Esther Lybeert en Maarten Flamand, echtpaar en professioneel verbonden onder de noemer The Antler King heeft met Ten For A Bird een nieuwe plaat afgeleverd waar de pers nauwelijks woorden voor heeft kunnen vinden. Ook wij waren sterk onder de indruk en hadden het over iets als wat voor de ultieme perfectie stond toen de nieuwe van The Antler King onze stereo zag. Aan tafel met Esther en Maarten was onze volgende missie.
Tussen Patterns en Ten For A Bird zaten vijf jaar. Dat is lang, waarom zo lang wachten?
Esther: Wachten hebben we niet meteen gedaan. Je bent niet 5 jaar bezig met een plaat maken. Ondertussen zijn er natuurlijk ook andere muzikale projecten. We hebben ook het remix- en remakeproject gedaan in 2015. En ik had in het begin ook even niks te zeggen, dus dan zeg ik liever niks. Als er geen noodzaak is dan heeft het geen zin om snel platen uit te brengen. Maarten: We hadden eigenlijk al een aantal songs opgenomen in de studio maar het sleutelmoment kwam toen we op korte tijd Siberian Times en Orange Monkey schreven. Toen dachten we, als de lat daar ligt dan zijn die andere songs niet goed genoeg. Maar die 2 songs hebben het dan wel allemaal in stroomversnelling gebracht.
Nooit een angstgevoel gehad dat de mensen de band zouden kunnen vergeten? Per slot van rekening leven we in een maatschappij waarin alles vliegensvlug dient te gaan.
Esther: Het is niet omdat de maatschappij vliegensvlug gaat dat ik dat ook moet doen. Integendeel. Ik neem graag mijn tijd. Ik moet rust voelen om creatief te kunnen zijn. Niet tussen de soep en de patatten even snel een plaatje maken. En wat is 5 jaar…een plaat schrijven en opnemen kost ook wel wat geld.
Maarten: Dat geld moet je bijeen sparen. Je hebt ook nog voorbereidingen om die plaat uit te brengen: het artwork, de juiste partners zoeken qua label en zo. Je bent al gauw een jaar verder met die zoektocht alleen al.
De snelheid van het leven staat in schril contrast met het geluid van Ten For A Bird. Een luisterplaat die je dwingt te luisteren. Is jullie nieuwe plaat het antigif voor de wereld van nu?
Esther: Als dat zo zou zijn, dan zou ik dat een compliment vinden. Ik hoop het alvast wel. Weet je, in die smartwatches en fitbits van tegenwoordig zitten ook functies om je te doen ‘relaxen’ gedurende 2 minuten. Compleet idioot vind ik dat. Dat zo’n ding dat dan moet bepalen hoe lang je moet relaxen. Terwijl niks doen juist zo zalig is. En vooral zonder vast te leggen hoe lang je niks doet en wanneer je dat doet. Ik ga zelf vaak even zitten niks doen en zet dan soms ook één of andere plaat op. Ik hoop dat onze plaat dan de ‘relaxstand van de fitbit’ mag vervangen dus. (lacht)
Ik zeg rust, maar er is ook nijd, Orange Monkey gaat duidelijk over ene Trump. Kan muziek mensen wakker schudden of is dat een utopie?
Esther: Ik heb alvast nooit de bedoeling gehad om rechtstreeks en in your face een boodschap te verkondigen. En zo is dat nummer in eerste instantie ook niet opgepikt in de media. Orange Monkey is uitgekomen eind april en niemand heeft toen bedacht dat dat over Trump ging. Het is pas na de release van het album dat ik dat inhoudelijk zelf gekaderd heb in een interview. Maar dat vind ik dus totaal niet erg. Niet alles hoeft in your face te zijn. Ik hou wel van enige subtiliteit en omfloersdheid hier en ginder. Enerzijds moet muziek een vlucht uit die werkelijkheid kunnen zijn. Anderzijds zou ik het natuurlijk ook wel fijn vinden als het mensen aanzet tot nadenken.
Oververdiend, maar de superlatieven zijn niet bij te houden. Hadden jullie bij de afwerking van de plaat het gevoel dat jullie met Ten For A Bird goud in handen hadden?
Maarten: Dat weet je volgens mij nooit op voorhand. Het enige dat we met zekerheid wisten is dat wij heel blij waren met deze plaat.
Esther: Ik zou deze plaat zelf zou kopen. Dat is toch wel een maatstaf. Of ik zelf de plaat zou kopen die ik gemaakt heb. Natuurlijk is het heel fijn dat onze plaat zo goed onthaald wordt. Dat is de kers op de taart.
Onze reviewer had het over David Lynch toen hij het over Ten For A Bird had. Meer bepaald Mulholland Drive. Kunnen jullie dat begrijpen?
Esther: David Lynch wordt al vermeld van bij onze vorige plaat Patterns. Hij mag ons anders bellen voor zijn nieuwe film (lacht). Ik snap wel waarom. Het is inderdaad zo dat wij heel filmische muziek schrijven en onze muziek past wel bij de sfeer van Lynch. Al zie ik Orange Monkey toch eerder in een Tarantino-film. Die mag ons ook bellen alvast. (lacht alweer)
Je kan over iedere song wel iets anders verzinnen, gewoon omdat er zo veel variatie op staat. Hoewel de plaat als één flow klinkt, heb ik de neiging te geloven dat jullie op iedere song een andere kant wilde tonen.
