BRECHT PLASSCHAERT

Brecht Plasschaert is liedjesschrijver, toetsenist en producer, heeft al met heel wat mensen uit de Belgische muziekscene samengewerkt en wie ooit naar de podcasts van De Standaard luistert kent zijn muziek ook! Toch is hij voor velen een nobele onbekende. Tijd om daar wat verandering in te brengen.

Dag Brecht, ik vermoed dat iedereen die dit leest wel al eens (dikwijls zonder het te beseffen) muziek gehoord heeft die jij schreef, producete of waarop je meespeelde. Toch kennen niet zoveel mensen jou. Kan je jezelf eens voorstellen?
Ik ben Brecht Plasschaert, 31, en werk voornamelijk voor De Standaard als technieker/componist voor de podcasts van dS Audio. Tof werk, interessant werk, zalige collega’s. Daarnaast maak ik ook muziek voor mijzelf onder de naam Yùrt, en speel ik bij Marble Sounds. Gezelschapsspellen vind ik zalig, maar gewoon bij mensen zijn vind ik ook enorm fijn.

Als ik aan de verschillende projecten denk waaraan je meewerkt(e): Yùrt, Marble Sounds, Eefje Devisser, Mortier, Yuko… dan lijkt de grootste gemene deler mij jouw liefde voor elektronische muziek? Zie ik dat juist en hoe is dat zo gekomen?
Ik zou niet zeggen dat ik per se een grote liefde heb voor elektronische muziek (alleen). Wat ik het interessantste vind, puur qua klank dan, is akoestische elementen mengen met elektronische, en alles door mekaar gebruiken, redelijk eclectisch. En druk ook.
Ik hou wel van drukke muziek, maar evengoed van rustige.
The Notwist als mijn favoriete voorbeeld: met momenten zwaar elektronisch, soms indierock-achtig, Krautrock, soms puur akoestisch singer-songwriter. Na elk nummer op een cd vraag je je af wat het volgend zal zijn, welke instrumenten ze nu weer gaan gebruiken.

Sufjan Stevens doet dat ook op geniale wijze. Die man kan alles: klassieke composities schrijven voor documentaires of het New York Ballet Orchestra, maar evengoed een post-apocalyptische, enorm drukke elektronisch-klassieke Age of Adz, of prachtige singer-songwriter albums als Seven Swans of Carrie & Lowell. Verrassing dus. Wat wel moeilijk is, de laatste tijd, verrast worden. Als muziekproducer of muzikant heb je na een tijd door hoe een bepaalde klank gemaakt wordt, en om den duur verliezen veel klanken hun ‘magie’ of hun potentieel om te verrassen. Daar heb ik het de laatste tijd wel moeilijk mee, dat veel muziek mij nog maar weinig verrast. De laatste keer dat dat gebeurde was, denk ik, bij Thom Yorkes Anima.

Gelukkig hecht ik ook enorm veel belang aan tekst, zodat klank niet altijd hoeft te primeren voor mij. Son Lux vind ik qua klank enorm geniaal, maar zijn teksten vind ik dan weer middelmatig. Sufjan Stevens’ teksten zijn altijd enorm sterk (hij heeft tenslotte enkele jaren schrijven gestudeerd), en die van The Notwist zijn dan weer fris omdat Markus Acher een Duitser is, die onverwachte (combinaties van) woorden gebruik, waardoor er ook op dat vlak verrassingen zijn.
Bij Yùrt probeer ik daar zeker ook op te letten. Thomas Oosterlinck, de zanger van Yùrt (én die van Amongster) en ik pingpongen vaak, en dat helpt wel, denk ik. Hoewel die helaas nooit het niveau van een Sufjan Stevens zullen hallen, vrees ik.

Zowat een jaar geleden bracht Yúrt een ep uit en jullie eerste album zou (zal?) in april verschijnen, wat mogen we daarvan verwachten? Gaat het album verder op het elan van de ep?
Door SARS-CoV2 zal de release van ons debuut Time Ill Spent uitgesteld worden tot oktober 2020, als het virus dat toestaat. Het album zal vijf nummers van onze eerste ep bevatten, die enkel online en online gereleaset is, en vijf nieuwe nummers, waarvan één met Eefje de Visser, één met Lise Daelemans van UMM en één met Rolf en Nils Verresen van respectievelijk Winterslag en The Bear That Wasn’t.
De tien nummers zullen verschijnen op cd en online. De artwork is echt prachtig, heeft iets donker en comic-achtig. Simon De Waepenaere ging aan de slag met mijn referenties naar Junji Ito, Black Hole, maar ook Sin City en Watchmen, en maakte er iets unieks van. Die zwart-wit/comic/animatie lijn proberen we ook door te drukken naar onze clips en foto’s.

