Dit jaar bracht Echo Beatty haar nieuwe plaat uit: Nonetheless. Wij spraken met zangeres Annelies.
Dag Annelies, Echo Beatty is al sinds jaren het kind van jou en Jochem. Wie doet wat eigenlijk, en is Louis ook betrokken bij het componeren?
Echo Beatty is eigenlijk mijn geesteskind, een project dat er al was voor ik Jochem ontmoette en waar ik mezelf volledig in kwijt wil kunnen. Ik schrijf de songs; tekst en melodie. En dat is voor mij iets bijna heilig waar ik geen compromissen in kan en wil maken. Soms weet ik al heel goed hoe een song moet klinken, soms is het nog een vraagteken. En dan is het aandeel van Jochem heel belangrijk. Hij speelt een grote rol in de sound en de arrangementen en dus ook in de huidige identiteit van Echo Beatty. Hij is bezeten door klanken en enorm vindingrijk. Wat en hoe hij speelt, doet hij als geen ander. We hebben één nummer samen geschreven, Tidal Motions, de titeltrack van onze eerste plaat. Maar dat was dus eerder uitzonderlijk. Voorlopig maakt Louis enkel deel uit van het live-verhaal en doet hij zijn ding met wat Jochem en ik aanbrengen. Het is fijn er een derde man bij te hebben en zijn mening wordt ook erg gewaardeerd. Louis is trouwens een goede geluidsmixer. Hij heeft de radio-edit van Soldier On Furlough op 5 minuten gemaakt en de audio van onze live-video van Spastic Dancers gemixt.
Annelies, als ik jou op het podium zie, dan heb ik steeds een goedlachse vrouw voor mijn ogen. Hoor ik je op mijn kamer, dan klinkt alles eerder donker en associeer ik je stem met die van Nico. Wie zijn je voorbeelden, en ga je ermee akkoord dat ik Echo Beatty eerder duister vind?
Het is misschien wel dat donkere aspect van ons dat in Echo Beatty naar voren komt. Ik hou sowieso meer van muziek die een spanning, rauwe randjes en een donkere kant, naast enkel schoonheid, opzoekt. Maar er zijn uiteraard meer aspecten aan mijn persoon dan wat er tot uiting komt in mijn muziek en ik ga dus ook geen rol spelen op het podium, dat kan ik niet. Er zijn veel artiesten die me inspireren. Elk op hun eigen manier. Van Lightning Bolt tot Nina Simone.
Sinds Nonetheless is er heel wat veranderd, deze plaat heeft toch voor een ware aardverschuiving binnenin Echo Beatty gezorgd, niet?
Een aardverschuiving zou ik het niet noemen. We evolueren voortdurend, dat wel. Ik ben blij dat meer en meer mensen onze muziek leren kennen, dat we goede kritieken krijgen en dat we op fijne plekken kunnen spelen. En ik hoop dat Echo Beatty kan blijven verder groeien.
Jullie toerden ook in het buitenland onlangs, hoe waren de reacties?
De laatste drie keren dat we over onze landsgrenzen tourden waren eerlijk gezegd super. Steeds heel dankbare, fijne shows met een enthousiast publiek. We gaan dat dus nog meer doen.
Op een podium bemerk ik dat jij helemaal opgaat in je muziek, heb je nooit schrik om je ziel bloot te geven of is dat nu net de taak van een artiest, denk je?
Ik probeer gewoon oprecht te zijn in wie ik ben en in wat ik doe en hoe ik iets overbreng. Hoewel dit ook niet altijd gemakkelijk is. Je bent daardoor zeker ook kwetsbaarder. Kritiek kan daardoor ook veel persoonlijker aankomen. Maar ik zie het punt niet van muziek maken als ik me zelf zou gaan censureren en er niet in kan opgaan.
Jij werkt bij Het Bos, Annelies, een organisatie die zich enorm inzet voor alternatieve artiesten. Ik veronderstel dat jij zelf ook volop betrokken bent bij de alternatieve muziekscène?
Ik ben altijd al naar heel uiteenlopende concerten gegaan. En m’n muzieksmaak reikt ook best wijd, denk ik. Ik heb vrienden die alles wat er op muziekvlak gebeurt op de voet te volgen, maar ik ben zo niet. Als ik iets heb gevonden dat me raakt, kan ik er lang op teren. Het Bos, daarvoor Scheldapen, is een heel bijzondere plek, waar ik doorheen de jaren meermaals onvergetelijke momenten heb beleefd. Ik ben enorm dankbaar dat ik nu deel mag uitmaken van het team achter de schermen.
Wat zijn de volgende plannen voor Echo Beatty?
In het voorjaar trekken we nog eens naar het buitenland. Er komen nog wel wat dingen aan, ook andere projecten waaraan ik mee doe, maar nog niet teveel over ga verklappen. Jochem is met nieuw materiaal voor zijn project ‘Slumberland’ bezig. En ik voel een paar Echo Beatty nummers borrelen, dus ik ga me daar binnenkort ook eens aan zetten.
Wat is je favoriete plaat aller tijden en waarom?
Wauw, enorm moeilijke vraag. Pink Moon van Nick Drake, Moonpix van Cat Power of Blood On The Tracks van Bob Dylan? Third van Portishead? Life On Earth van Tiny Vipers? Vivadixiesubmarinetransmissionplot van Sparklehorse? Yankee Hotel Foxtrot van Wilco? Dat zijn er enkele die ooit zwaar onder m’n huid zijn gekropen en daar zijn blijven zitten. Ik kan er geen kiezen. En morgen denk ik geheid, shit, natuurlijk, ‘die’ plaat ook (lacht). Of DIE… .
Met wie zou je het niet erg vinden om 8 uur in een lift mee te zitten en wat zou je dan doen?
Graag met een mechanicien die de lift repareert en dan Patti Smith blijkt te zijn, die me dan uitnodigt koffie te gaan drinken, in haar favoriete koffiebar in NYC waarbij ze me haar beste levensadviezen geeft.
Het laatste woord is aan jou.
“We are torn between nostalgia for the familiar and an urge for the foreign and strange. As often as not, we are homesick most for the places we have never known.” Carson McCullers
Komende Echo Beatty-concerten:
15 okt-CC Mechelen
21 okt-DE STUDIO Antwerpen
10 dec-Velinx Tongeren