Maarten: Bij geen van de songs hebben we op voorhand nagedacht over ‘een kant tonen’. Maar het klopt natuurlijk wel dat wij muzikaal misschien twee gezichten hebben: de hardere en zachtere kant. Maar het is zelfs het tegen
deel: wij wilden die twee kanten net dichter naar elkaar toe brengen in deze plaat.
Esther: Ik ben zelf nogal hard bezig met het maken van een geheel als het over platen maken gaat. Het totaalplaatje moet kloppen zeg maar. En ik ben dan eigenlijk wel fier als je zegt dat het als 1 flow klinkt moet ik zeggen. Dan wil dat zeggen dat we geslaagd zijn in onze opzet.
Soms gaan jullie de zware onderwerpen niet uit de weg. Beatles gaat over geheugenverlies. Muziek als middel om over moeilijke issues te praten?
Esther: Ook daar heb ik dus ook niet verder over nagedacht op voorhand. Ik werd gewoon een aantal keren in mijn omgeving geconfronteerd met dementie en Alzheimer en ik vond dat een heel beangstigend iets. Zo je geheugen verliezen. Dat lijkt me vreselijk.
Jullie zijn een koppel. Jullie vullen perfect aan of gebeurt het soms dat er over de keukentafel een woordje gepraat wordt over The Antler King?
Esther: Ik denk niet dat er veel verschil is met een andere hechte groep muzikanten. Het enige verschil is misschien dat je meer krediet hebt bij elkaar en sneller naar de kern van de zaak gaat. Dat is handig.
Maarten: Maar wij zijn aan de keukentafel niet altijd bezig met The Antler King en als we op reis gaan hebben we het met gemak een week niet over muziek. Soms moet de knop ook eens afgezet worden ook. Anders wordt het ongezond.
Er is ook nog eens het visuele aspect. Naast de opmerkelijke hoes is het ook jullie doel om van iedere song een video te maken. Vertel daar eens iets meer over.
Esther: Dat heeft natuurlijk ook weer te maken met dat denken aan een geheel. Ik zag zelf heel veel beelden in mijn hoofd bij de plaat. Budgettair is het onmogelijk voor een band als ons om dan aan iemand te vragen om 10 clips te maken. Zo kwam het dat ik dan maar zelf clipjes begon te maken. Uit noodzaak eigenlijk. Allemaal heel low-fi natuurlijk. Ik ken er niets van, maar amuseer mij te pletter met die filmpjes maken.
Vanaf oktober start jullie tour. Die is behoorlijk uitgebreid, wat mogen de mensen verwachten die komen kijken?
Esther: Maarten en ik spelen met ons twee, maar laten we zeggen dat elke voet en elk hand benut is bij ons. Maarten zingt, speelt gitaar en loopstation en bovendien speelt hij net zoals een organist bas met zijn voeten. Ik ga drummen, zingen en keys spelen. Handen en voeten vol dus. (lacht)
Maarten : We gaan er prat op om zonder computer op het podium staan. Dus wie weet loopt er soms eens iets mis, dan is dat ook zo. Spannend. Voor een aantal concerten zullen er ook visuals zijn. Het zijn beelden die uit Esther haar clips zullen gedestilleerd worden. Daar kijk ik alvast enorm naar uit.
Wat is je favoriete plaat aller tijden en waarom…
Esther : Op die vraag krijg je van mij elke dag en naargelang de gemoedstoestand een ander antwoord vrees ik. Vandaag zou ik zeggen: het dubbelconcerto voor viool in de uitvoering van Perlman en Stern. Adembenemend mooi. Daar ben ik als puber heel vaak mee in slaap gevallen. Koptelefoon op in bed en genieten. Maarten :Alles van Django Reinhardt
Met wie zou je het niet erg vinden om 8 uur mee in een lift te zitten en wat zou je dan doen?
Maarten en Esther: Met Donald Trump. En we zouden 8 uur aan één stuk Orange Monkey spelen voor hem. Heel luid. (schieten in de lach)
Artwork: Philippe De Vuyst
.
Komende concerten :
03/10/18, CC Strombeek *, Strombeek Bever
04/10/18, Headroom (try out), Turnhout
05/10/18, ’t Smiske (try out, Asse
06/10/18, GC ‘t Groenendal (try out), Merelbeke
07/10/18, De Wolwinkel (try out), Geel
17/10/18, Closer (try out), Hoboken
18/10/18, CC het Spoor *, Harelbeke
20/10/18, CC Nova*, Wetteren
21/10/18, Staminee de Living (try out), Heist-op-den-Berg
22/10/18, HANDELSBEURS RELEASE CONCERT, GENT
23/10/18, STUK**, Leuven
23/11/18, CC het Getouw*, Mol
24/11/18, De Zwerver café, Leffinge
06/12/18, Café Café, Hasselt
08/12/18, CC de Fabriek*, Sint-Lievens-Houtem
15/12/18, CC Merksem*, Merksem
11/01/19, Muziekcentrum, Dranouter
19/01/19, Arscène, Hansbeke
31/01/19, Roma, Antwerpen
02/02/19, Den Trap, Kortrijk
*support Hannelore Bedert **support Kris Dane
