Dat de Scala-engeltjes ondertussen wellicht de leeftijd bereikten om in het huwelijksbootje te stappen, konden we volgen. Maar wie had ongeveer een jaar geleden gedacht dat Steven Kolacny, Ives Mergaerts en Koen Buyse (Zornik) er dertien zouden uitpikken en weggeven aan Lucifer himself? Met de Brides Of Lucifer speelden ze in een uitverkochte AB én op de metalpodia van de zomerfestivals in België. Na Graspop stonden ze voorbije zondag op de metaldag op de Lokerse Feesten en spelen ze volgend weekend ook op Alcatraz.
En het conceptuele plaatje klopt volledig: de dertien jongedames in prachtige tooi en nog steeds voorzien van hun engelenstemmen, brengen samen met enkele muzikanten die hun pluimen reeds verdienden hun interpretatie van metalklassiekers: Joeri van de Schoot (Evil Invaders) op de bas, Stephan Noens (Vigilante) aan de drum, Yannick De Pauw (Vigilante) en Koen Buysse (Zornik) op gitaren, Steven Kolacny op piano en Ives Mergaerts op synths. De naam ‘coverband’ doet hen oneer aan, want dit is een hele podiumproductie.
Met de glammetaldeuntjes van Steel Panther op de achtergrond verzamelen een handvol muziekjournalisten op de Lokerse Feesten voor een rondetafelinterview met de Brides Of Lucifer. Er wordt aangekondigd dat ze de mannen en de Brides halen, maar uiteindelijk krijgen we geen enkele bruid te zien. Wel muzikanten en bedenkers van het concept: een enthousiaste Koen Buysse, een gretige Steven Kolacny en een stille Yves Mergaerts – die wel zichtbaar geniet van de antwoorden van de andere twee heren – mochten we het duivelsvuur aan de schenen leggen.
Jullie eerste optreden was in de Marquee op Graspop, een tent voor 15 000 mensen. En dat op het ogenblik dat Emperor op Mainstage 2 speelde. Was dat niet beangstigend? Worst case scenario zou geweest zijn dat er maar een 500-tal mensen kwamen opdagen om jullie te zien spelen, toch?
Steven: Dat was enorm beangstigend!
Koen: Nee, worst case scenario zou geweest zijn dat de tent vol stond en na enkele nummers leeg liep.
Steven: Dat zou meteen ons einde betekend hebben.
Koen: Maar dat gebeurde dus niet. Nog straffer was dat ze op de tweede dag óók bleven staan, terwijl Rammstein speelde.
De meeste metalbands binnen jullie genre werken met één frontvrouw. Hebben jullie overwogen om een female fronted band te worden?
Koen: Nee, niet meteen, nog nooit eigenlijk. Nu, we hebben ook geen glazen bol natuurlijk, dus je hoort me niet zeggen dat dit nooit het geval zal zijn. Misschien dat we het ooit wel ergens integreren in een nummer waarbij dat past of als we wereldberoemd zijn of zo.
Steven: De sterkte van de Brides is net dat het een meerstemmig koor is. Dat maakt het precies zo uniek.
Hoe beslissen jullie welke nummers jullie willen spelen? Door wie gebeurt die selectie?
Steven: Daar hebben we eigenlijk geen formule voor. We hebben al heel wat nummers uitgeprobeerd die niet lukten en ook andersom: nummers waarvan we dachten dat we ze nooit zouden kunnen uitwerken die fantastisch goed uitdraaien.
Koen: Het moeten gewoon nummers zijn die ík goed vind. Nee, het zijn vaak nummers waar Steven meteen die meerstemmigheid in hoort.
Steven: Ja en dat is echt niet eenvoudig bij metal. Men denkt onterecht dat metal eenvoudig is, maar het leunt technisch gezien zo sterk aan bij klassieke muziek en opera. Erg complex dus. Wanneer er veel scream in de song zit, ben je het vocale ook kwijt en geraak je niet naar die meerstemmigheid. Dan moet je een alternatief bedenken.
Koen: Nu werken we vooral toe naar ons optreden in de Lotto Arena (8/02/2019). We proberen nieuwe dingen uit en hebben ook een aantal nummers klaar die we live nog niet brachten. Nummers die té veel naar Scala neigen, vermijden we, want de Brides Of Lucifer wijken daar zo van af, staan er lijnrecht tegenover en dat moet ook duidelijk zijn in de songkeuze.
