De Canadese drone gitarist Eric Quach komt na een lange en verplichte afwezigheid terug voor een tour naar het Europese vasteland. Na de luistersessie en de officiële release van zijn nieuwe album met Voïvod drummer Away (Machine Consciousness Phase III) in de Consouling Store te Gent hadden we nog een gesprek met de door een joekel van een jetlag geplaagde Thisquietarmy geluidskunstenaar.
Na 3 jaar is Thisquietarmy terug in Europa en je begint aan de 24ste Europese tour. We kunnen stellen dat dit een indrukwekkend aantal is. Hoe voel je dit aan en hoe kijk je uit naar deze tour?
Q: Voor deze tour ben ik tegelijkertijd opgewonden en angstig. Er heerst bij mij nog altijd een gevoel van onzekerheid na het sociaal experiment dat we tijdens deze epidemie op ons bord gekregen hebben. We zitten in een nieuwe modus die lijkt op de oude pre-covidperiode maar die helemaal niet meer hetzelfde is. We hadden enorm strenge reiscondities in Canada, niemand kon binnen of buiten zonder de juiste maatregelen getroffen te hebben en ik land hier in Brussel waar niemand een masker draagt, en er geen bewijzen voor vaccinatie dienen getoond te worden. Voor mij is heel die covid periode een echte ‘brainfuck’ geworden. Het virus is er nog steeds en dat geeft me tijdens deze tour een onzeker gevoel. Een besmetting kan de volledige tour in het water laten vallen. Het opwindendste aan deze tour is het terug kunnen ontmoeten van al mijn vrienden en kennissen die ik de laatste tien jaar in Europa leren kennen heb. Na drie jaar fysieke afwezigheid zal dit zeker een fantastisch gevoel geven.
Je startte je Europese tour in Gent met een release- luistersessie van de laatste TQA x Away plaat Phase III in de Consouling store. Kun je ons wat meer vertellen over je connectie met de winkel en de eigenaars.
Q: Mike en Nele zijn als familie voor mij, een tweede thuis net zoals de stad Gent dat ook is. Berlijn beschouw ik ook als een tweede thuis maar hier bij Consouling krijg ik altijd een warme welkom en word ik betrokken bij familiale aangelegenheden van de Consouling familie. Mijn laatste optreden van de Europese tour in 2019 was in België. Ik liet een groot deel van mijn bezittingen hier bij Consouling staan om met de volgende tour deze terug mee te nemen maar alles bleef hier gedurende drie jaar liggen. Ik ben dan ook Mike en Nele dankbaar voor hun zorg voor mijn materiaal tijdens die drie jaar.
Tijdens deze tour speel je enkele optredens samen met de Belgische drummer Tom Malmendier en N (Hellmut Neidhardt) uit Duitsland. Je hebt een aantal interessante samenwerkingsalbums met hen uitgebracht. Gaan jullie terug naar het werk uit het verleden of denken jullie gewoon te improviseren en nieuwe experimenten te creëren voor eventuele opnames?
Q: We houden wel contact met elkaar om over onze live sets te praten maar we zitten in een comfortabele positie. We zijn improvisatiemuzikanten en hebben dus geen nood aan repetities. Onze muzikale chemie stuwt ons wederzijds vertrouwen zodat de gezamenlijke sets gegarandeerd kunnen slagen. Als de opnames van de gespeelde shows lukken is er steeds kans dat daar nieuwe releases kunnen uit voortvloeien. De tour van 2020 met Tom Malmendier werd door de situatie met het virus geannuleerd en kon niet opnieuw georganiseerd worden wegens de volle persoonlijk agenda’s. Ik ben wel blij dat we toch een paar keer samen kunnen optreden tijdens deze tour. Met Hellmut Neidhardt maken we van de gelegenheid gebruik om ons nieuwe album Zerfall | Zerfallen (Midira Records) te promoten tijdens de optredens in Duitsland. Na Canada is Duitsland het land waar ik al het meest opgetreden heb en we geven op deze manier de Duitse fans na drie jaar op Thisquietarmy wachten iets compleet nieuw.
