Ook al zijn er maar honderd exemplaren van geperst, is Translation Is Key van Frankie Traandruppel één van de beste platen van het jaar. Psychedelische lo-fi garagerock/folk (en honderd andere genres) op één plaat, maar met steeds één constante: rauw en eerlijk. We vroegen Lee Swinnen om tekst en uitleg.
Je hebt een nieuwe lp Translation Is Key. Wat betekent de titel?
Lee: Wat het voor mij betekent is dat je met muziek vaak het onaantastbare en het ongekende zo goed mogelijk probeert om te zetten naar tekst en muziek. Ik vind die vertaling belangrijk.
16 songs staan erop en eigenlijk zijn het 16 verschillende stijlen. Ik neem aan dat je geen etiket kan plakken op Frankie Traandruppel en ik neem nog meer aan dat dit je gelukkig maakt?
De wereld verandert constant, dus is het voor mij logisch dat dit ook tot uiting komt via de muziek. Ik probeer altijd enige structuur te behouden door het bijvoorbeeld in te delen in hoofdstukken maar het leven gaat snel en dat moet ook in de muziek terugkomen vind ik.
Hoe ontstaat zo’n song eigenlijk? Is dat een spontane ingeving of denk je: “En nu ga ik iets psychedelisch opnemen”. En is het een drang van je om je platen zo gevarieerd mogelijk te maken?
Ik begin gewoon met een idee dat me grijpt en probeer daar dan op verder te werken. That’s it.
Frankie Traandruppel is zo goed als alleen Lee Swinnen, is het een doelbewuste beslissing om alles op je eentje te doen?
Ik weet goed wat ik wil, dus is het niet meer dan normaal dat ik het meeste werk zelf doe. Ik begin wel steeds meer mensen te betrekken, zo hebben bijvoorbeeld Femke Appeltans en Ellen Claes de artwork voor Translation Is Key gedaan en Magic Max en Thomas Valkiers bepaalde opnames. Maar als het moet doe ik het zelf.
Jouw muziek is lo-fi, en dat betekent dus ook een zeer directe aanpak. Ik neem aan dat jij het niet moet hebben van muziek die verzuipt in de tierlantijntjes.
Hangt ervan af, zolang het maar echt is.
Soms lijkt het wel alsof dat jij nog duizenden songs in je kast hebt liggen, is dat zo?
Niet meer of minder dan de gemiddelde muzikant denk ik.
Kennen we via Frankie Traandruppel Lee Swinnen? Mij valt het op dat je er in je teksten niet voor terugdeinst om zeer persoonlijk te zijn.
Tracks kunnen te persoonlijk worden, zoals de laatste song op de A-kant van Translation Is Key, maar als ik hem niet de wereld had ingestuurd, had het geknaagd bij mij. ’t Kan maar helen.
Zowel met Double Veterans als Tubelight stond je eigenlijk aan de top van de underground, met Frankie Traandruppel lijkt het toch dat je doelgericht het grote circuit wat probeert te ontwijken, of zie ik dat verkeerd?
Niet doelbewust, ik wil gewoon werken met mensen van wie ik denk dat die op dezelfde golflengte zitten. Als het gevolg daarvan marginalisering is dan is dat maar zo.
Een vraag die je vaak hoort, maar toch, wanneer zien we je terug op het podium?
We hebben net een nieuwe band samengesteld dus ik vermoed dat dat niet te lang meer gaat duren.
Ik heb het je nooit gevraagd, dus hier gaan we: wat is je favoriete plaat aller tijden en waarom?
Die vraag is te moeilijk om te beantwoorden. De zoektocht naar goeie muziek blijft altijd doorgaan en gelukkig maar.