Steven: Ik zat onlangs bij mijn ouders thuis op hun piano O Father, O Satan, O Sun! van Behemoth te spelen. Mijn mama – die trouwens nog catechese gegeven heeft – zei me dat ze het zo mooi vond. Ik heb haar nog altijd het origineel niet durven laten horen!
Koen: We hebben niet de betrachting om het met onze covers beter te doen dan de originelen. We zijn er van overtuigd dat als je een nummer covert vanuit oprecht respect, nooit kan missen.
Zijn er nummers die jullie niet kunnen brengen, omwille van de rechten?
Steven: Nee, dat is nooit een probleem. In principe mag je alles spelen en opnemen. Het is pas als je er beelden op zet, dat de rechten van de oorspronkelijke muzikanten parten spelen.
Dertien bruiden, de naam Brides of Lucifer, het hele concept… hoe is dat ontstaan? Wie bedacht dit?
Koen: Ik had een gek idee om een metalconcept uit te werken dat zwaar over alle clichés van metal gaat. Het moest er écht over zijn: die mooie dames met engelenstemmen echt lelijk maken is fantastisch. We hebben daar zo veel over vergaderd, ideeën over uitgewisseld, samen over gepraat tot we dit hele concept hadden.
Steven: Het meeste is ook in Yves zijn gezellige living tot stand gekomen. En via onze Whats’ app- groep.
Zijn er reservebruiden? Zijn ze met andere woorden inwisselbaar ?
Steven: Ja, op het podium staan met dertien vrouwen is een belangrijk deel van het concept. Het is dus belangrijk dat we meer dan 13 zangeressen hebben. Wanneer er iemand ziek is of niet mee kan naar een optreden vormt dat nu geen probleem meer. Ze zijn ondertussen met een 25-tal.
Hadden de Brides een metalverleden of –interesse?
Steven: Nee, de meeste niet. Die interesse is bij hen nu wel gegroeid natuurlijk. En bij de 10 nieuwe zangeressen zijn er zeker een aantal die thuis zijn in de metalwereld. Maar dat is zeker geen voorwaarde. Ze moeten gewoon enorm goed kunnen zingen.
Heb je het gevoel dat de Brides uitgehuwelijkt zijn en dus losgekoppeld werden van Scala?
Steven: Ja, toch wel. Omdat het zo twee verschillende concepten zijn, die bijna lijnrecht tegenover mekaar staan.
Hebben jullie om de groep van 13 zangeressen te vormen open audities binnen Scala gedaan of hadden jullie al enkele meisjes in gedachten?
Steven: Die hadden we inderdaad al in gedachten, we hebben ze geselecteerd omdat we het gevoel hadden dat dit iets voor hen was, dat ze dit gingen aankunnen en –durven. Ze moesten naast zingen ook kunnen acteren. Ze kruipen echt in een rol op het podium: ze laten niets doorschemeren, staan er als ‘onbereikbare’.
De nieuwe zangeressen komen niet vanuit het Scala-koor?
Steven: Nee, dat klopt. We hebben audities gedaan. Vandaar wellicht dat de nieuwe zangeressen wél een metalachtergrond hebben. Ze kenden het concept reeds, het was reeds duidelijk voor hen wat Brides Of Lucifer inhoudt en werden daardoor aangetrokken.
Werken alle bruiden en muzikanten ook mee aan opnames voor een album?
Steven: Ja! Brides Of Lucifer is geen studioproduct, waarbij verschillende muzikanten ingezet worden voor een album. We zijn een band en doen dit samen. Ook alle zangeressen gaan mee.
Repeteren jullie vaak?
Koen: Ja, ook met àlle zangeressen. In ons repetitiekot. Een groot repetitiekot dus. Dat gevoel van samenhorigheid vinden we erg belangrijk. Enkel op die manier kan je ook op het podium als band staan.
Kregen jullie al reacties van de bands waarvan jullie nummers spelen?
Koen: Wat de bands ervan vinden, zal me worst wezen. Hoewel het natuurlijk de ultieme bevestiging is, als ze het goed vinden. Maar ik vind het ook de max als ze het heel slecht vinden.