Je was behoorlijk actief met verschillende samenwerkingen en releases tijdens de pandemie. Wat was je eerste gevoel en reactie op de lockdown?
Q: Cultuur werd toen veroordeeld tot het niet essentiële. Ik voelde me als artiest machteloos en verloren. Gedurende tien jaar werkte ik als muzikant fulltime. Deze situatie deed me nadenken wat dat eigenlijk voor mij betekende. Gedurende de eerste maand kon ik moeilijk vatten wat het was om als een niet essentieel iemand in de maatschappij bestempeld te worden. Voor mij voelde dit als een oorlog aan waarbij alleen overleven het belangrijkste was. Nadien pikte ik langzaam de draad weer op met live streams en voelde zo het gevoel van nuttig zijn terug opborrelen.
Hoe heb je de verwerking en organisatie van de albumopnames geregeld tijdens deze verplichte thuisgevangenistijd?
Q: De meeste opnames dateren al van vóór de lockdown. Meestal komen mijn releases ongeveer twee jaar na opname uit. Op dat gebied was de lockdown een zegen want ik had tijd om al deze opnames uit te werken en te finaliseren. Aan de andere kant stonden de labels niet echt te springen om deze uit te brengen wegens onbestaande promotiemogelijkheden (geen optredens) en de tanende financiële middelen van de fans door deze merkwaardige situatie.
Je project met Voïvod drummer Away (Michel Langevin) werd een vruchtbaar teamwerk met een derde officiële release. Kun je iets meer vertellen over deze samenwerking?
Q: De metal band Voïvod was voor de ontmoeting met Away geen onbekende voor mij. Ik wist dat Michel Langevin al gewerkt had met heel wat muzikanten en graag in de experimentele en avant-garde scene vertoefde. Away en ik waren samen al enkele keren solo geboekt voor muziekacademie evenementen. Daar ontdekte hij wat ik deed. Tijdens een spontane live jam kreeg Away een heel goed gevoel bij het samenspelen. Hij stelde voor samen te werken. Een ruime tijd later werd een studio geboekt waar in februari 2019 een reeks improvisatieopnames voltooid werden.
Waren er bij de start plannen voor slechts één album of meer?
Q: Eigenlijk hadden we geen plannen. We jamden, spraken er over, jamden, spraken erover etc. We namen vier sessies in één dag op. Away wees er me op dat hij een zeer goed voorgevoel had over het mogelijk eindresultaat. Dus ik luisterde en luisterde, mixte en werkte aan de in totaal zes uur opnames. Away zag wel tot vier releases komen uit deze sessies. Het eerste idee was een dubbel album The Singularity Phase I en II. Er was toen nog heel wat materiaal over dat wat meer werk vroeg. Machine Consciousness Phase III is daar het resultaat van.
Hebben jullie elkaar nog ontmoet of gejamd tijdens de lockdown?
Q: We hebben nog één keer enkele uren gejamd vóór de lockdown als oefening voor een gepland optreden. Al snel merkten we dat de energie nog steeds tussen ons aanwezig was en geen flauwekul bleek. Dus eigenlijk hoeven we niet meer te repeteren in de toekomst.
Hoe waren de reacties op de TQA x Away albums?
Q: Over het algemeen waren de reacties goed. Toch blijft het moeilijk om nieuwe fans te genereren als je samenwerkt met iemand uit een bekende band als Voïvod. Er zijn steeds mensen die verwachtten dat er muziek gemaakt wordt die gerelateerd is aan wat de artiest doet in zijn band. Men vergeet soms de andere ambities, muzieksmaken en verkenningsdrang als muzikant naast het werk bij een groep. De albums worden toch als toegankelijk beschouwd bij het al ruim denkende Voïvod publiek.
Is er een kans, terwijl het ijzer op zijn heetst is dat er een vierde album wordt gesmeed?
