Op vrijdag 7 april speelt Fire Down Below in het kader van DAVEREND in de Daverlo in Assebroek. Dat, en ook omdat we hun plaat zo goed vinden is een reden voor een interview, niet toch?
De meeste mensen zullen jullie geluid wel als desertrock omschrijven. Akkoord hiermee?
Onze sound is inderdaad geïnspireerd door de desert- of stonerrock, in die zin dat we houden van die diepe en tegelijk verschroeiende sound die zo typisch is voor de Californische desertscène van de jaren 90. Maar we vinden het moeilijk om onszelf een duidelijk etiket op te plakken, omdat er ook nog een hoop andere invloeden spelen. Ieder van ons brengt vanuit zijn eigen achtergrond en voorkeuren extra pigmenten aan, gaande van pop en psychedelische rock tot hardcore en doom metal. Onze beste poging om onszelf een label op te plakken is ‘stonderdoompop’ …
Jullie kozen voor Tim De Gieter achter de knoppen. Niet meteen de eerste de beste, dus ik denk dat dit een zeer doordacht plan is.
Wij zijn enorm blij dat we met Tim hebben opgenomen, want zijn filosofie en aanpak sluiten perfect aan bij wat wij voor ogen hadden. Maar om eerlijk te zijn, was er wel wat toeval mee gemoeid dat wij bij hem zijn terechtgekomen. We hadden namelijk eerst een andere studio geboekt. Op het laatste moment is die afspraak afgeblazen, waardoor we dus opnieuw op zoek moesten. Toen hebben we enkele mensen gecontacteerd, waaronder Tim. Hij reageerde meteen enthousiast en is dan eens een repetitie komen checken, waarbij wij hem hebben verteld over wat we in gedachten hadden qua productie en sfeer en hij ons heeft verteld over hoe hij werkt. Dat bleek een perfect match te zijn, dus daarna moesten we niet lang meer nadenken. Het was echt fijn om in Tim zijn Much Luv Studio op te nemen en het resultaat was fantastisch. Plus: Tim is ook gewoon een coole gast. We zijn dan ook zo goed als zeker dat we ons volgende album opnieuw bij Tim gaan opnemen.
Jullie zijn er in geslaagd om een plaat uit te brengen met een zeer aparte sfeer. Zo is er zowel een plaats voor een vette gitaarsolo als voor de juiste details die perfect het gevoel van de plaat luister bij zetten. Is dit definitieve geluid van Fire Down Below?
We vinden het belangrijk dat een album meer is dan een opeenvolging van een aantal goeie nummers. Een echt goed album heeft een eigen identiteit die alles verbindt, ademt in alle details een bepaalde sfeer uit. Een album moet een verhaal vertellen, zonder daarom echt een expliciet conceptalbum te moeten zijn. We hebben dat geprobeerd op Viper Vixen Goddess Saint, dus we zijn erg blij dat dat ook zo overkomt bij de luisteraars. Het volgende album zal een ander verhaal vertellen en een andere sfeer uitademen, maar we zullen we de dikke riffs en vette solo’s zeker blijven combineren met sfeer en details.
Jullie grijpen duidelijk terug naar de jaren 90 qua geluid. Ik spreek met fans van het genre?
Guilty as charged (lacht). Wij zijn grote fans van de alternatieve rock en metal van de jaren 90, dus het is onvermijdelijk dat die sounds in onze muziek doorsijpelen.
Een song is blijkbaar bij jullie wat het moet zijn, zelfs indien dat elf minuten is. Ik veronderstel dat het niet zo voor de hand liggend is om een track als The Mammoth neer te pennen, ik bedoel daar komt toch heel wat bij kijken?
Wij kijken bij het schrijven van een song nooit naar de duur, dat heeft voor ons absoluut geen belang. Wat wel belangrijk is, is dat het nummer je bij de strot grijpt en niet meer loslaat tot de laatste noot. Een lange song schrijven is daarom niet per se moeilijker, soms zitten we langer vast op een korte song omdat er iets nog niet helemaal juist zit. We nemen sowieso wel onze tijd om nummers te schrijven. We zijn erg kritisch en gaan telkens voor de perfectie. Als er een passage is die niet iedereen kan overtuigen, blijven we eraan sleutelen tot iedereen er 100% achter staat. Dat zorgt enerzijds wel voor een langzaam proces, maar het resultaat is wel altijd precies wat we willen.