Er is altijd al wel een spanningsveld geweest in de metalwereld – en nu nog meer lijkt ons – tussen de ‘social justice warriors’ en de bands die op het randje van fout of ronduit seksistisch of racistisch zijn. Daar heerst vooral ook in Amerika toch wel een bepaalde polarisering rond. Jullie zitten bij het Amerikaanse label Rhino Entertainment, zijn jullie bang om in deze polemiek terecht te komen?
Steven: Maar nee, eigenlijk zijn de Brides toch echt enorm netjes. En als het toch gebeurt, tja, dan zal het gewoon gebeuren.
Koen: Ik heb nooit muziek gespeeld om politieke acties waar te maken, wel omdat ik het graag doe, omdat ik me wil amuseren en voor de appreciatie van het publiek. Boodschappen van bands gaan aan mij voorbij. Ik heb dus zeker niet de intentie om mijn boodschap of mening mee te geven. En trouwens… stel je voor: als dertien vrouwen hun mening willen geven tijdens een optreden, ja dan zijn we wel even bezig, niet? Wat we wel al meemaakten was een kwade reactie van een Amerikaanse vrouw op onze Facebookpagina: Ze vond het echt niet kunnen dat we dertien vrouwen door het gat van Satan sleurden en vroeg zich af of we wel beseften dat ze daar nu nooit meer uit geraken!
Hoe zien jullie de toekomst? Blijven jullie enkel covers spelen?
Steven: Nee, we willen zeker niet alleen covers spelen. We spelen nu ook al twee eigen nummers trouwens.
Koen: Het Amerikaanse label liet weten dat ze wel grote plannen hebben. Wat deze inhouden, weten we niet. Maar voorlopig kwamen er op het album wél enkel covers. Amerikanen hebben dat wel graag: covers vinden ze fantastisch, het
werkt en het houdt minder risico’s in dan eigen nummers.
En de toekomst van de bruiden? Zijn jullie niet bang dat ze zullen afhaken wanneer ze aan kinderen beginnen, vaste jobs hebben, een gezinsleven willen uitbouwen?
Steven: Sommige van onze bruiden hebben al kinderen hoor. Duivelskinderen. Zij vinden altijd wel een oplossing. Op dit ogenblik staan ze allemaal altijd heel erg enthousiast te springen om te kunnen optreden. Dat is een risico, maar dat is bij ons even groot, denk ik. Ook wij zouden een partner kunnen hebben die zegt: ‘Maar dat weekend ga jij niét gaan optreden hoor!’. Voor alles kan je oplossingen vinden, toch?
Koen Buysse en Steven Kolacny… jullie maakten het reeds binnen de muziekwereld. Maar vooral in België. Wat verwachten jullie van het buitenland?
Koen: We gaan er volledig voor. Er is ook wel interesse. De platenfirma ziet het zitten.
Steven: We willen alleen ook niet té snel gaan. We zijn bang om het te snel in handen te geven van iemand die nadien niet de juiste zou blijken te zijn. We zouden niet graag hebben dat de Brides Of Lucifer in handen komt van iemand die het heel snel erg commercieel wil uitbrengen, waardoor het te snel ‘op’ zou zijn.
Volgend weekend spelen jullie op Alcatraz ook een nummer van Behemoth, die er ook speelt. Zit de kans er in dat jullie samen het podium op gaan?
Koen: Nee, zij spelen de dag na ons en ik denk niet dat ze daarvoor een dag eerder zullen afkomen.
Steven: Tot hier toe zijn er positieve reacties maar nog geen concrete initiatieven om met de originele artiesten te gaan samen werken. Daarvoor moeten we eerst zelf nog wat meer individualiteit opbouwen.
Als jullie klassieke componisten zouden vergelijken met metal, welke zou dan het beste aansluiten?
Koen: Dat is eentje voor u, Steven! Wagner zou wel te coveren vallen… niet?
Steven: Dit is eentje om over na te denken… Van Mozart zeggen ze nu wel dat hij toen al de popmuzikant was binnen de klassieke componisten, maar ik vind dat hij toch ook wel al hard ging, hoor !
Zijn er nummers die op jullie verlanglijstje staan om te coveren ?
Koen: Ik wil hen zo meteen ook heel graag zien: ik zou heel graag een nummer van Gojira coveren !
Koen heeft in elk geval een goede voorkeur ! Allen daarheen, dus !
Foto’s: (c) Theo De Rycke