Woensdagavond, afspraak in onze favoriete muziekcafé de Kinky Star en wel met één van de bands waardoor we dit jaar omver zijn geblazen: Fornet. Toegegeven, we konden het slechter treffen. Nadat de jonge horde hun frieten uit de plaatselijke frituur naar binnen hadden gewerkt, hadden wij nog tijd om een paar vragen af te vuren.
Hallo, heb ik het goed voor dat Fornet een jonge band is?
Dat hangt ervan af hoe je het bekijkt. We zijn al vijf jaar bezig, maar als Fornet eigenlijk nog maar anderhalf jaar.
Maar het klopt toch wel dat jullie nu opgepikt worden en dat jullie in de belangstelling staan, niet?
Het is eigenlijk begonnen vanaf juni, toen onze single uitkwam. Daarna volgde de clip voor Erase (I’m Alive), die in première is verschenen op Post-Punk.com. Daarna volgde uiteraard de ep. Vanaf het moment dat we iets hebben laten zien aan de buitenwereld werden we opgepikt door de alternatieve media, en dat is uiteraard fijn!
En die ep is uitgebracht in eigen beheer, ik neem aan dat jullie dat zeer bewust hebben gedaan?
Klopt volkomen. Die ep is uitgebracht in de echte DIY-spirit. We wilden alles zelf doen, en vooral ook de controle over alles bewaren. Die ep, dat was ons ding. We hebben vooral goesting om van hieruit verder te gaan. De ep was ons vertrekpunt en alles wat nu nog komt moet gewoon een pak beter zijn.
De tape is uitgebracht op Sentimental Records, het label van Fenne en Kobe van de Whispering Sons. Zijn zij bij jullie bij hun gaan aankloppen of was het omgekeerd?
We kennen Fenne en Kobe al een tijdje. Vrij snel bleek dat we steeds naar dezelfde optredens gingen en toen onze single Moonlit (B) uitkwam, toonden ze onmiddellijk interesse. Ze vonden ons goed en dat we hun eerste Belgische release gingen zijn, was voor hun ook mooi meegenomen.
Net als die Whispering Sons hebben jullie ook wel een jaren 80-geluid. Zijn jullie zich daar zelf van bewust?
Ja, maar in die zin dat wij niet volledig de invloeden hebben die Whispering Sons hebben. Of toch niet hetzelfde klinken. Er is weinig of geen affiniteit met de new wave, maar wel met bijv. The Fall. We veronderstellen dat we ondertussen ook geëvolueerd zijn, maar toen we onze single opnamen luisterden wij eigenlijk vooral naar bands als Preoccupations of Protomartyr. Het vreemde is dat we nu vergeleken worden met The Fall, en een plaat als Hex Enduction Hour nu één van onze lievelingsplaten is, maar toen we de ep opnamen kenden we die niet.
Ik dacht ook aan This Heat en Gang Of Four.
(lacht) We kennen Gang Of Four niet goed. Maar we zijn wel van fan This Heat en The Fall, en ondertussen weten we nu ook waar Preoccupations zijn mosterd vandaan haalt.
In jullie muziek hoor ik nijd, gasten die iets willen zeggen.
’t Is niet dat we die nijd er expliciet willen insteken ofzo. Mensen of kennissen die niet naar onze soort muziek luisteren zeggen vaak na een show dat we nogal ‘fel’ of ‘hevig’ en ‘dringend’ zijn. Voor ons valt dat niet zo direct op, ook gewoon omdat dit is hoe we zijn. Die ‘felheid’ is misschien ook gewoon een normale vertaling van wie we zijn als mensen. Ook in onze teksten zit een bepaalde agressie; een directheid die bijna onbewust tot uiting komt. Onze gitarist schrijft de teksten, maar Thibaud weet ze op een heel flagrante en karakteristieke manier te zingen – hetgeen volgens ons die nijd uitdrukt en een synergetisch effect heeft in combinatie met het snedige van de muziek. Maar het is niet zo dat we een grote boodschap willen verkondigen. We zijn gewoon 5 jonge gasten die graag willen spelen. Die nijd is gewoon de aard van ’t beestje.
De plaat is geproducet en gemixt door Bert Vliegen. Het valt me op dat ik jullie rauwe geluid van op het podium ook op de ep te horen is. Hebben jullie Bert bepaalde instructies gegeven?
Het had zeker en vast ook te maken met de compacte; kleine ruimte waarin de ep is opgenomen, maar we hebben ook bewust aan Bert gezegd dat we lo-fi wilden klinken. We kenden Bert wel tamelijk goed, hij is ook afkomstig van Bree trouwens. We keken altijd al op naar Bert, als jonge mannen was dat voor ons al de enige coole gast uit onze gemeente, iemand die met muziek bezig was zoals wij dat ook wilden. Hij heeft ons het afgelopen jaar met veel geholpen. Hij is ook gewoon goed in de dingen die hij doet en er komt bij dat we op vlak van muzieksmaak en visie erg op dezelfde lijn zitten. Bert gaat ook onze volgende release opnemen.
