Een warme compositie met een nostalgische reflectie, een retestrakke ritmesectie, bakken noise, psychedelica en vocalen die wel uit een megafoon lijken te schallen, een oerdegelijke catchy song, Balkan en Turkse invloeden en een stuwende bas met een strak drumritme.
Allemaal aanwezig in onze wekelijkse Luminous Belge op woensdag. Artiesten van dienst zijn Isbells, Fake Indians, Yves Paquet, Dishwasher_ en Run Sofa. Knallen maar!
Op 22 september verschijnt de vijfde Isbells-langspeler Basegemiti, het eerste album dat Gaëtan Vandewoude en co uitbrengen bij V2 Records. Met Sparkle & Shine kregen we er al een eerste voorproefje uit. Voor dat nummer vond Vandewoude inspiratie bij zijn dochter, voor de nieuwe single liet hij zich beïnvloeden door zijn zoon.
A Little Bit Longer is mooie, warme compositie en een nostalgische reflectie op de eenvoudige maar diepgaande momenten die Vandewoude deelde met zijn zoon. Het nummer schetst een beeld van een vredige en intieme setting waar diepe gesprekken over de zin van het bestaan plaatsvinden. In de tekst drukt Gaëtan het verlangen uit dat deze momenten zo lang mogelijk blijven duren, dat ze groeien en elkaar begrijpen, zelfs als ze ouder worden. Tevens herinnert het nummer er ons aan om de kleine dingen in het leven te koesteren en ze stevig vast te houden voor ze wegglijden.
We horen Isbells op zijn best. Met eenvoudige percussie, warme pianoklanken, subtiele gitaarklanken en Gaëtan die met zijn melancholische warme stem het nummer mooi inkleurt. In het refrein krijgt Vandewoude ondersteuning van Chantal Acda op backings. Naar het einde wordt het nummer nog knap aangevuld met orgelpartijen en vult Gianni Marzo aan met brede gitaarklanken.
Je zal daar maar zitten met Oppositional Defiant Disorder en geen flauw benul hebben van wat je nu precies hebt, noch wat je eraan kan doen. Na enig, halfbakken onderzoek van onze kant zijn we er gelukkig in geslaagd zowel enkele symptomen op te sommen als enkele mogelijke remedies voor te stellen. Qua symptomen kenmerkt ODD zich onder meer door:
De schuld van eigen fouten aan anderen geven;
Vaak in conflict gaan met volwassenen of andere autoriteitsfiguren;
Anderen met opzet ergeren;
Hatelijk en wraakzuchtig gedrag vertonen;
Herken je jezelf in het bovenstaande gedrag, dan zijn er enkele relatief makkelijke dingen die je kan doen ter bestrijding van de gedragsproblematiek.
Een eerste, en meest voor de hand liggende, optie is je verkiesbaar opstellen als volksvertegenwoordiger en vervolgens een plaats in het parlement proberen te veroveren, alwaar je, volgens de recente media, voor een forfait van plus minus 180 al je opstandig gedrag netjes onder knoet kan houden met sloten alcohol. Nu, aangezien het parlement niet voor iedereen even bereikbaar is en we uit verschillende imaginaire bronnen hebben vernomen dat er geen gratis nootjes meer bij de consumpties worden gegeven, is er gelukkig ook nog een tweede optie. Zo is het aangewezen om bij mogelijk symptomen van ODD onmiddellijk de nieuwe track van Fake Indians op repeat te zetten en te dansen alsof je rechterhersenhelft gelijktijdig wordt aangevallen door een cluster aan bloedklonters en psychedelica.
In 2020 brachten de noiserockers van Fake Indians met The Pest een dijk van een plaat uit die we, zonder overdrijven, tot op heden nog altijd grijsdraaien. Nu geeft het kwartet met singleO.D.D. ons alvast een voorsmaakje van het nieuwe album dat ze onlangs inblikten en dat we na de zomer mogen verwachten op Fons Records.
