Het Gentse Himshe bracht onlangs twee knappe singles, Stay en Constrict, uit waar we zwaar van onder de indruk zijn. Op 6 maart verschijnt hun debuut-ep. Wij hadden een gesprek met frontvrouw Selien Hoessen.
Voor de debuut-ep Stay, die op 6 maart verschijnt, deed Koen Gisen de productie en zorgde Naomi Sijmons (Reena Riot) voor de backings. Voor een debuut is dat wel knap dat je zo’n mooie namen kan strikken. Hoe ben je bij hen gekomen? En hoe heb je hen overtuigde voor om met jullie te werken?
Ja, dit was eigenlijke gewoon een kwestie van contact zoeken. Ik had een lijstje gemaakt van producers waarmee in een samenwerking wel leuk zou achten. Koen was de eerste op mijn lijst. Ik heb hem gecontacteerd. Daarna zijn we samen iets gaan drinken. Ik stelde mijn muziek voor en mijn referenties. Hij zei ‘ja’.
Soms kan het leven simpel zijn. Uiteraard was ik niet zo zelfzeker en had ik niet verwacht dat hij op mijn vraag ging ingaan, maar soms moet je gewoon je dromen nastreven en worden deze werkelijkheid. Wat Naomi betreft. Voor de opnames raakte ik wat onzeker over mijn stem. Ik ben immers geen geschoolde zangeres. Ik ben eigenlijk in sé toetseniste. Ik volgde een opleiding klassieke piano. Vanuit mijn onzekerheid ging ik op zoek naar een zanglerares. Zo kwam ik bij Naomi. Doorheen de lessen vroeg ik haar om backings te zingen op de ep. En ook zij ging op mijn vraag in. Leuk hé!
Jullie maken muziek onder het motto: “Making full-candy coloured sounds in a gray colourless world”. Maar de eerste single Constrict klinkt toch vrij donker, net als de ander songs op de Himshe vi.be pagina. Zien wij het verkeerd of hebben we het motto verkeerd begrepen?
Ja ik begrijp je vraag zeker. ‘Donker’ is zeker een term die je op onze muziek kan plakken. Toch proberen we ook lichtheid, speelsheid en dansbaarheid in de muziek te brengen. Wat ons betreft zijn de nummers niet eenzijdig donker en zwaar. Ze kunnen uptempo en opzwepend zijn. We proberen zo alle aspecten van ons maatschappelijk beeld weer te geven. Er is immers veel grijs en niet alles hoeft zwart of wit te zijn, soms is het zelfs beide. Wanneer het nummer eerder donker aanvoelt, kan de tekst dan soms weer verlichtend zijn of omgekeerd. Een optreden van Himshe zal dan ook nooit eenzijdig als zwaar of donker aanvoelen, tenminste zo voel ik het toch aan. Maar misschien beslist de luisteraar daar anders over en moet ik je vraag wel ter harte nemen 😉
Is Himshe een band of een solo-project waar je live steun krijgt van je vaste muzikanten?
Himshe is absoluut een band. Zonder muzikanten zou Himshe immers niet bestaan en ik ben mijn muzikanten daar dan ook bijzonder dankbaar voor. De drie mannen die nu mee Himshe ondersteunen zijn volledig mee met mijn verhaal en dat betekent enorm veel voor mij. Ze steunen mij in alles wat ik doe en dat voelt bijzonder goed. Wat echter wel waar is dat ik, Selien Hoessen, de band draag. Daarmee bedoel ik: muzikaal/commercieel/logistiek/promotioneel/bookingsgewijs… De composities/nummers/schetsen schrijf ikzelf op mijn pc. Daarna maken mijn muzikanten daar een live-interpretatie van. En het eindresultaat, komt er pas nadat het volledig klinkt zoals ik het voor ogen had. Himshe is dan ook zeker geen dictatuur, anders schreven we nooit Constrict 😉 Een band heeft nu eenmaal een leider nodig en dat werkt goed zo maar als ik twijfel kan ik ook altijd, en ook voor om het even wat, bij mijn muzikanten terecht.
Zit de invloed van David Lynch in de nummers? Want er worden wel wat referentie naar hem gemaakt op jullie website.
