Drum-‘n-bassachtige beats, warme akkoorden, subtiele drums en keyboards, krautrock met een mechanische beat, postrock in de koers en een paradijs voor idioten. Deze week allemaal te ontdekken in onze Luminous Belge.
De artiesten die hiervoor zorgen zijn Boshaard, Caspar Auwerkerken, Wolf Vanwymeersch, Crowd Of Chairs en DIRK. Enjoy the trip!
Vorig jaar brachten Toon Bosschaert en Dominique Vantomme alias Boshaard hun titelloze debuutplaat uit waarin het duo een mix brengt van neoklassiek en stevige rave. Nu maakte het duo zeven nieuwe soundtracks bij kortfilms van Raoul Servais. Op FilmFest Gent werd deze filmmaker en animator geëerd en mocht het duo hun soundtracks bij de films brengen. Met dit programma trekken ze dit najaar en in het voorjaar van 2023 op theatertour.
Uit deze soundtracks brengt Boshaard de muziek van De Valse Noot uit in een verkorte radio edit. Tijdens de intro lijkt het alsof we een stevige dancetrack zullen krijgen maar daarna volgt een mooi rustig piano stuk en valt de dynamiek helemaal weg. Er volgt een tweede opbouw die opnieuw stilvalt tot drum-‘n-bassachtige beats invallen en het geheel meer dansbaar maken.
Bosschaert en Vantomme bewijzen dat ze met hun verschillende achtergronden (Toon is dj, producer en sessiemuzikant en Vantomme staat op het podium met Laïs, An PierLé en Axelle Red en is in hart en nieren een jazzman) iets heel unieks kunnen neerzetten. We zijn nu wel benieuwd naar de combinatie van hun muziek met de kortfilms.
De 22-jarige singer-songwriter Caspar Auwerkerken timmert al een paar jaar aan zijn muzikale carrière. Hij trok met zijn gitaar door het land en overal waar hij kon spelen gaf hij het beste van zichzelf. Nu kan hij daar eindelijk de vruchten van plukken, hij werd Artist In Residence bij Het Depot in Leuven en in de Nederlandse muziekzaal Muziekgieterij in Maastricht. Platenmaatschappij V2 bood Caspar een platencontract aan zodat hij nu eindelijk zijn nummers deftig kan opnemen.
Na Hyacinth is In Skies zijn tweede single voor V2. Het is opnieuw een breekbaar pareltje waarin Caspars fluwelen stem veel indruk maakt. Verder begeleidt hij zichzelf natuurlijk op gitaar met warme akkoorden en krijgt hij ondersteuning van subtiele drums en keyboards, die zich in het begin meer op de achtergrond houden maar naar het einde toe het nummer meer power geven.
Wolf Vanwymeersch ontpopte zich op zijn debuutplaat The Early Years als een doorwinterde singer-songwriter met songs die compleet niet in de lijn liggen van zijn werk bij Waldorf, The Van Jets of Elefant. Op deze plaat blikt Wolf terug op zijn jeugdjaren wat hij combineert met songs die hij daadwerkelijk tijdens zijn jonge jaren schreef. Om de mooie plaat nog eens extra in de verf te zetten, krijgen we nog een single uit het album.
Op Fall From Grace flirt Vanwymeersch met krautrock waar een mechanische beat en eerder koele synth sequences het nummer voortsleuren. Dat combineert hij met een warme baslijn, akoestische gitaarakkoorden en een dromerige falsetstem.
Het nummer gaat in de richting van de perfecte pop van Talk Talk en Thomas Dolby.
Fall From Grace is nog maar eens het bewijs dat Vanwymeersch heel avontuurlijk te werk gaat en toch de pure song niet uit het oog verliest.
Op 18 november brengt de Gentse noiserock-, postpunkband Crowd Of Chairs hun nieuw album Defluencer uit op LABELMAN. Als aperitief kunnen we vanaf deze week de single Become beluisteren.
In de bijhorende videoclip jaagt de stompende baslijn en het dreigend gitaarspel zowel een horde wielrenners als een kudde Afrikaanse dieren vooruit alsof ze vechten voor hun leven. Maar uiteraard vallen er onderweg slachtoffers, waarbij frustratie, angst en onzekerheid te toon zetten en de keiharde realiteit weergeven. Blijven gaan is de boodschap totdat enkel de sterksten aan de streep overeind blijven.
Deze meeslepende single is in ieder geval een perfecte opwarmer voor een nakende kille(r) winter.
Als je als band al acht jaar hetzelfde muzikale pad bewandelt, wordt het eens tijd om een andere richting te proberen. DIRK. staat al jaren garant voor een lekker in het oor liggend nostalgisch geluid waar we flarden Weezer, Pixies en Fugazi in horen. De afgelopen twee jaar gebruikte de band gebruikt om nog hechter te worden en het weinige resterende babyvet van zich af te schudden.
Daarom zal het derde DIRK. album Idiot Paradise iets anders klinken dan we gewoon zijn van dit viertal.
We moeten nog tot 3 maart 2023 wachten op de langspeler, maar we krijgen nu al het titelnummer om ons aan te verlekkeren. Van bij de aanvang valt ons op dat het nummer een stuk melodieuzer klinkt dan voorheen. Ook bespeuren we meer drama in de stem van Jelle Denturck. Naar het einde toe bouwt de band een stevige geluidsmuur op met woeste gitaren en zit er ook meer power in de drums. DIRK. bouwt met andere woorden op naar een intense climax die in de outro volledig terug wordt afgebroken.
Als we af mogen gaan op deze nieuwe single, dan zal het nieuwe album een pak volwassener klinken dan vroeger werk. Idiot Paradise is een oorworm van jewelste en werkt erg verslavend. In ons ogen is dit hun beste song DIRK. ooit.
Veel luisterplezier