Ze komen uit Diest, heten Gull House en ze hebben via Ronny Rex en Pang Pang Records – altijd goed om de kwaliteitssticker boven te halen – een eerste ep uit. Een verzameling noisepunksongs van onder de 2 minuten. Ideaal om samen met uw lief op straat te lopen meebrullen of tegen jezelf in de spiegel van de living. Nu al één van onze favoriete releases van 2024 en dus reden genoeg voor een babbel met zanger Bram Sels.
Gull House is een vrij nieuwe band. Hoe is alles tot stand gekomen?
Bram: We speelden intussen meer dan 10 jaar samen in Coma Commander en het werd tijd voor iets nieuws. Eigenlijk zochten we gewoon een goed excuus om los te komen van een soort waarmerk en gewoon te doen waar we zin in hadden. Sleutelen aan een nieuwe sound, nieuwe nummers maken, het geeft wel energie en vrij snel voelde het goed om dat in een nieuwe band te gieten.
Wie de Belgische underground kent, weet wie Ero Guro en Coma Commander zijn. Ik veronderstel dat jullie reeds een tijdje aan het bezinnen waren om iets samen te doen?
Het is iets dat wel wat vanzelf gekomen is. Je voelde gewoon dat er een soort drang was om nieuwe dingen te proberen, gewoon carte blanche te krijgen en je eigen vooroordelen over wat wel of niet binnen een genre past aan de kant te schuiven. Dan begin je daarmee en smaakt het snel naar meer. Zoiets.
Zelf noemen jullie het Kempenpunk, ook al komen jullie uit Diest. Dit vraagt toch om een beetje uitleg!
Hah, die naam hebben wij er zelf niet opgeplakt, maar het is wel een term waar ik me in kan vinden. De Kempen is zonder twijfel de regio waar we met vorige bands het meest gespeeld hebben dus we zijn er in ieder geval kind aan huis.
Als je het aan mij vraagt, maken jullie kabaal die de mens gelukkig maakt?
Dat hoor ik graag! Maar het is misschien niet zo vreemd, we hebben bewust gekozen om met de lyrics en zanglijnen de positieve kant op te gaan. Geen teksten die letterlijk over overdosissen of de teloorgang van de staat gaan, maar onderwerpen die misschien wat abstracter zijn en op die manier meer tot de verbeelding spreken. Ik hou wel van zaken die er niet te dik op liggen, maar onderhuids toch diep kunnen gaan.
Maken jullie je buren daar ook blij mee?
Nog geen last van gehad, maar we repeteren in een goed geïsoleerd jeugdhuis en stoppen stipt om 10u, dus dat zal er ook wel wat mee te maken hebben.
Je kan de muziek gemakkelijkheidshalve neerzetten als noisepop, maar ik hoor er zo veel meer in, want jullie voegen er altijd wel iets aan toe waardoor het net iets anders wordt. De invloeden in jullie muziek zijn niet te tellen. Welke zijn de voornaamste?
Ergens is de term Egg-punk eens gevallen, misschien zit dat stroperige geluid er voor wat tussen. We proberen ons in ieder geval niet door één genre of band te laten inspireren maar gewoon te doen wat juist voelt op dat moment. Ervaring maakt wel dat we met deze vier mensen altijd bij een coherente sound zullen uitkomen, dus ik heb niet te veel schrik om op te zoeken wat er in verschillende windrichtingen te rapen valt.
Jullie hebben een eerste ep opgenomen. Het kon bijna niet anders of jullie kwamen bij Ronny Rex en Pang Pang Records terecht?
Ronny Rex is wel de granddaddy van de Diestse underground dus een plaat bij hem uitbrengen is wel een kleine seal of approval. Als ik die sticker met die gele kroon ergens zie, dan weet ik gewoon dat ik op een goede plek ben. Via Ronny kwamen we ook terecht bij Pang Pang Records waar we meteen superwarm onthaald werden. Het gedroomde labelcombo voor onze eerste worp dus.
Jullie hebben een patent op korte nummers. Daarmee is de pret vlug afgelopen, anderzijds is het de ideale lengte. Jullie hebben iets tegen songs van 5 minuten?
Niet per se. Ik geloof wel dat elk nummer z’n lengte heeft, en soms is het gewoon een krachtiger statement om een dikke streep te zetten dan een lange lijn die alle kanten uitgaat. In het verleden hebben we ons net iets te vaak laten leiden door het idee dat een nummer een bepaalde lengte moet hebben, terwijl ik ervan overtuigd ben dat resoluut knippen tot enkel de essentie overblijft, de juiste manier is. We hebben intussen wat nieuwe nummers die langer zijn, maar het is dan telkens omdat dat gewoon juist aanvoelt bij die nummers. Omdat een langere opbouw nodig is om het verhaal juist te brengen. Of we ooit aan 5 minuten gaan geraken is nog wel de vraag.
Hoe vertaalt dat zich live? Een optreden van 20 minuten?
Exact. In onze huidige set hebben we ervoor gekozen om zelfs bindteksten overboord te gooien. Twee dreunende blokken van elk vier of vijf nummers, met tussenin net genoeg tijd om van een pint te drinken en dan terug verder te knallen.
En wat brengt de toekomst, of wat willen jullie dat die brengt?
Meer shows en meer nummers. Beide staan al op de planning, maar we hopen op de golf door te surfen en in ieder geval nog een ep uit te brengen in het voorjaar.
Wat is je favoriete plaat aller tijden en waarom?
Hmm, dat zou wel eens Jagged Little Pill van Alanis Morisette kunnen zijn. Het zit ‘m denk ik in de lyrics en hoe persoonlijk die zijn, maar ook hoe die plaat me instant terug naar de 90’s brengt. Ik zou het een guilty pleasure noemen, maar fuck it, ik voel me niet schuldig als ik ‘m opzet, het is gewoon een goeie plaat.
Met wie zou je het niet erg vinden om 8 uur mee in een lift te zitten en wat zou je dan doen?
Op voorwaarde dat er een krat Cara is: de rest van de band. Ik denk dat die 8 uren als 8 minuten zou voelen. Als het een idool moet zijn, misschien Neil Gaiman. Ik heb enorm veel respect voor zijn werk, maar ook voor hoe hij als mens in het leven staat.
Facebook – Instagram – Ronny Rex – Pang Pang Records