Sean Raab was vroeger frontman van de Brusselse band Wooly Mammoths. Toen de band splitte trok Sean naar de States en begon daar solo muziek uit te brengen onder de naam Fat Trout Trailer Park. De debuut-ep van Fat Trout Trailer Park waarvan alle nummers al uitkwamen als singles, is net verschenen. Wij hadden een gesprek met Raab over zijn nieuwe muzikale stappen.
Heeft de verhuis naar New York muzikaal een verandering teweeggebracht voor jou?
Ik heb altijd veel soorten muziek beluisterd en gemaakt. New York is zelf heel chaotisch en veelzijdig. Ik voelde na de verhuis zeker dat ik op een bepaalde manier werd bevrijd van beperkende gedachtes over genres. Je komt hier met zoveel in aanraking dat je niet anders kan dan het te absorberen of af te weren. Ik had het gevoel dat ik de mogelijkheid kreeg om heruit te vinden wat mijn sound exact is.
Als we jouw singles na elkaar beluisteren valt het op dat elk nummer totaal anders klinkt en dat je diverse genres combineert. Kan je zeggen Fat Trout Trailer Park in geen enkel genre past?
Divers is de sound zeker, maar er is ook een rode draad te vinden in alle nummers. Gitaren krijgen de spotlight en vooral de teksten hebben vaak dezelfde onderwerpen.
Elke single heeft een uniek geluid. Je zou kunnen zeggen dat je niet echt een eigen sound hebt. Zie je dat als een probleem of is dat net de bedoeling?
Dat vind ik zeker geen probleem, eerder een troef. Als ik terugkijk op deze ep zie ik wel dat ik met veel genres aan het experimenteren was en op die manier is deze ep eerder een mixtape. Maar ondertussen heb ik al de volgende reeks nummers klaarstaan en wanneer die uitkomen zal het totaalbeeld duidelijker zijn.
Is het de bedoeling om met Fat Trout Trailer Park te gaan optreden?
Zeer zeker! Zodra het weer mogelijk is uiteraard. We houden momenteel repetities om paraat te staan voor wanneer we weer het podium op mogen.
Blijft Fat Trout Trailer Park een solo-project of wordt het uiteindelijk een groep?
Het is momenteel een solo-project met een live band, maar ik werk ondertussen al heel nauw met de drummer voor de volgende opnames. Voor mij hoeft het niet strikt één visie te zijn die slechts op één manier tot stand kan komen. Ik zou graag met meerdere mensen samenwerken in de toekomst. We zien dat heel veel in de elektronische wereld en hiphop, maar nog niet zoveel in de gangen van rockmuziek.
Is er een groot verschil tussen jouw muziek promoten in Amerika tegenover België?
In België is er een vast patroon van hoe je ergens geraakt als band en dat is in de VS heel wat anders. De afzetmarkt is veel groter en de platformen talrijker. Je kan op verschillende manieren hier je muziek promoten. Er is ook een bepaalde draagkracht verbonden aan spelers in de industrie hier, wat dingen sneller vooruit duwt.
Er zijn nu al vijf singles verschenen uit de debuut-ep, wat redelijk veel is. Wat is de strategie hierrond?
Aangezien we geen liveshows kunnen spelen, wouden we dubbel inzetten op digitaal releases en pers. Daarmee dat we elk nummer de kans gaven om iets te betekenen op de streamingplatformen en in de media. Je weet nooit hoe de algoritmes iets zullen plaatsen, dus je kan het best maar proberen. En anderzijds is dit slechts de introductie tot het project. Er is momenteel niets te verliezen.
Zijn er bepaalde muzikale invloeden die een grote inspiratiebron zijn voor jou?
Toen ik een kind was kwam ik door mijn ouders in aanraking met de harmonieën van de Beach Boys, The Beatles, Simon & Garfunkel etc. Dat zindert al die jaren nog steeds na in mijn hoofd. Maar ik wou pas gitaar spelen toen ik indierockbands hoorde zoals The Strokes, Bloc Party en Arctic Monkeys. Hoe ouder ik werd, hoe uitgebreider mijn smaak werd, hoe meer ik dus experimentelere muziek opzocht. Deerhunter, Death Grips, My Bloody Valentine,… vanalles. Nu probeer ik dat dus allemaal te distilleren in mijn eigen project. Uiteraard een onmogelijke taak.
Tekstueel ga je vrij diep en schrijf je alles behalve oppervlakkige teksten. Is daar een bepaalde reden voor?
Hoe meer algoritmes de wereld bedrijven, hoe oppervlakkiger alles zal worden. Zelf wil ik daar een tegengewicht aan bieden.
Met jouw vorige band Wooly Mammoths was er ook interesse uit het buitenland net zoals voor Fat Trout Trailer Park, maar het is nooit gelukt om daar een buitenlands verhaal van te maken. Denk je dat dit met Fat Trout Trailer Park wel kan lukken?
We zaten met Wooly Mammoths niet allemaal op dezelfde lijn qua bedrevenheid en toewijding, wat heel normaal is en zeer begrijpelijk aangezien bepaalde leden nog op school zaten en anderen werkten. Uiteraard is het met Fat Trout Trailer Parkook gemakkelijker aangezien ik al in het buitenland zit.
Wat zijn de toekomstplannen met Fat Trout Trailer Park?
We zijn nu aan het repeteren om de liveshow klaar te krijgen voor wanneer de zalen terug open gaan. Er is al nieuw materiaal, waarmee we in november de studio in gaan en hopelijk is er in januari al een nieuwe single!