De klankwereld die je creëert met Yùrt is vaak nogal bevreemdend, bijna onaards. Waar haal je de inspiratie vandaan om dergelijke nummers te maken? Hoe komt een Yùrt nummer tot stand?
Meestal begin ik met een sample, of een drumpatroon, of een ander element waarvan ik denk dat het niet super slecht is, en dan worden er klanken op gestapeld. Roel Goovaerts heeft een grote rol gehad in die bevreemdende klanken. Zo zijn er zeker vijf nummers die begonnen met een sample die hij gemaakt heeft.
Verder heb ik vaak zijn mening gevraagd. Bij veel nummers heeft hij een niet te onderschatten tot meer dan cruciale bijdrage geleverd. Klarinetten en hoorn en trombone worden vaak toegevoegd, en vormen ook dikwijls de basisklank, aangevuld met klanken of partijen die ik interessant of verrassend vind. Distortion (oversturing, zoals een elektrische gitaar door een versterker) is een vrij belangrijk deel van de klank geworden op deze plaat.
Ook roominess (de akoestische eigenschappen van niet een kerk of een kathedraal, maar die van een gewone kamer) is belangrijk: bijna alle blazers zitten verder in de room dan dat ze droog in de mix zitten, en ook de drums is bewust heel ‘roomy’ gemaakt. Daar hielp de ruimte van Pieterjan Coppejans enorm hard in (in die ruimte heb ik ook Eefje, PJ’s echtgenote, ontmoet).

Verder was het zalig om samen te werken met Simon Segers, die mijn eenvoudige demo’s naar een vrijer, hoger niveau heeft getild. Gezien hij bij nader inzien toch te weinig tijd had om een nieuw project op te starten, is Mattijs Vanderleen ingesprongen als live drummer. Mattijs heeft enorm veel percussie toegevoegd op de Yùrt plaat, en is naast geniale drummer ook een begenadigd percussionist en gewoon zalige kerel. Jammer dat Simon niet meedoet, maar met Mattijs is het anders maar daarom zeker niet minder goed.

Ook de stem van Thomas Oosterlynck is heel belangrijk voor het geluid van Yùrt. Hoe is de samenwerking met hem tot stand gekomen?
Ik speelde samen met Thomas bij The Salesman Who. Daar heb ik hem heel goed leren kennen, en ik vond zijn stem echt geniaal. Het is een stem waar je ofwel voor ofwel tegen bent. Dat vind ik er net zo interessant aan. Een super herkenbare stem. En zijn teksten zijn ook echt enorm goed. Amongster heeft een paar pareltjes op zijn naam staan, zeker checken. (Home staat thuis nog steeds vaak op, pun intended).

Wie zijn jouw muzikale voorbeelden?
Zoals hierboven al gezegd: The Notwist, Sufjan Stevens, Bon Iver, Radiohead, Thom Yorke, Son Lux… en nog een pak die ik hier vergeet te vermelden.

Wat doe je eigenlijk het liefst: zelf muziek maken, producen of een nummer van een andere band door de mangel halen zoals je onlangs deed met Impro van H A S T?
Ik vond dat remixen eigenlijk heel moeilijk: je wilt iets doen met muziek van iemand anders, maar het moet nog altijd genoeg als Yùrt klinken. Dat was eigenlijk wel een moeilijke zoektocht. Ik probeerde onlangs een remix te maken van een John Ghost nummer, maar dat bleek echt heel moeilijk. Ik ben nog altijd aan het denken hoe ik dat genoeg Yùrt zou kunnen maken. Dus ik denk dat ik zelf muziek maken het leukste vind.
Hoewel, ik ben nu ook de nieuwe plaat van Kids in the Waiting Room, het project van Thomas Van Caeneghem, aan het mixen, en ik moet zeggen dat ik mixen ook echt zeer tof begin te vinden. Zeker nu ik mijn eigen studio heb.

Je bent altijd wat de man in de achtergrond, nooit zin gehad om eens in de spotlight te staan?
Niet echt eigenlijk. De spotlight is iets dat best vermeden wordt, denk ik. Gelukkig word je daar niet van. Daarvoor is het wat te oppervlakkig. Hoewel het wel leuk is als mensen hun appreciatie tonen natuurlijk. Anderzijds, het is maar muziek. ’t Is niet dat ik virussen bestrijd of sociale problemen probeer op te lossen, of zo. Muziek is ook maak verstrooiing uiteindelijk.

Iedereen heeft dromen en in onze fantasie mogen die best al eens wat grootser zijn, wat is jouw ultieme muzikale droom?
Moeilijk. Ik  denk samenwerken met een van mijn idolen? Met Sufjan Stevens of Markus Acher of Justin Vernon samenwerken lijkt mij wel leuk.

Terug even met de voeten op aarde, waar zie jij jezelf muzikaal staan over 5 jaar?
Waarschijnlijk niet veel verder dan nu… maar hopelijk met nog meer toffe samenwerkingen op het conto van Yùrt.