Onlangs bracht de Vlaamse band Garbage Dreams de knappe ep The Fastest Airplane Is Denial uit. Een ideaal ogenblik dus om aan zanger en gitarist Mathias Balemans te vragen om de band eventjes voor te stellen.
Laten we eerst maar eens beginnen met die naam, Garbage Dreams. Waar hebben julie dit gevonden?
Ik was in Humo de televisieprogrammatie aan het lezen, toen mijn oog plots viel op de naam Garbage Dreams. Het bleek een film over Egyptische kinderen die op een vuilnisbelt leven, een thema waar onze muziek totaal geen connectie mee heeft. De naam sprak me echter aan, en de rest was ook snel overtuigd. Zelf hebben we de film nog steeds niet gezien, hopelijk komt het er snel van.
Als je de bio moet geloven is de band ontstaan door het feit dat jij geen zin had in het afleggen van je herexamens. Ik veronderstel dat je ouders een vreugdedansje maakten met deze beslissing?
In die zomervakantie had ik net mijn eerste jaar op de universiteit achter de rug, en ik besefte dat ik in de foute richting zat. Mijn ouders hadden hier begrip voor en verplichtten me niet om mijn herexamens alsnog mee te doen, waardoor ik veel tijd had om nummers te schrijven. Ondertussen heb ik al twee jaar van mijn nieuwe studie achter de rug, dus mijn ouders hebben niet te klagen over mijn studiecarrière.
Vrij vlug namen jullie een mini-cd op, en ook stonden jullie in een behoorlijke korte tijd op de Rock Rally. Het is bijna de weg die iedere Vlaamse band moet afleggen, maar wat vinden jullie zelf van dit soort wedstrijden. Een springplank of een obstakel die je niet kan ontwijken?
Ver geraken in Humo’s Rock Rally is een droom die bijna alle beginnende Belgische muzikanten koesteren denk ik. Persoonlijk herinner ik me dat ik de juryverslagen van de editie van 2012 las, en ik gefascineerd was door al de bands en de vaak harde en grappige commentaren. Mijn romantisch beeld is na onze eigen deelname enigszins bijgesteld, maar het is en blijft een onvergetelijke ervaring. Het tofste vond ik dat je veel andere, goede bands leert kennen, en dat je de kans krijgt om op professionele podia voor een aandachtig publiek met kennis van zaken te spelen. Onze plaats in de halve finale beschouw ik als een teken om door te gaan met Garbage Dreams, en een motivatie om nog meer aan onze muziek te werken. In dat opzicht is de Rock Rally zeker een springplank geweest, ook ter bevordering van naambekendheid is de invloed van zulke wedstrijden niet te onderschatten.
Op het net zie je diverse beschrijvingen van de muziek van Garbage Dreams. Zelf vond ik het radiovriendelijke indiepop dat wel wat naar Tame Impala ruikt, of heb ik het volledig mis?
Dat lijkt me een vrij correcte analyse van onze muziek. Het maakt me weinig uit in welk genre iemand ons wil plaatsen of met welke bands we vergeleken worden, iedereen hoort er vaak andere dingen in en dat begrijp ik.
Jullie cd is volledig in eigen beheer opgenomen. Hoe waren de reacties, en wat was het leukste wat iemand er over heeft gezegd?
De reacties waren overwegend positief, wat altijd tof is om te horen over iets waaraan je lang hebt gewerkt. Ik kan er niet direct één reactie uitpikken die het leukste was.
Het geluid die we op deze ep horen, is dat nu het definitieve geluid van Garbage Dreams?
Dat is zowel voor jou als voor ons een open vraag. We zijn nu druk bezig met het schrijven van nieuwe nummers, dus zullen we zien welke kant die opgaan. Over het algemeen tracht ik de sound vrij consistent te houden, maar soms vraagt een nummer om een andere aanpak. Bij onze volgende release zullen we het definitieve antwoord op deze vraag pas weten!
Hoe zit het met de optredens, vlot dat een beetje? En terwijl we het er toch over hebben, waarom moeten mensen naar jullie concerten komen?
De optredens stromen langzaamaan binnen, ja. We doen er ongeveer een tweetal per maand. Ik denk dat het ons nog aan bekendheid ontbreekt om echt veel optredens te spelen, maar daar proberen we met elke show verandering in te brengen. Het blijft de beste manier om jezelf als band te promoten. Waarom mensen naar onze optredens moeten komen? Ze worden ondergedompeld in een dromerige sfeer die perfect is voor een mooie avond.
Iedere band heeft een wens, vertel ons die van jullie…
Een vaste waarde worden in België in ons genre, waardoor we ook kunnen gaan toeren in het buitenland.
Wat zijn de onmiddellijke toekomstplannen?
We zijn momenteel bezig met het schrijven van nieuw materiaal. Bovendien gaan we deze zomer een livesessie opnemen, die zal vermoedelijk in september te bekijken zijn.
Wat is je favoriete plaat aller tijden en waarom?
Voor mij persoonlijk is dat Berlin van Lou Reed. Na zijn noise-escapades met The Velvet Underground en zijn hitplaat Transformer is het de eerste plaat waarop hij de luisteraar echt meeneemt in een verhaal. Ik vind dat er in elke song op Berlineen bepaalde hook zit waardoor je hem meteen opnieuw wil beluisteren, en ik ken weinig andere platen waarbij dat het geval is. Het is bovendien een trieste plaat en daar hou ik van.
Met wie zou je het niet erg vinden om acht uur alleen mee in een lift te zitten en wat zou je dan doen?
Moby. Ik zou hem zijn levensverhaal laten vertellen, ik vind hem een heel interessante en inspirerende persoon.
Het laatste woord is aan jullie…
Verwacht je maar aan een dosis nieuw materiaal in 2017.