België bruist, het aantal nieuwe bands is amper bij te houden en dat is maar goed ook, en nu eenmaal ook de logische tegenreactie als politici vinden dat je cultuur financieel de mond moet snoeren. Gent heeft altijd een voorname rol gespeeld in het verspreiden van de muziekcultuur, en dat blijkt vandaag meer dan ooit aan de orde. Iedere dag zit de Gentse muziekfan verveeld met de vraag welk muziekcafé zijn te kiezen doel zal worden. Vanavond werd dat voor ons de Afsnis. Ja, voor zij die geen letter lezen van wat ooit wordt geschreven, inderdaad het decor van Belgica. Maar de bruine kroeg is vooral een muziekcafé zonder regels. Of toch, bij het binnenkomen ervan wordt je erop gewezen dat je Wendy moet trakteren en dat je je Primark-zakken maar beter buiten laat, maar wat de muziek betreft: alles kan in de Afsnis. Open de kast, grijp de toeters en bellen, en stop ze niet te vlug weg, want je hebt ze nog een tweede keer nodig om de bands te bewieroken.
Ze kunnen zelfs het seizoengevoel veranderen in Gent, hoewel in feite Alpha Whale daar verantwoordelijk voor is. Het enige wat de eerste band van de avond nodig had om het opnieuw zomer te laten worden is een plastic palmboom op het podium (volgende keer kunnen ze die van de Kinky Star lenen) en wat zomerse kledij om ons te doen geloven dat we ons op een zomers strand bevinden in plaats van in een overvol Gents café. De muziek van Alpha Whale heeft een Californisch tintje, zeg maar The Beach Boys die naar plaatjes van Modest Mouse luisteren en dwepen met Shadows-achtige gitaartjes. Niet alledaags dus, zeker niet voor een Belgische groep. Maar dat is nu eenmaal België anno 2016, geen enkele band klinkt tegenwoordig nog Belgisch. De term Belpop is al lang achterhaald, iedere band klinkt gewoon lekker zichzelf, en ook Alpha Whale. Een band die toont dat er nog zeer veel talent in dat landje zit die niet de playlist van de radio haalt. Juist, wie heeft er vandaag nog een radio nodig?
Nog minder geschikt voor de radio, des te beter voer voor het podium, zijn The Glücks. Ook uit Oostende, maar toch van een heel ander muzikaal kaliber dan de eerste band. Omschreven op hun Vi.be-pagina als de Bonny & Clyde van de garagepunk maakten drumster Tina en zanger-gitarist Alek reeds heel wat (internationale) podia onveilig.
Net zoals op hun onlangs verschenen debuut Youth On Stuff hebben ze ook op het podium lak aan alles wat perfect en gepolijst is. Muziek moet vies en vuil klinken, en net als een dure fles champagne knallen wanneer je hem opent. Na een paar songs was het Gentse café een ware moshpit geworden. Crowdsurfen in de kroeg, het kan als je deze twee West-Vlamingen op een podium zet. Vraag ons niet welke songs de twee hebben gespeeld (ok, Cu Cu Cool zat er tussen), we waren namelijk net iets te druk bezig met swingen om ons hoofd daarover te breken. Soms is twee op een podium meer dan genoeg om het nodige kabaal te produceren die door hart en nieren vloeit. Zorg maar dat je de volgende keer er ook bij bent, niemand die sterft van een blauwe plek meer of minder, wel bij gebrek aan de onmisbare rock ’n rolladrenaline!
