In 2010 bracht het Antwerpse kwartet de ep Winterblind uit. Pas in 2015 kwam er een echt debuut met Ya Maschina, waarop de band als kwintet is te beluisteren. Volgens hun eigen mail zijn ze nu opnieuw een kwartet, al laat hun bandcamp-pagina voor hun nieuwe plaat ‘Effigy’ uitschijnen dat de band nog steeds met zijn vijven is.
Niet allemaal erg serieus nemen zeker, want ook op hun bandfoto staan ze met zijn vijven te pronken. Soit, het doet er allemaal niet toe. Een band die slechts om de paar jaar iets van zich laat horen, doet het volgens ons vooral voor de fun van het musiceren en niet om er een eurocent aan te verdienen.
Om een verkoopsucces te worden, maakt Winterblind het zich ook niet echt gemakkelijk. Mee met hun tijd, dat wel, want alle releases zijn digitaal verkrijgbaar. De fysieke exemplaren kan je verkrijgen op de shows van Winterblind. De complexe muziek die ze maken, is echter een ander soort commerciële zelfmoord.
Fans van een band als Primus zijn ze zeker, al is het veel meer progmetal wat de klok slaat. Heel complex is het allemaal, met een zanger die wellicht liever in een echte hardcoreband zou spelen, maar dat te eenvoudig zou vinden.
Zes nummers staan er op de plaat, goed voor vierentwintig minuten uitdagende progressieve metal die er veel beter in gaat dan we vooraf vreesden. Winterblind neemt dan wel zijn tijd alvorens een nieuwe release aan het publiek te geven, maar dan is die ook tot in de puntjes afgewerkt.
