Op 18 november hebben we de negende editie van Luminous Fest. Een opmerkelijke, ook al zeggen we het zelf. Niet alleen strijken we voor het eerst neer in de Bar Mirwaar (Burgstraat in Gent), maar hebben we ook twee vrouwen uitgenodigd die elk één opvallen in de Belgische scene door hun uiterst persoonlijke teksten. Nadat de Limburgse ILA haar weltschmerz heeft afgevuurd, is het de beurt aan Emy. Tot verleden jaar nog een nobele onbekende, maar sinds ze derde werd op Humo’s Rock Rally is ze terecht voor menig muziekfan één van de te ontdekken artiesten geworden. Grijp nu je kans indien je deze jongedame nog in een gezellig muziekcafé wil bewonderen zouden we zeggen. Uiteraard hadden we aan Emy het één en ander te vragen…
Dag Emy, om maar meteen met die vervelende vraag te beginnen. Je werd oververdiend derde op de Humo’s Rock Rally. We nemen aan dat deze bronzen medaille danig je leven veranderd heeft?
Ja, toch wel. Humo’s Rock Rally heeft er voor gezorgd dat ik “ontdekt” werd. Plots ben ik naambekendheid beginnen krijgen en kreeg ik veel meer kans en in de muziekwereld. Het heeft mij echt wel een duwtje in de rug gegeven.
Zeg het ons in alle eerlijkheid, had je dit verwacht?
Nee. Echt niet. In mijn hoofd was Humo’s Rock Rally een wedstrijd voor professionele muzikanten die toch al op hoog niveau spelen. Eerlijk gezegd, ik kende die wedstrijd eigenlijk ook gewoon niet zo goed, dus had ik mij vrij impulsief ingeschreven zonder er bij na te denken. Ondanks dat ik geselecteerd was, voelde ik mij echt de noob van de bende als ik al die goeie bands zag. Ik snap eigenlijk tot de dag van vandaag nog altijd niet zo goed hoe ik derde ben kunnen worden.
Zo’n overwinning brengt veel druk met zich mee. De meeste laureaten waarmee wij in het verleden hebben gepraat laten alles bezinken en laten zich niet gek praten en kijken de kat uit de boom. Hoe ga jij daar mee om?
Ik heb eigenlijk nog niet zo heel veel druk ervaren. Ik weet gewoon dat ik nog heel veel moet groeien en dat het geen zin heeft om van alles te over haasten.
Je bent ook vrij jong, dus het kan niet anders dan men je de muziek met de paplepel heeft ingegeven, niet?
Ja, je zou dat misschien denken, maar eigenlijk is dat helemaal niet het geval. Integendeel. Ik kocht op mijn 16de mijn eerste gitaar en heb mezelf sindsdien vanaf nul leren spelen. Het zingen kwam daar vanzelf bij en heeft mijn leerproces wel wat sneller laten gaan.
Hoe ben je er eigenlijk achter gekomen dat je kon zingen en liedjes kon componeren?
Ik heb daar eigenlijk niet echt over nagedacht. Het ging een beetje vanzelf. In het begin was het gewoon handig om liedjes te maken omdat dat makkelijker is om mee te oefenen. Vanaf dat de akkoorden goed in mijn vingers zaten ging ik er spontaan bij zingen. Van daar uit werd het eigenlijk een vorm van expressie en deed ik het om mijn gevoelens en gedachten te uiten.
Een muzikant alleen op een podium met een instrument, dat moet een ijzeren persoonlijkheid zijn?
Goh ja, zo voelt het niet echt. Op een podium staan heb ik vroeger nog veel moeten doen voor dans en acro (gymnastiek). Dus ergens was ik er al een beetje vertrouwd mee. Er alleen op staan is wel helemaal anders. Het is nog altijd een beetje wennen tot de dag van vandaag. Vooral tussen het zingen door voel ik mij nog wat ongemakkelijk soms.
Dat alleen zijn op een podium, denk jij dat het mogelijk is dat het ooit Emy en een band wordt?
Wel ja, na een tijd alleen te spelen, begon ik daar echt wel aan te denken. Na Humo’s Rock Rally ben ik dan ook stilaan beginnen zoeken naar de geschikte muzikanten om een band te vormen rond EMY. Ondertussen heb ik er vier heel goeie gevonden die dat zien zitten met mij. Nu is het gewoon kwestie van veel te repeteren om in de nabije toekomst met die band te kunnen beginnen optreden, dus stay tuned!
Hoe componeer jij je liedjes? Zijn die op je persoonlijke leven gebaseerd?
De meeste van mijn nummers zijn ontstaan in de fase waarin ik hoofdzakelijk bezig was met het leren van skills op de gitaar. Dus ik begon altijd vanuit een nieuw akkoord of nieuwe techniek en maakte daarmee dan een melodie. Vanaf dat die goed zat begon ik daar heel intuïtief op te zingen. Dat zorgt er dan ook voor dat het vaak over mijn gedachten gaat of heel emotioneel geladen is.
Ik vind je muziek vrij gedurfd, in de zin dat jij jezelf tamelijk bloot geeft. Heb je daar geen problemen mee om het publiek je innerlijke ziel te tonen?
Ja, dat is zeker iets waarover ik nadenk. Ik probeer vaak mijn teksten zodanig te schrijven dat ze voor interpretatie vatbaar zijn om mij op een manier toch niet compleet bloot te stellen. Voor mij gaat muziek maken echt wel het vlotst als het vanuit mijn eigen emoties en gedachten vertrekt. Ik denk dat het daardoor ook gewoon veel meer over komt bij het publiek.
Je bent natuurlijk al met heel veel artiesten vergeleken. Naar wie kijk jij op, of vind je artiesten ook maar mensen?
Er zijn veel artiesten die ik zalig vind voor de muziek die ze maken, maar ik ga pas echt naar een artiest opkijken als ze ook inspirerend zijn als persoon. Momenteel is de artiest waar ik het meest naar opkijk Willow Smith. Ze is superboeiend als persoon en maakt muziek met heel veel diepgang.
Voor de fans niet onbelangrijk denk ik, maar wanneer verschijnt er iets van jou op cd of vinyl, of is dat nog allemaal veel te vroeg?
Ik heb in mei mijn eerste ep Weary Purple gereleaset. Hij is zowel op cd (bij mij verkrijgbaar!!) als online te beluisteren op Spotify, Apple Music, Soundcloud etc. Voor in de toekomst mogen jullie jullie ogen stilaan beginnen open houden (lacht)
Binnenkort sta je met ILA op Luminous Fest. We weten ook wel dat het onze taak is om mensen te overtuigen, maar vertel ons waarom mensen naar het optreden in de Bar Mirwaar moeten!
Omdat de combinatie van ILA en ik zal zorgen voor een melancholische en intieme sfeer waar iedereen in kan wegdromen!
Wat is je favoriete plaat aller tijden en waarom…
Dat is voor mij heel erg tijdsgebonden, dus het is moeilijk om één plaat te kiezen. Momenteel is Khruangbin met letterlijk al hun nummers al een lange tijd mijn favoriet, dus ik raad iedereen aan om het te gaan beluisteren! Als je niet weet waar te beginnen, Como Me Quieres is een heel goeie.
Met wie zou je het niet erg vinden om 8 uur mee in een lift te zitten en wat zou je dan doen?
Hmm met mijn toekomstige man, dat zou een mooie kennismaking zijn haha.
Het laatste woord is aan jou…
Amai, bedankt als je tot hier hebt verder gelezen, en hopelijk tot in Bar Mirwaar!
