De schrik van Hamont veertig jaren geleden. In het zog van de Brassers en ook wel Siglo XX was er Struggler. De band Rond René Hulsbosh is al veertig jaar actief maar er kwam tientallen jaren geen nieuw materiaal uit tot ze in 2017 de letterlijk magistrale plaat The Gap uitbrachten. Gevolgd door een pak optredens werden ze terug een synoniem van de beste punkrock van het land en ver erbuiten.
We hadden niet verwacht dat er zo vlug een vervolg op ging komen maar hij ligt op onze draaitafel. En wat is er nu gevaarlijker dan een plaat uitbrengen na een enorm goeie plaat?
Wilma dus. Voor de volledigheid Wilma Determined Protector. Na een paar beluisteringen weten we dat René, zoon Alain, Yosez Zeven en Ronny Sevens een kolossaal geluid uitbrengen en verdomd goeie songs schrijven. Acht nummers staan er op deze schijf. Ruig en rauw, gitaarwerk van de bovenste plank die uw haar doet rechtstaan van puur genot. Baslijnen die uw organen doen daveren in uw lichaam. Snedige drumritmes. Zachte intros die rockabilly aanvoelen, folkriedels, heavy-metal, en zelfs Floyd aandoende nummers wisselen elkaar in moordtempo af. Deze plaat staat er als een monolith op een granieten planeet. Deze sound is af. Een genre er op kleven is soms moeilijk, dit is Struggler.
De nummers The Blame en Shadow zijn fameuze adrenalinestoten waar we volledig verslaafd aan zijn geworden vanaf de eerste noot. Klasse dat we zoiets in ons land hebben. The Blame is voor ons voorlopig het beste Belgische nummer van het jaar.
De plaat is te koop bij de groep zelf via hun facebookpagina en in de betere platenzaak natuurlijk.