En verkoopt de plaat een beetje?
Tot onze grote verbazing gaan de tapes vlotjes de deur uit. Je kan ze op onze shows en via Bandcamp kopen.Tapes verkopen beter dan we dachten, ik denk dat het ook wel aan ons publiek ligt. De cd’s verkopen ook wel, maar die zijn enkel te verkrijgen op shows. We hebben ook maar een 200 stuks gemaakt, het is niet de bedoeling om veel te verkopen, wel dat het soort van ‘unieke’ stuks zijn waar we ook qua vormgeving heel content mee zijn. We zijn niet uit op groots succes of airplay of eender wat, we’re not that kind of band. Maar dat is eigenlijk ook niet iets wat ik moet zeggen, ik hoop dat dat ook gewoon af te leiden valt uit wat we doen.
Binnenkort doen jullie mee aan Limbomania, gaan jullie aan al die wedstrijden meedoen?
Niet echt. De Nieuwe Lichting interesseert ons sowieso niet. Limbomania is leuk omdat het in Limburg is en sowieso een extra show betekent. Maar we denken niet dat we zullen winnen, en we zijn er ook niet op gebrand, want ons eigen ding blijven doen blijft voorop staan. Maar het zou natuurlijk plezant zijn om in de finale te eindigen en voor de prijzen mee te doen, want met dat geld kun je natuurlijk weer nieuwe dingen opnemen, en dat is uiteindelijk wat we willen blijven doen: nieuwe shit maken en die uitbrengen.
Jullie hebben een vrij donker geluid, en het is weer typisch: weeral een band uit Limburg. Hoe komt dat toch?
Kunnen we echt niet op antwoorden. Waarom heeft Gent een noisescène? Misschien is het gewoon omdat er in Limburg geen grote stad is en Limburg een verzameling aan boerengaten is. Neen echt, we blijven je het antwoord hierop schuldig.
Ik heb ook de indruk dat Fornet meer is dan een hobbyproject.
Zeker. We zijn al lang bezig, en nu dat het begint te komen, grijpen we alle kansen die naar ons komen. We steken er ook gewoon veel tijd, energie en werk in. Volgend jaar gaan we proberen in het buitenland wat shows te spelen. We zijn ambitieus, ook al doen we alles zelf. We moeten en kunnen natuurlijk een pak groeien in België en ook gewoon nog in het livespelen. We beseffen wel dat het publiek in België niet oneindig groot zal zijn. Bands als Ought of Protomartyr spelen hier ook niet voor grote massa’s.
Wat vinden jullie zelf van de Belgische muziekscène?
België is de shit. Het blijft ons verbazen hoeveel goede dingen hier uitkomen. Er is ook gewoon een heel breed aanbod en topbands in elk hun eigen genre. Ik vind persoonlijk dat er heel veel Belgische bands zijn die gewoon hun ding doen en zich weinig van de rest aantrekken, maar dat zal overal wel zo zijn. Toch, er heerst wel iets speciaals in België. Denk aan acts als The Germans, Hypochristmustreefuzz, Dans Dans, STUFF., Flying Horseman, Raketkanon, Strand, Teen Creeps, It It Anita, Hiele, Crowd Of Chairs, Paper Hats, Madensuyu, … noem maar op, en we zijn vooral grote fans van El Yunque. El Yunque is zowat de meest onderschatte band van de laatste jaren. Baskenland, hun eerste plaat, draaien we nog steeds grijs.
Straks moeten jullie het podium op, dus gaan we afsluiten met de laatste vragen. Wat is jullie favoriete plaat aller tijden en waarom?
Kobe: Hi Scores van Boards Of Canada omdat het een dikke plaat is!
Stijn: Ik ga voor de plaat van John Wizards, gewoon omdat er iedere seconde iets anders gebeurt.
Cis : Die van Iceage. Of neen, nog beter Slanted & Enchanted van Pavement.
Johan: Pak maar Washing Machine van Sonic Youth.
Thibaud: Aphex Twin misschien, of neen Benji van Sun Kil Moon.
En met wie zou je het niet erg vinden om acht uur mee in een lift te zitten?
Cis: Met de drummer van Preoccupations, pinten drinken!
Kobe: Britney Spears, zodat ik acht uur Toxic met haar kan zingen.
Stijn: Tony Hawk, jong. Een hele tijd met hem chillen en Playstation spelen.
Thibaud: Eigenlijk wil ik met niemand acht uur in een lift zitten.
Johan: Ik ook niet, en vooral niet samen!
Nog een laatste woord?
Rock!
DIDIER BECU/Foto’s : Jeroen Jacobs