In feite, in Vlaanderen is er geen woestijn te bespeuren of zoiets, dus ik vraag me af wat jullie zoal beïnvloedt.
Die opmerking kregen we ook al in een Amerikaanse review. Het is best wel een moeilijke vraag, want alles beïnvloedt ons: elk goed stuk muziek, elk landschap, elke droom, elke film, elke frustratie …
Wat zijn de plannen voor de toekomst? Een nieuwe plaat of zo?
Wel, we hebben letterlijk net onze handtekening gezet onder een overeenkomst met een Californisch label. Zij zullen Viper Vixen Goddess Saint in de zomer wereldwijd heruitbrengen op cd en vinyl. In de lente van 2018 zullen zij dan ook ons volgende album uitbrengen. Naast het schrijven van een nieuw album, willen we natuurlijk ook veel optreden. We hebben al enkele mooie optredens te pakken, die zullen we binnenkort bekend kunnen maken. We bekijken momenteel ook wat de mogelijkheden zijn qua touren in de Benelux, Duitsland en Frankrijk.
Ik vond naast de muziek ook de artwork zeer knap. Kun je daar iets meer over kwijt?
Bedankt! We hadden zelf op voorhand al een goed beeld van hoe we het artwork wilden. De woestijn, rook, de vrouw met mammoetkop … die elementen wilden we er graag in. We hebben dan een paar artiesten gevraagd om een ontwerpje te maken en er was er één die er meteen vlak op zat. Dat was Tom Heye van Stash art. We moesten zijn ontwerp enkel nog wat finetunen en that was that!
Belgische muziek doet het goed dezer dagen, maar ik hoor weinig groepen met een “Belgisch” geluid, wel een eigenzinnig geluid en dat geldt ook voor jullie.
We zouden eerlijk gezegd niet weten hoe een “Belgisch geluid” zou klinken. Of een Nederlands geluid, of een Frans. Het barst in België alleszins wel van steengoede bands in allerlei genres, zelfs als ze niet allemaal kunnen doorbreken.
Je mag kiezen van mij: sex, drugs of rock ’n roll
Kiezen is verliezen, in dit geval zelfs zwaar verliezen. Maar waarschijnlijk toch rock ‘n roll.
Wat is je favoriete plaat aller tijden en waarom?
Hier lopen de meningen ver uiteen!
Bert: Waarschijnlijk iets van Pink Floyd, The Dark Side of the Moon of Wish You Were Here. Dat zijn perfecte albums, over elke noot en elk geluid is nagedacht en alles staat in functie van het geheel.
Jeroen: Nirvana: Unplugged In New York. Die plaat is een paar maanden voor het overlijden van Kurt Cobain opgenomen en dat hoor je echt. De nummers klinken vaak zo weemoedig dat ik er kippenvel van krijg, bij iedere luisterbeurt opnieuw.
Kevin: Ænema van Tool, de rechtstreekse aanleiding tot het opnemen van een gitaar. De allerbeste ‘plaat’ is een mixcassette uit de jaren ‘70 van mijn vader: Ram Jam, Rolling Stones, Redbone, Jefferson Airplane, Shocking Blue, Mud, Van Halen, Deep Purple,…
Sam: Diamond Eyes van Deftones. Because … Hell yeah, Deftones!
Met wie zou je het niet erg vinden om 8 uur in een lift mee te zitten en wat zou je dan doen?
Barack Obama heeft nu wat vrije tijd zeker? John Garcia zal wel wat leuke verhalen te vertellen hebben. Naar Emilia Clarke zouden we wel een paar uur kunnen kijken. Of als we de doden van het afgelopen jaar even terug tot leven konden wekken: Lemmy, David Bowie of Leonard Cohen. Als die lift groot genoeg is om te repeteren hebben we aan ons vieren genoeg, dan is die nieuwe plaat snel klaar!
Het laatste woord is aan jullie.
De voorbije maanden zijn voor ons echt fantastisch geweest, we willen iedereen bedanken die daartoe bijgedragen heeft. Tim, Brad, Tom, Todd, alle bookers, alle venues, alle reviewers, iedereen die naar een show is komen kijken, iedereen die ons album beluisterd heeft, iedereen die zijn zuurverdiende centen aan onze merchandise uitgaf. Eternal love and gratitude to you!