Haar hart klopt in harmonie met de pulserende vibraties van de stad in de vroege avond, terwijl Dorothy Gale zich een weg baant tussen dromerige avonturen en een terugkeer naar de realiteit. Haar zang vertelt verhalen die variëren van een soepele popstem tot schrijnende punkschreeuwen, omlijst door de elektronische producties van Alwis en Jordan Le Galèze. Op 8 december treedt ze op tijdens de finale van het Concours Circuit in de Botanique.
Waar komt de naam vandaan en stel je eens voor!
Dorothy Gale creëert een meeslepend universum waar betoverende verhalen samenkomen, gezongen met een soepele, popachtige stem, doorspekt met aangrijpende punkachtige kreten/lyrische bagage, dit alles aangedreven door elektronische producties.
De artiestennaam Dorothy Gale heeft voor mij een speciale betekenis. Het is een eerbetoon aan de actrice Judy Garland, die het personage Dorothy vertolkte in de film The Wizard of Oz. Het weerspiegelt mijn eigen voornaam, Judy. Deze keuze is een knipoog naar mijn jeugd, waarin ik sterk beïnvloed werd door dit werk en de diepe band die ik met kunst in al haar vormen heb gevormd.
Hoe ziet je muzikale geschiedenis er uit en wanneer wist je dat muziek spelen je passie is?
Mijn eerste kennismaking met muziek was toen ik deelnam aan Disney Channel Talent (haha). Samen met mijn beste vriendin van destijds vormde ik een groep genaamd Pom Pink, waarbij we hele middagen doorbrachten met zingen, repeteren en dansen.
Ik weet niet of ik destijds had verwacht dat ik ooit terug zou keren naar die wereld, maar ik was nieuwsgierig naar verschillende vakgebieden. Mijn reis bracht me eerst naar de beeldende kunst aan St. Luc in Doornik en daarna naar theater aan het Cours Florent in Parijs, waar ik vier jaar lang studeerde. Daarna wilde ik me serieus gaan richten op regisseren, maar door de impact van COVID werden die plannen onderbroken. Na verloop van tijd herontdekte ik mijn passie voor muziek.
Mijn betrokkenheid bij de groep J3M3I bracht me veel kennis op het gebied van administratie en management, wat me enorm veel heeft bijgebracht. Terwijl ik mijn podiumvaardigheden en muzikaliteit ontwikkelde, opende dit ook een wereld waar ik constant mee in contact bleef. Acteren heeft altijd mijn interesse gehad, of het nu met muziek, theater of woorden is. Ik vind het fascinerend om in de huid van verschillende personages te kruipen en mezelf door hen uit te drukken. Muziek gebruik ik als een platform om een eigen universum te presenteren en te verdedigen.
Wie zijn je inspiratiebronnen en hoe zou je jouw muziek het best omschreven worden?
Mijn inspiratie komt net zo goed van een toneelstuk, een film, een feestje of concerten in een kelder of in de Sportpaleis. Wat me het meest inspireert, is het alledaagse en alles wat we kunnen ervaren en zien in een stad die cultureel zo rijk is als bijvoorbeeld Brussel.
Theater: Joel Pomerat, Fabrice Melquiot, Léonore Confino, Seneca
Film: The Wizard of Oz, Edward Scissorhands, Suspiria, Carrie, Psycho, Night on Earth
Muziek: Björk, Soko, Mylène Farmer, maar het is te ingewikkeld (om alleen vrouwen te noemen, maar de lijst zou nog veel langer kunnen zijn).
Voor welke band wil je graag het voorprogramma spelen en waarom?
Er zijn veel bands uit de alternatieve experimentele popscene waarmee we goed zouden kunnen lachen en een universum delen. Eartheater, Boy Harsher…
Wat maakt jou anders dan andere artiesten?
Het feit dat het mijn stem en mijn verhalen zijn.
Wat wordt jouw volgende (grote) stap?
Een geweldige studio vinden, de ep voltooien en ervoor zorgen dat die wordt uitgebracht, en daarnaast een platenlabel vinden.
En wat is je favoriete plaat aller tijden en waarom?
Alain Souchon – Jamais content
Wat is het mooiste en het minst mooie aan muziek?
De sensatie van je helemaal inzetten, maar minder mooi is het als we niet samen spelen.