De Lynchiaanse sfeer kan je vooral halen uit de dualiteit die in elk nummer terug te vinden is. Persoonlijk vind ik menselijke zielen doortrokken van dualiteit. Het is voor mij dan ook een enorm inspiratiebron voor het schrijven van nummers. We kunnen bijvoorbeeld heel erg houden van mensen maar soms lijken we die ook het meest te haten. Dat kan dan een beeld zijn dat ik in een nummer doortrek. We willen ‘iets’ maar tegelijk willen we dat eigenlijk helemaal niet (Naked Shoulders). We dromen allemaal van de eeuwige liefde maar zijn dan soms toch te bang om ons te binden, of hebben last van ‘the fear of missing out’. Zoals David Lynch erin slaagt om moord of overspel met enige lichtheid/humor te overstijgen, zo probeer ik dat bijvoorbeeld in Naked Shoulders.
Op de single Constrict zing je over dat de mensen die veranderen in ongevoelige robots, zie je toekomst zo zwart in?
Neen helemaal niet eigenlijk! Ik zie mensen als zeer krachtige wezens. Toch schrikt het massa-gebeuren/kuddegedrag mij soms af. De impact van indoctrinerende ideologieën, de impact van een groep op een individu is immers groot. Ik wil vooral pleiten om mensen als individuen te zien, dit houdt alles menselijker. Wanneer we mensen in groepen, rassen of ideologieën dwingen, hebben we de neiging om alle nuance te verliezen. Het is op die manier veel makkelijker om te ontmenselijken. Als muzikant ga je ook je zorgen van je afschrijven of heb je de naïeve idee iets te willen bijbrengen aan wat je liever niet ziet gebeuren. Zwart is het dus niet, eerder hoopvol, me dunkt.
Wat is het verhaal achter de groepsnaam?
Ja die groepsnaam is er inderdaad niet zomaar gekomen. Ludiek vertaal ik het vaak als ‘Manwijf’. Het is immers zo dat ik enige tijd nodig had om met mijn persoonlijke project naar buiten te komen. Ik heb het gevoel mij erg kwetsbaar op te stellen door alles écht te doen zoals ik het nu net wou en nu dus ook doe. Dus ik had wat moed nodig (ik moest wat kloten laten groeien, bij wijze van spreken). De bandnaam is hier de bijna letterlijke vertaling van. Verder moet ik ook toegeven dat veel vrouwen van mijn generatie, raar naar mij kijken: “Hoe speel jij dit klaar?” Ik ben immers naast muzikante en werkneemster, ook moeder. Vele vrouwen hebben bewondering voor mijn muzikale inzet, maar zeggen er al snel bij dat zij dit niet zouden kunnen omwille van hun gezinsleven. Het is inderdaad geen evidentie. Ik ben helaas geen moeder dit zich kan wegcijferen door ‘het moeder zijn’ alleen. Ik heb een uitlaatklep nodig, voor mannen lijkt dit evidenter. Als het gezin uitbreidt, lijken zij gewoon met hun leven voort te gaan. Voor vele vrouwen, valt dat leven even stil. Het ene is niet beter dan het ander. Dat is geen waardeoordeel. Ik stel gewoon vast dat ik iets anders nodig heb om goed te kunnen functioneren als moeder.
Is er bepaalde artiest of band waar je Himshe zelf zou mee vergelijken en waarom?
Dat vind ik een uiterst moeilijk vraag. We hebben ook niet de bedoeling een kopie te zijn van iets of iemand. Maar als ik dan toch inspiratiebronnen moet opnoemen dat zal ik ook hier heel Himshiaans antwoorden (lees: in uitersten/extremen), gaande van Portishead tot Einstürzende Neubauten of van Max Richter tot Tricky. Bands waar ik wel erg door geïnspireerd ben geraakt, zijn: Emily Wells, Fever Ray, Michel Gurevich en ook wel Perfume Genius.
Is het gemakkelijk om jouw gevoelens te uiten in de muziek?
Ja absoluut, ‘that’s the way’ eigenlijk, daarom doe ik het ook! Natuurlijk hoef je dat niet letterlijk te interpreteren. De teksten gaan bijvoorbeeld niet altijd over mijn persoonlijke leven/gevoel. Maar elk gevoel kwam ik wel ergens tegen, al was het dan misschien in een andere context. Via muziek speel je dingen van je af. Het is erg helend. Ik kan het iedereen aanraden!
