Het Antwerpse creatuur Aldo Struyf trok drie jaar geleden de stekker uit z’n atoombrein, weliswaar nog met een laatste straffe plaat. Begin dit jaar werd ook z’n stop bij Millionaire aangekondigd, omdat het moeilijk te combineren viel met The Mark Lanegan Band. Dat gaf hem wel wat extra tijd om te broeden en op te nemen met zanger/harmonicaspeler ‘Big’ Dave Reniers (Dizzy Dave Band, 44Rave, The Electric Kings), die ook nog mee te horen was op die Creature With The Atombrain zwanenzang Night Of The Hunter. Het in blues, psychedelica en wereldse sferen gedrenkte resultaat is Crayon Sun, naar de gelijknamige song van Latin Playboys. Een gloednieuwe band dus, met een debuutplaat onder de arm die ze live zullen voorstellen in Het Bos in Antwerpen op 28 november. Wij troffen de heren voor een babbel in het legendarische doorrookte repetitiekrocht Music City, waar ze volop aan het repeteren en voorbereiden waren.
Mooie plaat heren, klinkt super, alles zelf gedaan?
Aldo: Het meeste wel en ook veel thuis opgenomen, behalve drums en blazers. Tomas (De Smet) heeft ook één nummer gecontrabast en speelt nu ook mee in de liveband. Dave kwam dan geregeld langs voor sessies en ik probeerde hem wat te leiden naar wat ik m’n hoofd had. Want Dave is een echte bluesman en ik ben dat veel minder. Dat proces was voor hem misschien ook niet makkelijk, maar heeft wel tot resultaat dat we nu op elke song een andere Dave te horen krijgen. Blij dat de plaat eindelijk klaar is, door m’n werk met Lanegan heeft het toch wel lang geduurd.
Het is dus niet dat je per se Dave gebeld hebt omdat je net die bluesy feel wilde ?
Aldo: Een plaat met hem maken was zelfs in eerste instantie geen vooropgezet plan, we hadden dus al samen gewerkt voor Night Of The Hunter en dat klikte toen. Ik was het ook beu om zelf te zingen, ik doe dat eigenlijk niet graag. Het eerste waar we aan werkten was Wayfaring Stranger, ik wilde daar wel eens een versie van opnemen gewoon voor de lol eigenlijk. Maar zo zijn we geleidelijk aan tot meer songs gekomen en begon het idee voor een plaat ook te rijpen.
Die Wayfaring Stranger had ik overigens niet van je verwacht, daar zijn immers al zovéél versies van, tot zelfs platte dance toe. Heb je dan een speciale band met die song of zo ?
Aldo: Ik weet het, daar zijn, zonder zever, duizenden versies van. Zelfs Lanegan had zoiets van “oh nee toch niet dát nummer”. Bij mij kwam het door een cd van Gary Floyd, de zanger van The Dicks die ook in het SST (Amerikaans label die o.a. Minutemen, Hüsker Dü, Soundgarden en consoorten uitbrachten) bandje Sister Double Happiness zat. Op een soloplaat van hem staat een versie van Wayfaring Stranger en ik vond die zo schoon dat ik er gewoon ook eens een interpretatie van wilde maken, meer zit er niet achter.
Hoe ging dat geleidelijk proces met Dave dan in z’n werk, want je gitaarspel klinkt toch ook wel meer blues dan voorheen? Is het cliché dan toch waar dat gitaristen vroeg of laat naar blues grijpen, drummers naar jazz en bassisten naar funk en heeft Dave je dan op een Muddy Waters-dieet gezet ?
Dave: Er zijn inderdaad wel wat luistersessies geweest, maar zeker niet enkel Waters (lacht)… wel gezocht naar gedeelde liefdes en dan kwam Aldo dikwijls later met ideeën naar voor die zo’n richting uitgingen.
Aldo: Ik ben gewoon muziek blijven maken die ik wilde maken en dat wijkt tegenwoordig wel af van de punk en freakherrie waar we vroeger mee bezig waren. Naarmate het opnameproces vorderde ben ik me wel, half bewust, half onbewust aan Dave gaan aanpassen of met ideeën gekomen waarvan ik dacht dat hij ze tof ging vinden en er iets mee kon aanvangen. Ik vind de plaat overigens niet zo bluesy hoor.