Een retestrakke ritmesectie, bakken noise, psychedelica en vocalen die wel uit een megafoon lijken te schallen. Het zijn elementen die Fake Indians kenmerken en die ze ook voor single O.D.D. nog eens graag van onder het spreekwoordelijke stof halen en bovendien wederom met succes weten in te zetten.
Yves Paquet is geboren en groeide de eerste jaren van zijn leven op in Brazilië waar hij een eigen sound creëerde. Hij werkte samen met Braziliaanse sterren Alok en Vintage Culture en internationale acts Barely Alive en Aeroplane.
Sinds zijn kindertijd woont hij in de Hoge Venen en ook in België heeft hij al een straffe samenwerking achter de rug met The Subs voor de danceklassieker UFO. Twee jaar geleden verscheen zijn debuutplaat Every Now And Then waarop hij aanstekelijk soul en r&b maakte. Voor zijn nieuwe plaat keert hij terug naar zijn kindertijd. Als kind ging hij elk jaar op vakantie naar Ierland of Bretagne en onderweg luisterde hij naar de grote folkzangers die een belangrijke inspiratiebron voor hem werden.
A Descent Man is dan ook een soort van moderne folkplaat geworden die Yves opnan met Hans Olsson (José González, Anna Von Hausswolff…) achter de knoppen. Met deze plaat wil Paquet terugkeren naar de essentie met zijn stem, akoestische gitaar, banjo’s en strijkers. Hij kreeg bij de opnames ondersteuning van Iskander Moens, de Mexicaans-Belgische violist Renato Marquez, gitarist Steven Vergauwen (Shtevil) en de Duitse multi-instrumentalist Felix Duczek.
We kunnen deze tweede plaat van Paquet moeilijk een pure folkplaat noemen. De man heeft nu eenmaal een warme soulvolle stem waardoor het eerder akoestische soul wordt en af en toe ook gewoon pure pop. Geen avontuurlijke arrangementen in de songs die in de buurt komen van Bon Iver, maar wel tien oerdegelijke songs die catchy zijn en erg toegankelijk met een warm klankenpalet.
Deze tweede langspeler van Paquet is een schot in de roos. Elke song is een mooi ingetogen pareltje waarin zijn knappe stem kan schitteren als nooit tevoren.
We moeten nog even wachten op het debuutalbum van Dishwasher_ dat verschijnt op 14 april. Met het groovy Blue Bridge kregen we al een eerste aanstekelijk voorproefje maar met Terra laten Louise Van Den Heuvel, Arno Grootaerts en Werend Van Den Bossche een totaal andere kant van zich horen.
De nieuwe track is een meer dan elf minuten durende compositie waarin Balkan en Turkse folk invloeden verwerkt zijn. Het lijkt of de intro, solo en outro op klarinet zijn gespeeld en toch is het een saxofoon die we horen. De eerste helft van het nummer klinkt nog vrij gemoedelijk en zelfs melancholisch, daarna bouwt het echter op naar een intense groovy climax waarop stilzitten onmogelijk is. Het nummer eindigt zoals het begon: vrij rustig maar wel met meer body.
Wat een straffe song levert Dishwasher_ hier weer af.
Het powerduo run SOFA uit Charleroi weet ons sinds 2018 de wenkbrauwen te doen fronsen met hun strakke, energieke noisesound. Dat slechts twee muzikanten zulke rauwe energie kunnen laten horen, weten we onder meer door bands als Vandal X en La Jungle.
En ja, hun eerste single The Rest Can Stay is daar een voorbeeld van. In maart verschijnt hun nieuwe ep Spinning The Wheel dat ons weerom ongetwijfeld een frontale klap in ons gezicht zal geven.
Een stuwende bas, een strak drumritme en een dreigend, aanwezige zanger: meer is er niet nodig om ons in minder dan drie minuten te overtuigen van hun aversie voor onze kapitalistische maatschappij.
Veel luistergenot!