Frank Vander linden, niet zo maar eens mens, wel boegbeeld van De Mens (precies of je dit niet wist). Een band die onlangs op 24 uur tijd opnam en nu in tien vragen de essentie van het muzikale leven mag schetsen.
Welke rol speelt muziek in je leven?
Ik doe letterlijk niets zonder. En ik heb het gevoel dat mijn leven pas echt begonnen is toen ik muziek leerde spelen.
Wat is de eerste plaat die je in je leven kocht. Niet liegen!
Cooler (per ongeluk…) kan niet: Twentieth Century Boy van T.Rex. Fantastische single. Zwarte hoes, rode letters. Ik was twaalf jaar oud, denk ik. Ik had nog niet eens een pick-up en moest de plaat bij de buren gaan beluisteren.
Welke artiest of band heeft jou op het podium meest geïmponeerd?
Iggy Pop, altijd, overal.
Noem drie bands of artiesten van dit moment die we in het oog moeten houden.
Kevin Morby, een geniale Amerikaanse singer-songwriter die niet als een singer-songwriter klinkt. Courtney Barnett, die heeft net een toffe plaat gemaakt met Kurt Vile, maar ik ben heel benieuwd waar haar eigen muziek naartoe gaat. En Dan Auerbach van The Black Keys. Die is natuurlijk al heel bekend, maar volgens mij gaat die blijven verbazen.
Welke platenhoes vind jij de meest iconische?
Born To Run van Bruce Springsteen
Wat is volgens jou de meest ondergewaardeerde plaat ooit in jouw ogen?
United Kingdom van American Music Club
Wat is volgens jou de meest overgewaardeerde plaat in je ogen?Ik — en nu krijg ik de halve wereld over mij heen — heb nooit iets van Joni Mitchell begrepen en nog erger: Pet Sounds van The Beach Boys laat mij een beetje koud.
Welke plaat doet jou wenen?
Asleep van The Smiths
Mocht jij voor 24 uur in de huid mogen kruipen van iemand anders, niet noodzakelijk een muzikant. Wie zou het zijn, en wat zou je dan doen?
Ik zou graag eens een dag Michel De Coster zijn, de virtuoze bassist van De Mens. En dan 24 uur lang volledig ten dienste van Frank Vander linden spelen, haha.
Noem eens het meest genante moment uit je artiestenleven!
Op een feestje in de Ancienne Belgique bij de uitreiking van de Zamu Awards (de voorlopers van de Mia’s) werd ik de hele avond aangeklampt door jonge muzikanten die mij een demo wilde geven of kwamen vragen of ik geen optredens voor hen had. Ik probeerde geduldig alle vragen te beantwoorden, maar wilde eigenlijk liever praten met alle oude vrienden die ik die avond tegenkwam. Toen iemand mij voor de zoveelste keer op de schouder tikte, zei ik: “SORRY, maar mag ik hier even dit gesprek hebben ?” En die jongen zei: “Ik wilde gewoon even voorbijgaan en jij stond in de weg”.