Dave: Loskomen van de traditie hé, ik ben nog altijd keizot van goeie blues, soul en gospel maar heb inmiddels ook al wel dingen gedaan waar de bluespolitie de wenkbrauwen van fronst (lacht). Die nu waarschijnlijk ook verwoed zoeken naar de bluesconnectie op dit album. Ik word 50 in januari en ben dus vorig jaar voor de eerste keer naar, ik mag de naam eigenlijk niet noemen … Nick Cave gaan kijken en die mens heeft me dus volledig omver gestoempt. Het was misschien net toevallig een van z’n betere concerten, dat weet ik dus niet. Had vroeger zelfs eerder naar zijn Grinderman gegrepen dan naar zijn Bad Seeds en ander werk, maar men had me in ieder geval nooit moeten bellen om mee naar een Cave-concert te gaan. Dan had ik wel één of andere uitvlucht gehad. Nu ben ik echter in de ban en dat stopt dan niet voor ik alles gehoord heb. Hetzelfde met pakweg Jason Molina (Songs: Ohia) ook een vibe die me te pakken heeft, het zal het ouder worden wel zijn. Ik leg Muddy overigens ook steeds minder op. 15 jaar geleden zou Crayon Sun dus wellicht niet mogelijk zijn geweest.
Ik ontwaar geen échte earworms op de plaat en raar genoeg zit ik nu, na nog een beluistering daarstraks, met Moby’s Natural Blues in m’n hoofd. Wellicht door de combinatie van gesamplede gospelstemmen en elektronica ?
Aldo (na een stilte en gezucht): Inderdaad raar ja. Iemand vertelde me onlangs dat het haar aan Gonjasufi deed denken. Met The Gaslamp Killer heeft die veel Turks beïnvloede muziek gemaakt en bij ons zit er misschien ook wel eens zo’n gitaarsolo in. Ach, iedereen hoort erin wat hij of zij wil horen zeker ?
Jij hebt bijvoorbeeld toch ook wel een heuse Tuareg-periode gehad hé ?
Aldo: Klopt, heb zo eens een jaar bijna enkel naar Tinariwen geluisterd omdat ik alle rockmuziek beu was, en dat was in hun beginperiode, ondertussen zijn er tientallen bands in dat genre die keigoed zijn. Muziek van overal in de wereld die interessant is hé, ik zit vooral niet meer te wachten op de nieuwe Queens Of The Stone Age of Nirvana. Ik volg wat dat betreft het Sublime Frequenties label nogal.
De drang om continu verwonderd te blijven ?
Dave: Verwondering is belangrijk, ja ! Ik was onlangs nogal verwonderd door Stovepipe bijvoorbeeld. (lacht)
Aldo: Ja, voor 100 procent ! Ik wil kiekenvel blijven krijgen, ik ga dus tegenwoordig liever naar Muziek In De Wijk (wereldmuziekfestival op verschillende Antwerpse pleintjes) dan naar het zoveelste rockbandje in pakweg Trix ja.” (lacht)
Veel muzikanten zoeken die verwondering in live improviseren, doen jullie dat ook ?
Dave: Dat heb ik net jaren gedaan in de blueswereld en vind dat ook belangrijk, word daar zelfs gelukkig van als dat lekker zit. Nu hebben we echter een verhaal geschreven in de studio, met een plaat tot gevolg. Dat verhaal willen we live nu zo getrouw mogelijk en met de juiste vibe gaan neerzetten met de technische snufjes die daar voor voorhanden zijn. Een andere manier van werken voor mij, maar nu net de kick waar we voor willen gaan. De band zal uiteraard wel evolueren en hopelijk ook over tien optredens weer een beetje anders gaan klinken. Als we binnen een jaar geen mix spelen van deze plaat en tien nieuwe nummers, dan is er ergens iets grondig verkeerd gelopen.
Aldo: Ik ben zelfs het jammen wat verleerd door mijn jaren bij Millionaire, Creature en Lanegan, die ook in het stramien zitten van plaat opnemen en die live brengen. Maar ik geniet wel van die werkwijze. In dit geval was het ook zoeken, er zitten veel lagen en opnamesporen in de plaat die we live moeten proberen te brengen, er zullen bijvoorbeeld geen blazers op het podium zijn. Ik zal gitaar, keys spelen en wat samples gebruiken, Dave Hubrechts (Meuris, Diablo Blvd,..) ook gitaar, Tomas De Smet (Zita Swoon, Broken Circle Bluegrass Band, King Dalton,…) op bas, Dave Reniers dan uiteraard op harmonica en zang en Antoni Foscez (Statue, Meuris, Go March,..) drums en wat loops uit een elektronische drumpad. Niet meer weg te denken in de hedendaagse muziek, waar soms bij wijze van spreken tweehonderd sporen live moeten geregenereerd worden. We hebben nog wat werk voor de boeg, maar ik denk dat we wel iets moois gaan kunnen neerzetten.
Dan ga ik jullie daar vooral niet verder van afhouden. Succes met de repetitie en de optredens.
25/11: Staminee De Living, Heist -op-den-berg (try-out)
28/11: Het Bos, Antwerpen (officiële release)
22/12: De Zwerver, Leffinge
30/12: Paradiso, Amsterdam
25/1: M.O.D, Hasselt
Crayon Sun is uit bij Waste My Records
Foto (c) Facebook Crayon Sun
