en ik vind het leuk om te lezen hoe andere mensen mijn muziek zien’, aldus Ilayda. ’Ik wist dat ik een slechte voorronde had gespeeld, dus slechte commentaar zat er aan te komen.’ De pittigheid in haar nummers is wel kenmerkend voor haar. ‘Ik kan soms wat ruw uit de hoek komen of bot reageren, maar dat is vaak niet zo bedoeld’, zegt ze. ‘Ik vind het gewoon belangrijk om altijd eerlijk te zijn.’
Die eerlijkheid heeft Ilayda van thuis uit meegekregen. De zangeres leeft in een van oorsprong Turks gezin met een opvallend progressieve kijk op de wereld. ‘Op mijn 16de ben ik uit de kast gekomen en mijn ouders hebben dat heel goed opgevangen’, zegt ze.
Therapie
Op jonge leeftijd heeft Ilayda de basis gelegd van haar muzikaliteit. Ze volgde twee jaar notenleer met vijf andere leerlingen. Ze kwam erachter dat dit haar niet lag en ging les volgen bij een lokale leerkracht. Die had een houten schuur met een studio middenin een bos. Daar leerde ze de basis van het tokkelen op gitaar. ‘Ik tokkel ontzettend graag en dat komt ook terug in mijn nummers, het is zelfs verslavend op den duur’, lacht ze.
Ilayda probeert inspiratie te halen uit een breed spectrum, maar is absoluut tegen het kopiëren van muziek. ‘Ik probeer altijd een buitenbeentje in mijn muziek te steken, ik vind het verschrikkelijk om naar een optreden te luisteren waarbij je niet eens hoort wanneer ze het volgende nummer spelen.’ De nummers van ILA zijn een uitzonderlijke combinatie van pittig en breekbaar. ‘Ik verlies mezelf altijd in mijn nummers, het is leuk om niet de hele tijd ingetogen te blijven en af en toe er wat pit in te steken.’
Ilayda probeert inspiratie te halen uit een breed spectrum, maar is absoluut tegen het kopiëren van muziek. ‘Ik probeer altijd een buitenbeentje in mijn muziek te steken, ik vind het verschrikkelijk om naar een optreden te luisteren waarbij je niet eens hoort wanneer ze het volgende nummer spelen.’ De nummers van ILA zijn een uitzonderlijke combinatie van pittig en breekbaar. ‘Ik verlies mezelf altijd in mijn nummers, het is leuk om niet de hele tijd ingetogen te blijven en af en toe er wat pit in te steken.’
Die breekbare toon heerst ook in de teksten van ILA. Ze schrijft vaak over een gevoel dat ze heeft in een bepaalde periode. ‘Ik heb altijd een schrift bij me en als er iets in me opkomt, schrijf ik dat uit in volledige teksten, daaruit haal ik dan stukjes die ik in mijn teksten steek.’ Dit proces verloopt af en toe ook moeizaam. ‘Ooit gaan er weken voorbij dat ik niks krijg geschreven, wanneer het dan wel plots komt is dat het mooiste gevoel wat er is.’
Als de zangeres zelf geen muziek zou maken, zou ze graag voor andere artiesten teksten schrijven. ‘Het werkt heel therapeutisch voor mij, ik zit dan echt in mijn eigen wereld.’