De perfecte popsong, postpunk tonen die luchtig en spacey klinken, fris maar even grauw als de jaren 80, een melancholisch pareltje en een track vol emoties en elektronische details.
De artiesten die deze week onze Luminous Belge kleuren zijn HOUSEPLaNTS, Korinthians, Cargo Cult, Constantine en W. Pike.
Als we een nummer van HOUSEPLaNTS in onze mailbox krijgen, weten we dat het sowieso weer een fijne compositie zal zijn. Dit Limburgs zestal verrast ons keer op keer met een avontuurlijke song die ook erg aanstekelijk is. Met Demons maakt de band in de perstekst referenties naar Eels, Balthazar en dEUS en omdat je met bescheidenheid nooit ver geraakt, noemen ze deze nieuwe track hun eigen Belgische Paranoid Android of Bohemian Rhapsody.
Dan luister je toch wel met erg hoge verwachtingen naar een nummer. Vanaf de eerste noten krijgen we een lekker in het gehoor liggende sensuele popsong die in de buurt komt van The The. De break heeft wel iets van Susan’s House van Eels en de break die er op volgt klinkt bijna bombastisch maar uiteindelijk gaat HOUSEPLaNTS er nooit echt over, zodat deze track in de lijn ligt van de perfecte popsong.
Of HOUSEPLaNTS met deze Demons ooit in de Tijdloze of andere top 100 zullen geraken vrezen we een beetje. Maar het is wel een ijzersterke single die erg verslavend is.
De Gentse band Korinthians kondigt een nieuw album aan en dat doen ze met hun single Well. Mattias De Backer (gitaar, zang), Ruben Masson (bas, Moog), Jeroen Weckhuyzen (synths, zang) en Kenny Voet (drums/samples) hebben veel connecties met new wave en postpunk van de eigthies, maar geven er een energieke, hedendaagse boost aan en zetten zo een eigen geluid neer.
Een knappe intro neemt ons meteen mee in een optimistisch geluid. De knap hoge zang van De Backer glinstert tegen de diepe drums en baslijn, waarna we een meeslepende gitaar te horen krijgen in het refrein. Postpunktonen die luchtig en spacey klinken, maar toch de nodige urgentie meedragen!
Het slot wordt bombastisch sterk opengetrokken. Hun Editors-gehalte is bij deze nog wat gestegen.
Een nieuwe band uit Hamont: Cargo Cult! En meteen vertellen ze erbij dat ze zeker niet zoals De Brassers klinken. Terry Beks (vocals, keys), Dries Beks (vocals, bass), Guy Cardeynaels(vocals, guitar), Oliver Janssen (guitar) en Inno Beks (drums) brengen namelijk indierock en laat My Pleasure Your Honour als eerste single horen.
Inhoudelijk gaat My Pleasure Your Honour over ranzig mannelijk isolement. De leuze in het refrein zet dan ook aan tot bandeloos egoïsme. Fris maar even grauw als de jaren 80 doet het ons mijmeren naar lang vervlogen of nooit beleefde tijden.
Dat ranzige isolement klinkt eigenlijk erg rustig, braafjes en knap afgewerkt en geproducet in eightiespop sfeer. Met frisse gitaarlijnen, optimistisch knappe zang en kabbelend… langs het gemak van het leven!
Het vijftal heeft van bij hun start plannen, want hun debuutalbum verschijnt in maart en zullen ze live voorstellen op 11 maart tijdens Indie Rock Fest, een nieuw concept van RESIST! in Pelt met een podium voor indie-dj’s en -bands.
Luik stond lange tijd gekend als dé hoofdstad van de noisebands met groepen als It It Anita en Cocaine Piss, anno 2023 is er ook plaats voor melodieuze indiepop. Het Luikse viertal Constantine noemt zichzelf een artpop indierockband en is gefascineerd door de strakke pop van Phoenix, de dandy funk van Parcels en de psychedelische rock van Altin Gün. Ze bouwde een eigen geluid kunnen op waar ze romantische teksten overheen draperen.
Twee jaar geleden bracht Constantine de debuutep Higher uit en vorig jaar was er de aanstekelijke, dansbare single Mass Seduction. Met Woodbooks gaan ze een nieuwe richting uit. De single is het eerste voorproefje uit de nieuwe ep die later dit jaar zal verschijnen. Het is een melancholisch pareltje gebouwd op warme pianoklanken, waar ze subtiel wat invloeden uit het Midden-Oosten doorheen weefden en dat op een wals tempo.
Woodbooks klinkt volledig anders dan de aanstekelijk indiepop die de band normaal brengt, het nummer klinkt origineler en raakt ook dieper. Of de nieuwe ep volledig dezelfde richting zal uitgaan weten we niet, maar stiekem hopen we van wel.
Dat we ons gelukkig mogen prijzen, beseffen we elke dag, ook al lijkt het soms een onoverkomelijke berg waar we over moeten… Een nieuw jaar, bracht ons ook de nieuwe single We Were Lucky van W. Pike, het project van Guillaume Brochet.
Hij brengt hiermee een eerbetoon aan zijn moeder die hij door een wrede speling van het lot té plots, té onverwacht en té jong verloor. Gedurende de drie onwezenlijke dagen tussen haar overlijden en haar begrafenis componeerde hij dit ingetogen lied. Met 22 jaar vertraging laat hij het op de wereld los.
Een akoestische gitaar, een rustige drumslag en Guillaume’s stem, die nooit eerder zo voorzichtig breekbaar klonk. Een track vol emoties en subtiel verrassende electronische details. Verdriet, maar ook zo veel dankbaarheid voor wat geweest is.
We Were Lucky is de tweede single die we te horen krijgen uit zijn aankomende album Who’s Gonna Fix It?.
Veel luistergenot!