Multimediakunstenaar is een woord dat beter bij Micha Volders past dan multi-instrumentalist. Dat bewijst hij met zijn eerste korte film SǒN, waarvoor hij niet alleen de muziek componeerde maar hij schoot tevens de kortfilm die erbij kan horen, kan staat er, want de muziek staat net zo goed op zichzelf.
Wie echter gaat voor de totaalervaring, dient te gaan kijken als film en muziek samen live worden uitgevoerd. Volders brengt de muziek die hij maakte in Thailand en België samen met het Bl!ndman [hybrid] Ensemble en de Japanse percussioniste Tsubasa Hori. Zelf houdt hij zich bezig met de elektronische klanken die het werk van zijn gasten verder bij kleuren. Niet dat het standaard de film is die wordt vertoond bij de begeleidende muziek. Volders, die al naam en faam maakte met onder meer het fantastische Vermin Twins en Meteor Musik en in de theaterwereld wel eens samen werkt met bijvoorbeeld Miet Warlop, kiest er namelijk voor om de visuals anders in te vullen, namelijk met extra beeldmateriaal dat niet in de film voorkomt. Zo maakt hij de ervaring van muziek en beeld telkens anders, net zoals de muziek op de dubbel-lp en bij de film zeer breed gaat.
Met een master in animatiefilm van RITCS Brussel kiest hij steevast andere wegen om zich in beeldtaal uit te drukken. Deze keer is het een soort van portret van een verloren zoon en zijn overleden vader ingebed in de wereld van Muay Thai. Zijn fascinatie voor Thailand kan hij hier helemaal botvieren en de aanwezigheid van de in Bangkok geboren acteur Wachara Kanha versterkt dat exotische gevoel.
Om de geëvoceerde klankenwereld van de dertig relatief korte stukken even kort te omschrijven is geen sinecure. Het gaat, zoals meestal bij het werk van Volders, een beetje alle kanten uit. Vindingrijk op elk vlak, gebruikmakend van een wisselwerking tussen elektronische en akoestische instrumenten probeert hij zo goed mogelijk de innerlijke strijd van zijn hoofdpersonage in muziek om te zetten. Daardoor vertelt de muziek an sich, zonder de beelden, net zo goed een deel van het verhaal als dat de korte, naar een documentaire neigende film, een ander deel ervan oproept.
Doordat Volders met de regelmaat van een klok in Thailand verblijft is het ook logisch dat al zijn acteurs, een handvol, met plezier meespeelden in het project. Of ze helemaal mee zijn met de muzikale reis van Volders is een ander paar mouwen, al vermoeden we dat net door de experimenteerdrift van de muzikant ze net zo met verwondering en open oren naar de verscheidenheid aan sferen zullen luisteren als wij dat doen.
Liefhebbers van onder meer Gavin Bryars, de ambientperiode van Brian Eno en het percussieve van Steve Reich zullen zich zeker geen buil vallen met deze plaat.
