Bert Libeert. Natuurlijk ken je hem van Goose, maar luister minstens met evenveel aandacht naar zijn project B. Onlangs verscheen op Circuits de ep Black Atlas en je kan hem aan het werk zien op Jakhals (in De Kreun op zaterdag 24 maart) en op 18 maart in de VK. Tijd voor een gesprek!
Dag Bert. Je speelt bij Goose, één van de grootste bands uit dit land, maar met je soloproject B. lijkt het wel alsof je bewust de undergroundscène opzoekt. Is dat een bewuste keuze?
De muziek die ik maak is toevallig meer underground, maar dat is zeker geen bewuste keuze. Ik zou het wel leuker vinden moesten meer mensen naar undergroundmuziek luisteren (lacht).
Je nieuwste Black Atlas, is als ik het mag zeggen ronduit fantastisch. Wel hoor ik er een grote liefde in voor EBM- en industrialklanken uit de jaren 80. Heeft deze muziek je geïnspireerd?
Die muziek heeft me enorm geïnspireerd. Er bestaat een YouTube filmpje “Nitzer Ebb Live At Technoclub 1989” die ik al honderden keren uitgekeken heb. Een absolute aanrader. Naast EBM van de jaren 80 en early new beat ben ik ook zwaar geïnspireerd geweest door de specifieke plaat Muscle Machine van Terence Fixmer. Hier wordt EBM en techno gecombineerd. Onbewust wil ik dit ook doen, ik wil de sounds van “vroeger” gebruiken, er iets dansbaar van maken en het me vervolgens toe eigenen.
Deze 80’s-klanken zijn vaak ijskoud gedaan, maar jij doet er nog een schepje bovenop door de songs een melancholisch en zelfs tragisch tintje te geven. Is dat een juiste perceptie?
Klopt. Ik vind emotie heel belangrijk in muziek. De beats en bassen heb ik graag donker en energiek, maar het moet ook een bepaalde emotie uitstralen, zonder dat het er te vingerdik op ligt. Je moet er naar kunnen luisteren zonder dat je op de dansvloer staat. Muziek die je meeneemt naar een andere wereld spreekt me het meest aan. Muziek met nostalgie/drama/hoop betekent voor mij doorgaans meer dan “happy” muziek.
Kun je eigenlijk iets vertellen over de titel, waar staat Black Atlas voor?
Letterlijk betekent het een atlas met zwarte pagina’s. Een altas of kaart toont je normaal gezien de weg als je verloren bent. De zwarte atlas betekent dus dat je je weg zoekt, maar de “atlas” die u normaal de weg toont kan u niet verder helpen. Voor deze ep heb ik inspiratie gehaald uit zaken in het leven die niet altijd lopen zoals verwacht. Een positieve gebeurtenis heeft voor mij veel minder verwerking nodig dan een negatieve.
Ook de hoes van de ep is niet onbelangrijk. Ontworpen door Philippe Lantoine. Had jij daar inspraak in, want volgens platenbaas Mike schetst de hoes volledig het gevoel die achter de ep schuilt.
Beeld en geluid gaan samen voor mij. Als je naar de muziek luistert en je houd de hoes in je handen moet het kloppen. De hoes van Black Atlas is een ingescande tekening met Japanse inkt. Philippe Lantoine is een echte ambachtsman die op traditionele manieren zijn kunst maakt. Hij is er inderdaad perfect in geslaagd de muziek om te zetten in beeld. Voor mij staat de grote B voor zekerheid en stabiliteit. De slang is het element die u af en toe eens goed uit balans weet te slaan.
In feite, hoe is B. bij Circuits terecht gekomen?
Ik heb ze leren kennen omdat ik enkele B – versies/remixen gemaakt heb van enkele artiesten op hun label (komen uit later dit jaar). Die vonden ze goed en zo ontstond een samenwerking. Circuits is een sublabel van Consouling Sounds. Met Circuits gaan ze de meer elektronische/experimentele toer op dan met Consouling zelf. Dit bewijst dat ze als label heel open minded zijn, het gaat hen om de kwaliteit en het gevoel van de muziek dan het genre.
Het is natuurlijk dansmuziek, maar B. kun je evengoed in de huiskamer afspelen. Hoe zie jij dat zelf, want ook al is techno een te gebruiken woord, gaat het toch om meer dan dansmuziek…
Dit is heel persoonlijk en dus voor iedereen anders. Voor mij heeft alle goeie techno veel emotie en ik kan er dan ook overal en altijd naar luisteren. Terwijl veel pure techno heel minimalistisch is, kan ik het niet laten om er meer kleur en dynamiek in te steken. Misschien is dat een trigger die het “toegankelijker/menselijker” maakt?
Toen ik Disconnected reviewde, schreef ik spontaan “dit is wat Bach zou doen mocht hij synths hebben gehad”. Kun je je daarin vinden?
De reden hiervoor is omdat de intro effectief een kerkorgel is. Toen ik vorige zomer in Zuid-Frankrijk een mooie oude kerk binnen stapte waren ze de kerkorgel aan het stemmen. Ze waren de noten aan het tunen en detunen, net alsof het een synth zou zijn. Ik heb er een opname van gemaakt en werkt perfect als extra voor de track Disconnected.
Een zeer opmerkelijke track is My Mind. Een echte mindfuck waarop je op zoek gaat naar je zelf. Kun je hier iets meer over vertellen?
Hier kan ik niet zoveel over vertellen. Het klinkt zoals ik me soms voel. (lacht) Los daarvan is het leuk om op een ep een sonisch dynamisch verhaal te vertellen. Een track met een andere BPM en groove helpt daarbij.
Met de release doe je ook een paar liveshows. Wat mogen we verwachten?
Mijn show heet “1 MAN 4 MACHINES”, omdat ik letterlijk met zoveel machines live speel. 2 drummachines en 2 synths! Live spelen is voor mij veel leuker dan dj’en, wat couranter is voor elektronische dans-producers. De machines onder controle krijgen en zo de tracks opbouwen/manipuleren is telkens weer een uitdaging die een show naar een ander niveau tilt. De beperking van 4 machines, zonder de oneindige mogelijkheden van een computer, brengt me op plekken waar je nooit denkt te komen. Vele van mijn tracks ontstaan met mijn live setup.
Wat betekent muziek voor jou?
Muziek is al sinds ik jong ben een groot deel van mijn leven. Ik kan me niet inbeelden hoe het zou zijn zonder.
Wat is jouw favoriete plaat aller tijden en waarom?
De moeilijkste vraag van allemaal. Een favoriete plaat allertijden heb ik niet echt. Op dit moment luister ik heel vaan naar The Warehouse van Amato
Het laatste woord is aan jou.
Bedankt om dit interview te lezen en hopelijk tot op een live show!!
