De Mechelse band The Geraldines brengen na acht jaar eindelijk hun debuutplaat uit waar we al de fijne singles Lamb en Cardinal uit te horen kregen. Hoogtijd voor een gesprek met deze beloftevolle band.
Na drie ep’s verschijnt dit jaar jullie debuutplaat, wat kunnen jullie daar al over kwijt en wanneer zal die verschijnen?
Op 13 mei zal Never Worry Always Worry uitkomen. Het gaat anders zijn dan op onze ep’s. Een plaat geeft immers meer ruimte om écht een verhaal te vertellen en linken te leggen tussen de verschillende nummers. Een ep heeft meer iets van “kijk eens wat we kunnen”, een plaat eerder “luister eens wat we te vertellen hebben”. Ook muzikaal klinkt het bij momenten misschien wat anders dan mensen van ons gewend zijn.
The Geraldines bestaan dit jaar al acht jaar, zijn jullie nog steeds even gedreven als bij de start van de band?
Moeilijk te zeggen. Ik denk dat we vooral meer gestroomlijnd te werk gaan. In de beginjaren deden we zomaar wat, terwijl we bij het schrijven van deze plaat toch een achterliggend idee hadden. Misschien haalt dat die puberale gedrevenheid er een beetje uit, maar als muzikant kom je zo wel vooruit.
Jullie hebben een sterke eigen sound, door welke bands zijn jullie geïnspireerd?
Ik denk dat wij alle vier veel-luisteraars zijn, en daar zal altijd wel een stukje van doorsijpelen in onze eigen muziek. Je zegt het ook zelf, we hebben een eigen sound. Deze dus toeschrijven aan een paar bands is dus moeilijk. Het zullen heel veel bits and pieces van heel veel uiteenlopende muziekstijlen zijn, vermoed ik. De invloeden die je kán horen gaan dan van Built To Spill & Modest Mouse tot Car Seat Headrest en (sandy) Alex G. Maar even goed Elliott Smith of Kevin Divine.
Jullie hebben in het verleden meegedaan aan diverse muziekwedstrijden, zouden jullie dat nu nog doen en was dat altijd een positieve ervaring?
Nop, laat dat maar aan de jonkheid over. De ene wedstrijd was al vermakelijker dan de andere, maar als beginnende band heeft het ons zeker geholpen om aan speelkansen te komen en wat naambekendheid op te doen.
Voor welke band zouden jullie graag het voorprogramma willen verzorgen en waarom?
Marco Borsato, altijd epische drumfills.
Wat is eigenlijk het idee achter jullie groepsnaam en wie heeft deze bedacht?
Er zit helemaal geen verhaal achter. Sels kwam er mee omdat het, puur fonetisch, leuk klonk.
Het is drie jaar geleden dat jullie laatste ep en daarvoor brachten jullie elk jaar een ep uit, hoe komt dat het jullie zo lang gewacht hebben om iets nieuws uit te brengen? Voor buitenstaanders lijkt het vaak zo dat je als band ‘on-hold’ staat als er even niets van nieuwe muziek uit komt, maar wij hebben enorm veel werk gestoken in die nieuwe plaat. Veel nummers geschreven, evenveel nummers naar de vuilbak verwezen en ettelijke keren herbegonnen. Bij onze eerdere ep’s brachten we gewoon uit wat we klaar hadden, met het gevolg dat we achteraf nooit 100% tevreden waren met het totaalplaatje. Nu ligt dat anders.
Wat mogen we nog verwachten van The Geraldines in de toekomst?
Hopelijk wat leuke shows, maar laten we vooral beginnen met de release van de plaat op 13 mei, daarna zien we wel weer.
