Dag Dirk, met recht en rede mag ik jou een icoon noemen uit de Belgische EBM en wavewereld. Weet je nog hoe alles begon?
Beïnvloed door de glamrock en iets later de punkbeweging heb ik een groepje opgericht (Slaughterhouse), maar dat was meer een hobby tot dat de new wave doorbrak en de ene na de andere fantastische plaat uitkwam. Groepen zoals The Human League, DAF, Fad Gadget en vooral Suicide hebben voor mij een nieuwe wereld geopend en snel heb ik en eerste synthesizer aangeschaft, de rest is history (lacht).
Een carrière waarin je op zoek was naar vernieuwingen. Jij had op een bepaald moment zelfs vier alter ego’s (The Klinik, Absolute Body Control, Sonar en Dive). Waren dat vier gezichten van Dirk Ivens?
Dat is in fases gebeurd, ABC , poppy en experimentele minimal elektro, was er voor het donkere van The Klinik. Toen we met deze laatste een eerste keer splitte ben ik verder gegaan als Dive , een harder geluid in vergelijk met de andere dat deels ontstaan is uit noodzaak omdat ik echt met een minimum aan instrumenten een maximaal geluid wilde. Sonar is meer danceable en volledig instrumentaal. Elk project heeft zo zijn eigen geluid en sferen.
Met The Klinik ben je gestopt, met de andere drie nog steeds actief en met Dive heb je onlangs een nieuwe plaat uitgebracht. Zit er iets in de pijplijn voor de andere twee?
Op dit moment staan de andere projecten op non-actief en concentreer ik mij volledig op Dive en zien we wel wat de toekomst brengt , in ieder geval ben ik nu druk aan het teksten schrijven met de bedoeling voor een volgende Dive.
Een icoon betekent ook dat hij verschillende tijden heeft meegemaakt, was vroeger beter of was vroeger gewoon anders?
Nu is nu en ik denk dat de jaren op en naast het podium ook voor een pak ervaring hebben gezorgd. Instrumentengewijs is er door de jaren heen ook veel veranderd, want waar vroeger synthesizers en randapparatuur heel duur waren heeft bijna iedereen die met muziek bezig is nu een eigen homestudio op zijn computer. Feit is wel vind ik dat men vroeger als groep meer een eigen sound had omdat men creatief moest zijn met de middelen die men had en zodoende ook veel origineler klonk dan zo veel groepen van vandaag.
Een vraag die je beu bent, maar ik vind ze belangrijk. In het buitenland een undergroundster en in eigen land genegeerd door de traditionele media. Trek je je daar nog iets van aan?
Totaal niet en daar heb ik eerlijk gezegd nooit bij stilgestaan omdat ik van in het begin wist dat het soort muziek dat ik maakte nooit echt commercieel was. Het totaal uw zin kunnen doen en de halve wereld zien, was en is, mij zoveel meer waard en als underdog de zaal platspelen geeft echt wel voldoening (lacht).
Laten we het even over Dive hebben, dat is …zo vind ik toch, jouw meest nijdige kant, maar Underneath (je laatste) klinkt ontzettend donker. De wereld krijgt de soundtrack die hij verdient?
Er is toch weinig reden om optimist te zijn als je ziet wat er vandaag wereldwijd om ons heen aan het gebeuren is en zeker in de laatste jaren, maar eigenlijk is dat al zo lang als ik mij kan herinneren en van alle tijden. Men leert nooit en wij kunnen enkel maar observeren en een klank geven aan die krankzinnigheid.
Hoe waren de reacties op de plaat?
Zeer goed met over het algemeen schitterende besprekingen in binnen- en buitenland. Het aantal optredens die eruit gevloeid zijn liegen er niet om en de aanvragen komen nog steeds binnen.
Het is ook een plaat, vind ik, van iemand die zijn wortels in de jaren 80 heeft, maar daar iets innoverend mee probeert om te springen. Mis jij zelf niet te veel vernieuwingen in het EBM-genre?
Eerlijk gezegd luister ikzelf meestal naar andere muziek omdat ik vind dat er niet veel interessants in het genre gebeurd, dus inderdaad weinig vernieuwing naar mijn smaak. Dat gezegd zijnde vind ik wel dat de oudere garde het nog steeds goed doet, zie Trisomie 21 en Portion Control.
We zijn op onze site bezig met artiesten te vragen wat voor hun de beste Belgische platen ooit zijn. Zeer interessant eigenlijk hoe België uitblinkt in donkere of tegendraadse releases. Is daar een reden voor, denk je?
Een klein landje met grootse muziek, want inderdaad er zijn veel groepen die de dag van vandaag in gelijk welk genre echt goed zijn en we weten dat er voor de mensen maar twee soorten muziek bestaat, degene die je goed vind en niet goed .
Voelde Dirk Ivens zich ooit een Belgische artiest?
Afgaande op het aantal optredens die ik in Belgie doe niet echt vrees ik, ik zit voor 90% in het buitenland, altijd al geweest.
Je staat op W-Fest. Een tamelijk indrukwekkende line-up, wie wil je zelf mee pikken?
Ik ga voor de volledige 4 dagen, er komen echt groepen waar ik al jaren naar uitkijk om ze te zien of van wie ik verbaasd ben om ze nog te kunnen zien.
Het is een optreden met Dive. Wat mogen we verwachten en waarom moeten mensen naar jou zien?
Het is een festival, wat wil zeggen een gemengd publiek dat wel een eigen favoriet heeft dus we gaan er 100% tegenaan met een mix van oud en nieuw werk.
Wat heb je het liefst op een festival: ijskreem, frieten of bier?
Dat zullen de laatste twee worden vrees ik. (schiet in de lach)
Is de apocalypse zever of komt die er ooit, en met welke plaat moeten we ten onder gaan?
Hoe of wat, onder gaan doen we toch en dan misschien met de plaat die jaren geleden gemaakt is en klinkt alsof ze morgen nog moet worden opgenomen , namelijk de eerste Suicide en de cirkel is rond…