Home ReviewsAlbum Reviews STEF KAMIL CARLENS – Stuck In The Status Quo (PIAS)

STEF KAMIL CARLENS – Stuck In The Status Quo (PIAS)

by Didier Becu

Stef Kamil Carlens is nooit uit het muzikale zicht verdwenen. Altijd was hij wel op één of ander podium te zien, toch is het ondertussen al tien jaar geleden sinds hij een plaat uitbracht. Stuck In The Status Quo is er één onder eigen naam geworden, wat niet betekent dat Zita Swoon Group niet meer zou bestaan. Integendeel, de band is nog steeds te bewonderen op theaterpodia over de hele wereld, maar Stef Kamil Carlens had gewoon zin in het uitbrengen van een release die hem opnieuw op de poppodia zou brengen. Daarom alleen al is Stuck In The Status Quo waarschijnlijk de meest toegankelijke plaat die Carlens tot nu toe heeft gemaakt. Maar laat je niet vangen, deze plaat waaraan ex-Dez Mona Nicolas Rombouts meewerkte is wel radiovriendelijk, maar staat desalniettemin vol met tegendraadse pop.

Op de hoes ligt Stef languit op een sofa, een hoofd vol dromen dat ons meeneemt naar een muzikaal avontuur van 8 songs. Popmuziek dus, maar wel met de nadruk op zijn typische doorleefde stem, of zijn vertrouwde stijl zoals op Dream Blues dat wat naar de begindagen van dEUS ruikt, maar Carlens zorgde er op zijn nieuweling vooral voor dat het een zeer gevarieerde plaat vol kwaliteit werd.

Het is zelfs de lach en een traan geworden. Op de Belle & Sebastian-achtige single
The Journey Will Be Long houdt Carlens een aanklacht tegen de huidige maatschappij die op springen staat. Het staat in de sterren geschreven dat weldra de wapens zullen spreken (in feite spreken ze al), maar de hardheid van de realiteit wordt in een vrolijke single verpakt, ni versterkt door de sublieme, bijna dromerige backing vocals van Nel Ponsaers die de song een poppy touch geeft. Maar het is meer dan pop! Het sublieme I’m Going Away dat wordt vastgehouden door een zenuwachtig ritme bijvoorbeeld, of de titeltrack Stuck In The Status Quo die je onderdompelt in een zuiders feestje en je naar een cocktail doet verlangen. Soms is de schoonheid van de weemoed ook genoeg, zoals op Going Home dat is opgedragen aan Jane Birkin.

Ook de dood speelt een onvermijdelijke rol op deze plaat. Dat heb je nu eenmaal met ouder worden. Maak van je eigen dood een feest in het montere I’m Going Away, of het verdriet dat achterblijft als iemand bewust uit het leven stapt. Het aangrijpende Empty World schreef Stef nadat zijn vriendin Yasmine de wereld voor bekeken hield.  De “skinny little gypsy girl” zoals hij haar zelf noemde zal er in de kosmos wellicht mooi om glimlachen.

We hadden het wel stiekem gehoopt, maar het is niet anders:  Stef Kamil Carlens heeft alweer een parel uit!

You may also like

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Accept Read More