Q: Er is nog genoeg materiaal over voor een vierde album maar dat vind ik persoonlijk wat te hoog gegrepen. Eigenlijk zie ik in de toekomst eerder een nieuwe opnamesessie met Michel Langevin plaatsvinden. Voor de fans kan er eventueel een vierde worp uitgebracht worden als digitale versie op Bandcamp.
Hoe verbinden technologie en inspiratie zich als artiest van experimentele en geïmproviseerde muziek in je creaties?
Q: Als gitarist blijven de effectenpedalen een echte verleiding maar ik probeer me te beheersen en me niet te laten meesleuren in een soort van oneindige ontdekkingsreis van geluid. Dit zou mijn creativiteit gaan ondermijnen. Ik hou er meer van met mijn huidige materiaal dieper naar nieuwe richtingen te gaan zoeken en te experimenteren. Het aanschaffen van nieuwe technologie is niet echt noodzakelijk voor het vormen van mijn creaties. De inspiratie krijg ik vooral door te luisteren naar verschillende stijlen van muziek en het bijwonen van live shows van voor mij onbekende bands of artiesten. Ik laat me graag verrassen door nieuwe geluiden en ideeën die ik dan kan integreren in mijn eigen creaties. Het vermengen van mijn ambientdrone constructies met andere muziekstijlen is ook een uitdaging naar het zoeken van nieuwe klanken.
Is er een verschil in reacties op je TQA-releases, optredens en je samenwerkingen tussen de Europese en Noord-Amerikaanse fans en publiek?
Q: Ja zeker. De Europese muziekliefhebbers hechten meer waarde aan het artistieke in de muziek dan in Noord-Amerika. In Europa zijn er ook veel meer fans voor bands en artiesten met nieuwe klanken en nieuwe stijlen die buiten het commerciële spectrum liggen. In Noord-Amerika word je opgevoed met de mainstream rock- en Hollywood sterren. De meeste mensen vinden het maken en spelen van moeilijk toegankelijke muziek tijdverspilling. Het idee dat iemand muziek maakt en speelt die niemand kent of waar niemand naar luistert, en daar nog eens een broodwinning probeert van te maken, is voor de Noord-Amerikanen absurd. Daar gaat het om de hitlijsten, het meeste albums verkopen en de meest bekende artiest of groep te zijn. Als je niet in deze denkcategorie zit, ben je een rare snuiter. In de VS begrijpen ze niet zo goed het concept dat je kunst voor de kunst maakt en daar nog eens gelukkig mee bent. In mijn thuisstad Montreal voelt het ongeveer hetzelfde aan maar daar is er wel een soort artistieke bubbel van gelijkgestemden aanwezig waar je ook ruggensteun van krijgt. Buiten Montreal is er zo goed als geen cultuurscene waar plaats is voor experimentele en alternatieve muziek.
Met wie zou je in de toekomst willen samenwerken?
Q: Eerlijk gezegd ga ik met de stroom mee. Ik doe mijn ding en zie wel wie er op mijn pad komt. Tot zover waren mijn samenwerkingen toevallig en zeer verrassend. Het beste voorbeeld is mijn collaboratie met de Franse postmetalband Year Of No Light. Ik heb zelfs geen idee hoe die mij gevonden hebben. De vraag om samen te werken komt meestal van anderen en ik ben eigenlijk nooit zelf vragende partij. Als er een band is waar ik nu onmiddellijk aan denk, is het Godflesh. Ik ben voor hen nog openingsact geweest en heb een goed contact met zanger en gitarist Justin K. Broadrick. Wie weet. De toekomst ligt nog volledig open.
BANDCAMP Houses of Worship / BANDCAMP Zerfall
https://thisquietarmy.bandcamp.com/album/zerstoeren
https://thisquietarmy.bandcamp.com/album/8493
https://thisquietarmyxaway.bandcamp.com/album/machine-consciousness-phase-iii
BANDCAMP This Quiet Army / THIS QUIET ARMY website / COUNSOULING website / THIS QUIET ARMY Facebook